توسعه صنعت گردشگری

در دهه های گذشته، زمین گردشگری (ژئوتوریسم) شاخه جدیدی از گردشگری و بوم گردی (اکوتوریسم)، با تکیه بر پدیده های زمین شناسی در صنعت گردشگری به طور فزاینده ای گسترش یافته است. این جاذبه ها و مکان های زمین ریخت شناختی (ژئومورفولوژیک) براساس درک و بهره برداری انسان، ارزش های ویژه ای دارند که می توانند نقطه کانونی توسعه و ارتقای صنعت گردشگری و بسیاری از جاذبه های مهم گردشگری را تشکیل دهند. بر این مبنا، شناسایی و ارزشیابی توانمندی ها و جاذبه های زمین ریخت شناختی به برنامه ریزان این امکان را می دهد تا متناسب با آن ها، توسعه و جهت آن را در منطقه مشخص کنند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر نیز ارزیابی ارزش های جاذبه های زمین گردشگری موجود در منطقه شهرستان اردل که مکانی زمین ریخت شناختی شناخته می شود با روش نیکولاس است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از جنبه روش، توصیفی – تحلیلی بوده است. برای جمع آوری داده ها و اطلاعات لازم از روش های اسنادی و میدانی بهره گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل همه خبرگان و مسئولان مرتبط با موضوع، در سطح شهرستان و استان بوده است که به صورت تمام شماری، تعداد 110 نفر از آن ها سرشماری شده اند. در منطقه اردل، مکان هایی مانند غار اردل، تنگه درکش ورکش، محدوده های آبشار دره عشق، چشمه مولا و سرداب که ارزیابی شده اند، به دلیل داشتن شکل های زمین گردشگری، مهم ترین مکان های زمین گردشگری منطقه هستند. نتایج به دست آمده نشان دادند جاذبه های زمین گردشگری محدوده پیرامونی آبشار دره عشق و غار اردل به ترتیب با 04/66 و 18/57 نمره، بیشترین و کمترین امتیاز را بین جاذبه های زمین گردشگری شهرستان گرفتند. همچنین نتایج نشان دادند این منطقه از نظر جاذبه های زمین گردشگری توانمندی های بسیار مطلوبی دارد و باید برای استفاده از این جاذبه ها برای نقش زیربنایی ویژگی های زمین شناختی و زمین گردشگری در معماری چشم اندازهای طبیعی و فرهنگی، برنامه ریزی مناسب انجام شود.

پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق آمیخته (کمّی و کیفی) به دنبال شناسایی عناصر آمیخته بازاریابی و درنهایت طراحی مدل آمیخته بازاریابی برای توسعه صنعت گردشگری کشور ایران است. جامعه پژوهش در بخش کیفی، خبرگان حوزه بازاریابی گردشگری و در بخش کمّی مدیران، کارشناسان، هتلداران و افراد مطلع در حوزه بازاریابی صنعت گردشگری است. برای تجزیه و تحلیل داده های کیفی از روش گراندد تئوری و در بخش کمّی از آمار توصیفی، تحلیل آماری تأییدی و معادلات ساختاری استفاده شد. در بخش کیفی داده های حاصل از مصاحبه عمیق نیمه ساختایافته پژوهشگر و با نرم افزار  NVivo، در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی کدگذاری شدند. توسعه صنعت گردشگری ایران برای مقوله محوری انتخاب شد و در پایان، مدل پارادایمی 12P+4S آمیخته بازاریابی صنعت گردشگری ایران طراحی شده است، یافته های بخش کیفی نشان می دهد شرایط علّی مدل شامل محصول، قیمت، مکان و ترفیع است و عوامل زمینه ای شامل ویژگی ها و ذهنیت، شرایط مداخله گر شامل عناصر سیاست، امنیت، شواهد فیزیکی و افراد می شود؛ همچنین راهبردها نیز شامل عناصر برنامه ریزی، پایداری، فرایندها و مشارکت، پژوهش و آموزش و بودجه است. سرانجام در بخش کمّی نتایج مدل ضریب تأثیر عامل های تغییر بر پیامدها نشان دهنده تأیید روابط بود و از نتایج شاخص نیکویی برازش، مقدار شاخص برازش برابر 663/0 شد که نشان از برازش و مطلوبیت قوی مدل است.

پژوهش حاضر با استفاده از روش کیفی گراندد تئوری و ابزار مصاحبه و گردآوری اسناد و متون، درصدد ارایه مدل آمیخته بازاریابی برای توسعه صنعت گردشگری ایران است. جامعه پژوهش، خبرگان حوزه بازاریابی گردشگری هستند. نمونه گیری بصورت نمونه گیری نظری و با چهارده نفر مصاحبه انجام شد. البته از نفر یازدهم اشباع نظری حاصل گردید ولی برای اطمینان بیشتر تا مصاحبه چهاردهم ادامه پیدا کرد. داده های حاصل از مصاحبه توسط پژوهشگر و نرم افزار ان ویو[1]، در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی، کدگذاری گردید. توسعه صنعت گردشگری ایران به عنوان مقوله محوری انتخاب و در نهایت مدل 12P+4S آمیخته بازاریابی صنعت گردشگری ایران ارایه شد، که توسعه صنعت گردشگری در گرو مدیریت صحیح این 16 عناصر آمیخته بازاریابی است. نتایج نشان داد که شرایط علی مدل شامل محصول، قیمت، مکان و ترفیع است. عوامل زمینه ایی شامل ویژگی ها و ذهنیت، شرایط مداخله گر شامل عناصر سیاست، امنیت ، شواهد فیزیکی، افراد می شود؛همچنین راهبردها نیز شامل عناصر برنامه ریزی، پایداری، فرایندها، مشارکت، پژوهش و بودجه شدند.[1]. NVIVO

کنترل داخلی کارآفرینی از محورهای اصلی و اساسی رشد و توسعه هر کشور است به طوری که آن را موتور توسعه اقتصادی در هر کشور می دانند از آنجا که بیش از نیمی از افراد جامعه را زنان تشکیل می دهند و یکی از مهمترین معیارها جهت سنجش درجه توسعه یافتگی یک کشور میزان اهمیت و اعتباری است که زنان در آن کشور دارا هستند لذا کارآفرینی این قشر از جامعه از اهمیت به خصوصی برخوردار است تغییر ساختار نیروی کار و ورود زنان به عرصه های مختلف کار و تلاش علاوه بر افزایش مشارکت اجتماعی این قشر از جامعه و کاهش بین سطح مشارکت آنان با مردان امروزه موجب نگرش بیشتر از ادوار گذشته بسوی زنان معطوف شده و این نگاه قطعاً تاثیر بسیاری در روند توسعه و افزایش کمی و کیفی نیروی انسانی آن جامع خواهد داشت که علاوه بر توسعه اقتصادی عدالت اجتماعی هم محقق شده است وجود فعالیت های اقتصادی غیر رسمی عدم حمایت قانونی از کار زنان و بالاخره کسب درآمد و مشارکت زنان در گروه های اجتماعی و کارورزی و ارتقاء توانمندی آنها از جمله مسائل مهم در زندگی زنان است است که این امر تغییرات ساختاری به دنبال داشته است این مقاله در صدد هست به بررسی خوداشتغالی زنان کارآفرین و عوامل توسعه و بهسازی مسیر شغلی آنان در ایران می پردازد.

روستای گرمه (واقع در شهرستان خور و بیابانک در استان اصفهان) روستایی کویری است و با توجه به محرومیت و دشواری اشتغال این روستا لازم است با استفاده از تمامی امکانات، توانایی ها و ظرفیت های موجود در جهت رفع محرومیت، بهبود وضعیت اشتغال و کسب درآمد و تقویت زیرساخت ها از راه های مختلف اقدام شود. توسعه صنعت گردشگری به عنوان صنعتی که با حوزه های مختلفی مانند اقتصاد، فرهنگ، محیط زیست، کشاورزی و خدمات در تعامل است می تواند به منزله ی یکی از ابزارهای اصلی توسعه در روستای گرمه موردتوجه قرار گیرد. هدف این پژوهش شناسایی شاخص های مؤثر بر توسعه گردشگری مناطق روستایی و بررسی وضعیت هر یک از شاخص های مؤثر در توسعه گردشگری مناطق روستایی (شاخص های فرهنگی– اجتماعی، شاخص های اقتصادی، شاخص های مدیریتی، شاخص های محیطی) است. روش این پژوهش از نظر نحوه ی گردآوری داده ها، روش توصیفی- پیمایشی است و از نظر مقاصد پژوهش، کاربردی است. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، هم از روش های آمار توصیفی و نیز روش های آمار استنباطی استفاده شده است. ابزار جمع آوری داده ها در پژوهش، پرسشنامه است که به وسیله سه جامعه ی آماری صاحب نظران، مردم روستا، گردشگران داخلی و خارجی تکمیل شده است.  

هتل ها اقدامات زیادی برای بهبود موفقیت در توسعه و ادامه حیات برندهای خود انجام می دهند، اما درک این که چگونه مشتریان و گردشگران توسعه برند را ارزیابی می کنند مهم است. بدین منظور، برای بهبود موفقیت توسعه و، به عبارتی، تقویت برندها ضروری است که عوامل مؤثر در ارزیابی نگرش های مشتریان و گردشگران به توسعه و تقویت برند شناسایی و بررسی شود. پژوهش حاضر درصدد دستیابی به مدل ادامه حیات و تقویت برند هتل با رویکرد توسعه صنعت گردشگری در هتل های منتخب چهارستاره و پنج ستاره شهر مشهد است. این مطالعه به روش آمیخته (کمّی کیفی) انجام شده است. در بخش کیفی، از نظریه پردازی داده بنیاد و سه مرحله کدگذاری استفاده شده است. در این بخش، گردآوری داده ها به روش مصاحبه نیمه ساختاریافته با 19 نفر از مدیران هتل های چهارستاره و پنج ستاره شهر مشهد به شیوه نمونه برداری غیراحتمالی قضاوتی و گلوله برفی انجام شده است. در بخش کمّی، براساس ابعاد مدل به دست آمده، پرسش نامه محقق ساخته تدوین شد و گردشگران مستقر در هتل های چهارستاره و پنج ستاره شهر مشهد آن را تکمیل کردند و مدل به دست آمده نیز، براساس روش معادلات ساختاری آزمون، کمّی شد. در بخش کیفی، مدل نهایی پژوهش در قالب پارادایم کدگذاری محوری ارائه شد و به طرح شش قضیه منجر شد که شامل شرایط علّی (چهار مقوله)، شرایط مداخله گر (سه مقوله)، شرایط زمینه ای (سه مقوله)، مقوله محوری تحت عنوان مدیریت برندمحور، راهبردها (هفت مقوله) و پیامدها (هفت مقوله) است.در بخش کمّی، نتایج تحلیل ساختاری مدل بررسی شد و معناداری روابط بین مؤلفه ها و مناسب بودن ابعاد مدل تأیید شد. با وجود این که سال ها است که درخصوص مسئله توسعه و تقویت هتل ها در صنعت گردشگری با هدف ایجاد برندهایی قوی در این عرصه بحث می شود، همچنان بررسی این امر مهم ضروری به نظر می رسد؛ چراکه افزایش رقابت هتلداران را مجبور کرده است که راه های جدیدی را برای تفکیک برند خود از برندهای رقیب بیابند. ترویج برند مبتنی بر مصرف کننده می تواند عاملی کلیدی، راهبردی و محرک برای موفقیت در صنعت هتلداری و توسعه صنعت گردشگری باشد. پژوهش حاضر نشان می دهد که، با بهره گیری از مدیریت برندمحور، می توان در مسیر ادامه حیات و تقویت برند هتل ها گام برداشت و از طریق اجرای مدل ارائه شده در این پژوهش به توسعه صنعت گردشگری کمک کرد.

بسیاری از برنامه ریزان توسعه، از توسعه صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند که می تواند با برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی فرصت ها و تهدیدها، نقاط قوت و ضعف، نقش موثری توسعه و تنوع بخشی به اقتصاد ملی و منطقه ای داشته باشد. یکی از نتایج مهم توسعه این بخش، تاثیر آن بر تغییرات درآمدی و توزیع درآمد در بین مناطق و اثرات اقتصادی و اجتماعی آن می باشد. هدف این مطالعه بررسی رابطه ی بین توسعه صنعت گردشگری و نابرابری درآمدی در بین استان های کشور است. برای تخمین مدل پیشنهادی از رگرسیون داده های تابلویی به روش اثرات ثابت زمانی و مقطعی برای دوره زمانی 1379تا 1393 استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، بین توسعه صنعت گردشگری و نابرابری درآمدی در بین استان های، رابطه معنی دار و منفی وجود دارد و توسعه این صنعت با شکل و ماهیت فعلی باعث کاهش نابرابری درآمدی در بین استان های شده است. در کنار متغیر فوق توسعه فعالیت های بخش کشاورزی، افزایش سرانه هزینه های بودجه عمومی دولت باعث کاهش و تولید و صادرات کالاهای صنعتی باعث افزایش نابرابری درآمدی در بین استان های کشور شده است. واژه های کلیدی :

گردشگری ابزاری برای توسعه محسوب می شود. دستیابی به توسعه امکان پذیر نیست مگر از طریق سیاست گذاری و برنامه ریزی اصولی. مقاله حاضر با هدف بررسی یادگیری سیاستی در برنامه ها، سیاست ها و قوانین حوزه گردشگری ایران با تأکید بر برنامه های اول تا ششم توسعه ای ایران تمرکز کرده است. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر سیاست گذاری فرایندی شامل سه مرحله: 1- تحلیل وضع موجود؛ 2- تحلیل سیاست ها و برنامه های موجود؛ 3- تدوین خطوط سیاستی (یادگیری ها) می باشد. بدین منظور اولین گام، شناسایی موضوعات محوری و گلوگاه های صنعت گردشگری است. لذا از طریق بررسی های کتابخانه ای در برنامه ها (سند برنامه ملی گردشگری و طرح جامع توسعه جهانگردی ایران) این امر صورت پذیرفت و موضوعات محوری در 5 طبقه شناسایی گردید. پس از آن با بررسی برنامه های اول تاششم توسعه و قوانین و مقررات با تدقیق موضوعات محوری به تحلیل سیاست های به کار گرفته شده تاکنون پرداخته شد. تحلیل های فوق، منجر به تدوین خطوط سیاستی (یادگیری های سیاستی) گردید که یادگیری ها همان باید و نباید های سیاستی است که در حوزه مداخلات سیاست ها و برنامه های آتی گردشگری باید مد نظر قرار گیرد.

زمینه و هدف : رشد گردشگری در هر منطقه باعث ایجاد نیاز به صنایع اقامتی در آن منطقه می شود. در سال های گذشته شاهد افزایش حجم گردشگر و رونق گردشگری در کشور ایران بوده ایم. یکی از صنایع اقامتی که در دیگر کشورها رونق پیدا کرده است، صنعت هاستل است؛ ولی در ایران این صنعت مغفول مانده است. هدف اصلی این پژوهش شناسایی راهکارهای توسعه صنعت هاستل در ایران است. روش شناسی : پژوهش حاضر از نظر رویکرد استقرایی، از نظر محیط انجام پژوهش، میدانی و از نظر روش، پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش تمام افرادی هستند که به نحوی با این صنعت می توانند درگیر باشند. به منظور تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از روش تحلیل مضمون استفاده شده است. در این رابطه، نرم افزار Maxqda10 مورد استفاده قرار گرفته است. یافته ها : عوامل سرمایه گذاری و هزینه ای خصوصاً هزینه های راه اندازی و عملیاتی، مهم ترین عامل مؤثر بر توسعه هاستل شناسایی شد. توجیه های اقتصادی و بازگشت سرمایه مثل پایداری اقتصادی و میزان ریسک سرمایه گذاری و نهایتاً تأثیر فرهنگی و اجتماعی مثل منافع جامعه و مشارکت، عوامل مهم بعدی هستند. نتیجه گیری و پیشنهادها : برای توسعه هاستل، باید سیاست های حمایتی از کارآفرینان حوزه گردشگری فراهم شود تا ریسک سرمایه گذاری خصوصاً در راه اندازی کسب وکارهای جدید کاهش یابد. نوآوری و اصالت : این پژوهش عوامل اقتصادی را با تمرکز بر راه اندازی هاستل های جدید در ایران انجام داده است.