توریسم ورزشی

توریسم ورزشی شاخه جدیدی از اکوتوریسم است که بسیار مورد علاقه و استفاده مردم دنیا واقع شده است و آن به حرکتهای مختلف ورزشی به صورت فعال و یا غیر فعال (تماشاچی) و سفرهای پیش آمده در این رابطه را گویند هدف تحقیق شناسایی توانهای توریستی و تعیین محدوده مناسب زمانی جهت جذب گردشگر ورزشی در ساحل انزلی میباشد. روش بررسی در این تحقیق، استفاده از مدل کی و ومپلو (Vamplew & Kay) است که در این روش به بررسی ارتباط عناصر اقلیمی با فعالیتهای ساحلی ورزشی نظیر شنا، ورزشهای هوایی، فوتبال،چتر بازی و دوی جاده ای است. نتایج تحقیق نشان داد که در نوار ساحلی انزلی، ماههای خرداد، تیر، مرداد و شهریور شرایط مناسب اقلیم آسایش انسانی برای فعالیتهای ورزشی مهیا است، ماه خرداد مناسب جهت ورزشهای هوایی و شنا، ماههای تیر و مرداد جهت شنا و شهریور ماه دارای اقلیم مناسب جهت فوتبال ساحلی میباشد. نتایج این تحقیق میتواند به برنامه ریزان اجرایی و برنامه ریزی مطلوب محیطی در جهت حفظ محیط زیست و افزایش کارایی بیشتر در جذب طبیعت گردان و به صورت تخصصی به توریسم ورزشی کمک نماید.

تحقیق حاضر با هدف امکان سنجی پیوند عملکردی اکوتوریسم و توریسم ورزشی در استان کردستان انجام شد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی و بر اساس هدف از نوع کاربردی است. جامعه تحقیق شامل کارشناسان ورزش ادارات ورزش و جوانان و ادارات میراث فرهنگی و گردش گری استان کردستان بودند که از این تعداد 48 نفر به با محققان همکاری داشتند. ابزار تحقیق پرسش نامه محقق ساخته ای بود که پس تأیید روایی صوری و محتوایی آن توزیع گردید. ضریب پایای آلفای کرونباخ پرسش نامه نیز 87/0 به دست آمد . نتایج تحقیق نشان داد که کوه های نسار، منطقه حفاظت شده بیجار، رودخانه قزل اوزن به ترتیب در اولویت اکوتوریسم بیجار و دریاچه زریوار،روستای اورامان تخت، جنگل های مریوان به ترتیب در اولویت اکوتوریسم مریوان از دیدگاه کارشناسان میراث فرهنگی و گردش گری قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که دریاچه زریوار در مریوان و کوه های نسار و منطقه حفاظت شده بیجار دارای بیشترین توان توریسم ورزشی هستند، که به ترتیب بار عاملی آن ها با توان قایقرانی(89/0)، اسکی(84/0)، اسکی روی آب(81/0)، کوهپیمایی(701/0) و کوهنوردی(78/0) مشخص شدند. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود با سرمایه گذاری در ساخت اماکن ورزشی با تجهیزات کامل ایمنی به ویژه تجهیز اماکن و تاسیسات و برگزاری مسابقات کشوری و بین المللی در رشته های اسکی، کوهپیمایی و کوهنوردی ، اسکی روی آب و قایقرانی (توان های توریسم ورزشی منطقه بیجار و مریوان) گامی مؤثر در جهت جذب گردش گران به این مناطق برداشت.

یکی از مشکلات موجود در امر توسعه ورزش های آبی مثل قایقرانی در شهر مراغه ، عدم برنامه ریزی برای آن و تاسیسات جانبی آن، و از سوی قرار گیری این تاسیسات در مکان های نامناسب می باشد. چراکه منابع و پهنه های آبی در منطقه به واسطه خشکسالی های اخیر با کمبود رو به رو می باشد، استفاده بهینه از این محدودیتها نیازمند برنامه ریزی دقیق می باشد. لذا پژوهش حاضر، درصدد امکان سنجی توسعه گردشگری ورزش های رودخانه ای (قایقرانی کانوپولو) در شهر مراغه بر اساس تحلیل SWOT می باشد. نوع پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده که به روش پیمایشی انجام گردید. جامعه آماری تحقیق شامل 50 نفر از متخصصین گردشگری و مدیریت ورزشی شهرستان و استان آذربایجان شرقی بودند که همه افراد به عنوان نمونه انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان داد از دیدگاه افراد مورد مطالعه، در بین عوامل داخلی، جذابیت فرهنگی و باستانی و توریستی شهرستان مراغه با توجه به قدمت دیرینه این شهر با امتیاز وزنی0.37به عنوان مهم ترین نقاط قوت و نبود هتل و رستوران مطلوب و کافی برای جذب گردشگران با امتیا ز وزنی0.37 به عنوان مهم-ترین نقطه ضعف درتوسعه گردشگری ورزشی شهر مراغه شناخته شد. در بین عوامل خارجی، همجواری با قطب بزرگ جمعیتی در منطقه مانند تبریز و... با امتیاز وزنی 0.45 به عنوان مهم ترین فرصت پیش روی توسعه گردشگری و نبود تسهیلات لازم برای بخش خصوصی و نبود انسجام و هماهنگی میان سازمان های مختلف با امتیا ز وزنی0.45، به عنوان مهم ترین تهدیدهای توسعه گردشگری ورزشی شهر مراغه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در انتهای مقاله راهکارهایی برای توسعه گردشگری ورزشی مطرح شده است.

این پژوهش با هدف طراحی مدل کیفی توسعه گردشگری قهرمان پروری در فدراسیون کشتی ج.ا.ا انجام شد. این ﭘﮋوﻫﺶ از نظر استراتژی کیفی متوالی و اکتشافی است که نمونه آماری در بخش کیفی شامل تمام صاحب نظران دانشگاهی و خبرگان حوزه گردشگری ورزشی و مربیان نخبه ی کشتی که برابر 15 نفر بود. ابزار تحقیق شامل برگه های کدگذاری محقق ساخته بود که روایی آن توسط اعضای گروه دلفی تأیید و پایایی آن با معیار پی اسکات 95/0 محاسبه شد. یافته های تحقیق نشان داد که عوامل مرتبط با مدل توسعه توریسم ورزشی مرتبط با حوزه قهرمانی در فدراسیون کشتی کشور در قالب 28 مقوله و 136 کد مفهومی مشخص شد و در ابعاد ۶ گانه مدل پارادایمی به صورت شرایط علّی (5 مقوله)، مقوله اصلی و محوری: کسب وکارهای ورزشی مستمر (3 مقوله)، راهبردها (3 مقوله)، شرایط زمینه ای (9 مقوله)، شرایط مداخله گر یا میانجی (4 مقوله) و پیامدها (4 مقوله) جای گرفتند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با بهره گیری از یافته های مطالعه می توان به تدوین برنامه های جامع و متنوع خدمات گردشگری ورزشی در راهبردهای «کلان»، «میانی» و «عملیاتی» دست یافت تا توسعه ی توریسم ورزشی مرتبط با حوزه قهرمانی در فدراسیون کشتی در کشور حاصل گردد.

هدف اصلی این پژوهش طراحی چارچوب مفهومی توسعه مزیت رقابتی در صنعت توریسم ورزشی شمال کشور بود. روش تحقیق از نوع تحقیقات کیفی با رویکرد تحلیل ساختاری- تفسیری می باشد. جامعه آماری شامل صاحبنظران و منابع اطلاعاتی مربوط به توریسم ورزشی در شمال کشور بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برمبنای اشباع نظری به روش هدفمند و دردسترس انتخاب و نظرخواهی گردید (21 نفر و 63 سند). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه های اکتشافی است. روایی پژوهش در مرحله انتخاب نمونه براساس اعتبار افراد و اسناد مورد مراجعه و در مرحله چارچوب بندی براساس توافق بین کدگذاران و مصححان مطلوب ارزیابی شد. از سه مرحله کدگذاری برای دسته بندی مولفه های شناسایی شده استفاده گردید. مدل پژوهش نیز براساس روابط شناسایی شده ترسیم گردید. تمامی مولفه های شناسایی و در چهار منظر اصلی شامل منابع، قابلیت ها، استراتژی ها و مزیت های رقابتی چارچوب بندی شده اند. براساس مدل می توان گفت، منابع رقابتی از طریق استراتژی های مناسب و ارتقای قابلیت ها و کارکردهای آن منجر به مزیت رقابتی پایدار می شوند.

با در نظر گرفتن رشد صنعت توریسم در دنیا و قرارگیری آن بعد از درآمدهای نفتی و تاثیر آن بر توسعه اقتصاد و جامعه به نظر می رسد یکی از راهکارهای توسعه اقتصاد، مطالعه و سرمایه گذاری در این بخش است. استان همدان با داشتن پیشینه تاریخی و موقعیت مناسب جغرافیایی و توانمندی های فراوان در گردشگری دارد که متأسفانه درصد بسیار اندکی از این توانایی امروزه مورد استفاده است. هدف از این پژوهش بررسی پتانسیل ها و پیشنهاد راهکارهایی در بهره برداری از این توانمندی ها است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است و با هدف کاربردی دنبال می شود. اطلاعات جمع آوری شده برمبنای مطالعات کتابخانه ای و میدانی است. آنچه در نتیجه این واکاوی به دست آمد، این بود که توانمندی های بالفعل و بالقوه استان همدان در بسیاری از زمینه های گردشگری است و به نظر می رسد با برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت در این زمینه، گردشگری همدان قابلیت ارتقا، به عنوان یکی پایگاه های گردشگری کشور را دارا است که این مهم جز با بسترسازی مناسب فرهنگی، تقویت زیرساخت های شهری، الگوبرداری از پروژه های موفق توریسم در دنیا میسر می باشد.

صنعت گردشگری در ایران از ظرفیت های بسیار بالایی برای رشد و توسعه برخوردار است. هدف این بررسی تجزیه و تحلیل توریسم ورزشی در چهارچوب روش سوات در شهر تهران بود.روش شناسی: این پژوهش در سه سطح توصیفی، تبیینی و تحلیل چند متغیری با تکنیک های مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت پاسخ به سوالات تحقیق از روش های آمار ناپارامتریک دوجمله ای (آزمون نسبت) و آزمون فریدمن و جهت تدوین برنامه ریزی استراتژیک توریسم ورزشی استان تهران از مدل SWOT استفاده شد. یافته ها: تفاوت معنی داری بین اولویتهای نقاط ضعف مشاهده شد (28= df و سطح معنی داری 001/0= p و مقدار خی دو = 009/327). تفاوت معنی داری بین اولویت های نقاط قوت وجود دارد (19= df و سطح معنی داری 001/0= p و مقدار خی دو = 432/43). تفاوت معنی داری بین اولویت های تهدیدها وجود دارد (22= df و سطح معنی داری 001/0= p و مقدار خی دو = 012/149). بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نقاط قوت توریسم ورزشی در شهر تهران شامل: وجود سیستم حمل و نقل مناسب، دسترسی به خدمات رفاهی، تفریحاتی و تسهیلاتی با قیمت مناسب، توانایی شرکت در لیگ های ملی ورزشی، مراکز آبی مطلوب (دریا، دریاچه، رودخانه و استخرهای شنا) مطلوب و ... است. همچنین فرصت های اصلی شامل: نشر اصول فلسفه اسلامی و آیین ایرانی از راه توسعه توریسم، وجود زمینه برگزاری جشنواره های ورزشی، ایجاد بستر ارتباط نزدیک با شهرها و کشورهای همسایه و ... به عنوان متغیرهایی محسوب می شوند که زمینه را برای توسعه توریسم ورزشی هموار می سازند و همچنین برخی از مؤلفه ها تأثیر مثبت و مطلوبی از توسعه توریسم ورزشی می پذیرند. این تأثیرگذاری و تأثیرپذیری عمدتاً خارج از قلمرو ورزش و توریسم ورزشی است و به منظور برنامه ریزی جهت توسعه این صنعت باید کلیه نقاط ضعف و قوت و تهدیدات و فرصت ها مورد بررسی موشکافانه قرار گیرد. در بخش مربوط به نقاط ضعف توریسم ورزشی یافته های این مطالعه نشان داد که عدم شفاف و در دسترس بودن آمار درآمد حاصل از این صنعت، ضعف کمک رسانه های جمعی و مطبوعات به توسعه این صنعت، قواعد اداری بوروکراتیک جهت پذیرش و جذب توریست ها، نبود مراکز خدمات طب ورزشی و ... به ترتیب به عنوان متغیرهای مهم و اثرگذار تلقی می شوند که صنعت توریسم ورزشی در شهر تهران در متغیرهای یاد شده یا فاقد آن است و یا از اثربخشی چندانی برخوردار نمی باشد

هدف کلی این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی فاکتورهای تاثیر گذار بر توسعه گردشگری ورزشی در ایران بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش شناسی ترکیبی (کیفی- کمی) می باشد که ابتدا روش کیفی و سپس روش کمی به اجرا گذاشته شد. جامعه آماری این پژوهش در مرحله کیفی، شامل 15 نفر از صاحب نظران و اساتید مدیریت ورزشی بودند. جامعه آماری در مرحله کمی نیز 84 نفر از کارکنان، مدیران ورزشی و کارشناسان حوزه توریسم ورزشی و اساتید دانشگاه بودند که با توجه به کم بودن جامعه آماری از روش تمام شمار استفاده شد. در مرحله کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته با صاحب نظران و اساتید مدیریت ورزشی، داده ها جمع آوری شدند و بعد از کد گذاری، پرسشنامه محقق ساخته با 14 سوال تهیه گردید. بعد از انجام تایید روایی محتوایی، پرسشنامه بین نمونه ها پخش شد و از طریق ضریب آلفای کرونباخ پایایی پرسشنامه 89/0 به دست آمد. به منظور تحلیل داده های کیفی حاصل از مصاحبه، از نرم افزار NVivo10 بهره گرفته شد. در مرحله کمی جهت تحلیل داده های آماری، از تی تک نمونه ای و برای رتبه بندی اهمیت هر یک از مولفه ها، ابعاد و شاخص های مورد بررسی از آزمون فریدمن استفاده گردید. در تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزارهای SPSS، از سطح معنی داری (05/0≥P) بهره گیری شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین فاکتورهای ایجاد سایت های اینترنتی و معرفی جاذبه های گردشگری کشور، تبلیغات در شبکه های تلویزیونی و ماهواره ای، ایجاد و معرفی تورهای گردشگری و توسعه زیر ساخت ها بر توسعه گردشگری ورزشی تفاوت معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین، بین چهار مولفه تاثیر گذار بر توسعه گردشگری ورزشی در ایران تفاوت معناداری به چشم می خورد. فاکتور ایجاد سایت های اینترنتی و معرفی جاذبه های گردشگری کشور با میانگین 99/5 در رتبه اول و بهترین رتبه و فاکتور ایجاد و معرفی تورهای گردشگری با میانگین  05/3 در رتبه چهارم و کم ترین رتبه قرار دارند.

هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل توسعه گردشگری ورزشی هوشمند با اینترنت اشیاء در ایران بود. روش پژوهش، ترکیبی، اکتشافی و متوالی (کیفی- کمّی) بود. جامعه آماری در بخش کیفی شامل اساتید دانشگاهی آشنا با اینترنت اشیاء که پژوهش هایی در این زمینه انجام داده بودند، کارشناسان اینترنت اشیاء در مرکز آیوتیک ایران و برخی از مدیران گردشگری و گردشگری ورزشی که تجربه استفاده از اینترنت اشیا را داشتند، بود. با بهره گیری از روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی و تکنیک اشباع نظری به نمونه گیری در بخش کیفی اقدام شد (20 نفر). برای تحلیل داده های مربوط به مصاحبه از روش کدگذاری استفاده شد. جامعه آماری بخش کمّی این پژوهش، همان بخش قبلی (50 نفر) با نمونه گیری تمام شمار بود. برای جمع آوری اطلاعات در بخش کمّی از پرسش نامه محقق ساخته برگرفته از بخش کیفی استفاده شد که به دو بخش کلی ویژگی های جمعیت شناختی و سؤال های آن تقسیم شد. این پرسش نامه شامل 59 گویه و در قالب شش مؤلفه اصلی به صورت پنج گزینه ای لیکرت (خیلی زیاد=5 امتیاز تا خیلی کم=1 امتیاز) بود. در بخش کیفی پژوهش مشخص شد که مقوله ها در قالب 59 کد مفهومی مشخص شدند و در دل ابعاد شش گانه مدل پارادایمی جای گرفتند. در بخش کمّی نیز مشخص شد که هر شش مؤلفه اصلی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود. استفاده از اینترنت اشیاء با توجه به مزایای بسیاری که دارد، برای رشد صنعت گردشگری ورزشی کشور بسیار مفید و ضروری است؛ ازاین رو پیشنهاد می شود مدیران گردشگری ورزشی کشور از تکنیک های اینترنت اشیاء استفاده کنند.