دانشگاههای هاروارد، اکسفورد، شریف، پرآوازه و معتبرند. از این رو بسیاری از دانشجویانی که تمایل دارند تحصیل کنند، خودشان این گزینه ها را در نظر نمی گیرند. حتی استادانی که علاقه مندند به عضویت هیأت علمی درآیند، زمانی برای این دانشگاهها اقدام خواهند کرد که قابلیتهای فراوان و چندوجهی در خود سراغ داشته باشند. به این ترتیب، دانشگاه بسیاری از هزینه های جانبی ""بررسی فرم""، و ""مصاحبه های متعدد"" را در این باره نخواهد داشت.
از این سو، مراکز دانشگاهی تنها با نخبگانی روبه رو خواهند شد که افزون بر دانش و تجربه ی مثال زدنی، باورهای راسخی دارند که تنها مراکز علمی معتبر جایگاه آنان است. درباره ی شرکتها، بنگاهها، و بانکهای جهانی نیز موضوع از این قرار است. به این وضعیت ""برند کارفرما"" می گویند.
متن حاضر فراتر از تعریف، ارکان فرایند برندسازی کارفرما را تشریح کرده و نکاتی را یادآوری می کند که ""برندهای کارفرما"" بهتر است رعایت کنند تا با جذب نخبگان بتوانند همچنان این ""برند کارفرمایی"" را ارتقا بخشند.