مهارت های پایه

نیاز معلمان و مربیان به آشنایی با روش های تدریسی که دارای پشتوانه های نظری و تجربی قوی باشد، ایجاب می کند که چنین روش هایی به آنها معرفی شود. روش آموزش مستقیم یک روش سازمان یافته و معلم محور است که طی چند دهه گذشته مبانی نظری و شواهد تجربی زیادی از آن حمایت کرده اند. در این مقاله به معرفی کلی این روش و کاربردهای آن به خصوص در حوزه ناتوانی های یادگیری پرداخته می شود. در پایان نیز به نظرهای موافق و مخالف کاربرد این روش اشاره خواهد شد.

هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره آموزش مهارت های پایه شنا بر مهارت های حرکتی درشت کودکان پسر اوتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور 20 کودک اوتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال و شاخص توده بدن 76/1±9/18 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به دو گروه ده نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل گرم کردن با حرکات کششی، آموزش و تمرین استاندارد شنا و حرکات توپی در خارج و داخل آب به مدت شش هفته در گروه تجربی اجرا شد. گروه کنترل نیز به فعالیت های معمول می پرداختند. در آغاز و پایان پژوهش از هر دو گروه آزمون بهره حرکتی درشت اولریخ 2 به عمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد، برنامه تمرینی منتخب بر بهبود هر سه گروه مهارت های دستکاری (40 درصد)، مهارت های جابه جایی (31 درصد) و پایه (35 درصد) تأثیر معناداری داشته است (05/0P<). در همین راستا نیز تفاوت تغییرات پیش تا پس آزمون هر سه مهارت بین دو گروه معنادار است (05/0P<). در نهایت به نظر می رسد تمرینات شنا با تکیه بر مهارت های دستکاری و جابه جایی قادر است آثار مفیدی بر توانایی های حرکتی کودکان دچار اختلال اوتیسم داشته باشد.

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سرسختی ذهنی و مهارت های روانی در تکواندوکاران غیرنخبه بود. روش شناسی: طرح این پژوهش همبستگی مقطعی و جامعه آماری آن تکواندوکاران شهرستان اسلام شهر بودند نمونه پژوهش 80 ورزشکار با میانگین سنی (50/4 ± 50/20) بودند که با روش هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه های سرسختی ذهنی (شیرد و همکاران، 2009) و مهارت های روانی (بوش و سالملا، 2002) را تکمیل نمودند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان تحلیل شد. نتایج: تحلیل داده ها نشان داد که بین سرسختی ذهنی و مهارت های روانی (پایه، روان تنی و شناختی) همبستگی مثبتی وجود دارد، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سرسختی ذهنی 50 درصد از واریانس مهارت های روانی کل را پیش بینی می کنند (05/0p≤). نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر به نظر می رسد، سرسختی ذهنی نقش مهمی در انتخاب مهارت های روانی ایفاء می کنند و سطوح مهارت های روانی مورداستفاده تکواندوکاران متناسب با این وِیژگی می باشد.

تکواندوکاران در طول مبارزات، فشار زیادی را تجربه می کنند، زیرا آنها باید همزمان حمله و دفاع کنند، علاوه بر این، قبل از مسابقات، استرس تکواندوکار افزایش می یابد و وزن خود را سریع از دست می دهد، در این شرایط حفظ حالات مطلوب روان شناختی و موفقیت در تکواندو مستلزم مجموعه عوامل روان شناختی خاصی مانند کمال گرایی مثبت و مهارت های ذهنی است. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی ورزشی و مهارت های ذهنی در تکواندوکاران بود. طرح این پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری آن کلیه تکواندوکاران ایرانی شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور بودند. نمونه پژوهش 110 مرد با میانگین سنی 84/5 ± 60/23 سال بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و مقیاس های کمال گرایی و مهارت های ذهنی را تکمیل کردند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شد. تحلیل همبستگی داده ها نشان داد که کمال گرایی مثبت با مهارت های ذهنی پایه، روان تنی و شناختی همبستگی مثبتی دارد. این روابط در مورد کمال گرایی منفی معکوس بود (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که این دو بعد کمال گرایی 40 درصد از واریانس مهارت های ذهنی کل را پیش بینی می کنند (05/0>P). براساس یافته های حاضر به نظر می رسد، ابعاد کمال گرایی نقش مهمی در انتخاب مهارت های ذهنی دارد و سطوح مهارت های ذهنی مورد استفاده تکواندوکاران، متناسب با این ابعاد است.

هدف اصلی این مقاله، توضیح و تبیین ضرورت تلفیق آموزش و پرورش عمومی و فنی و حرفه ای و ارائه چارچوبی برای تلفیق این دو مؤلفه است. مسئله اصلی نگارنده فقدان فهم روشن از تلفیق و نداشتن چارچوب نظری درباره ضرورت (توجیه علمی، اقتصادی و اجتماعی) درهم تنیدن آموزش عمومی و آموزش های فنی و حرفه ای و فراهم نبودن شواهد متقاعدکننده درباره شیوه مناسب تلفیق بود. روش این پژوهش، کیفی از نوع مطالعه اسنادی است. با توجه به مفاهیم و تلویحات مطالعات مربوط به حرفه گرایی جدید، به نظر می رسد تلفیق آموزش عمومی با آموزش های فنی و حرفه ای می تواند به غنای هر دو نوع آموزش بینجامد و عموم دانش آموزان از آن بهره مند شوند. شالوده آموزش های فنی و حرفه ای را آموزش و پرورش عمومی تشکیل می دهد و همه جمعیت دانش آموزی (نه گروهی خاص) به این شالوده نیاز دارند. بنابراین، تلفیق دو نوع آموزش یاد شده اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. درهم تنیدن آموزش فنی و حرفه ای و آموزش عمومی یک راهبرد تربیتی است که قضاوت درباره مفید بودن آن نیازمند محک تجربی است. در حالی که، در سطح بین المللی یک حرکت کلی به سوی تلفیق به روشنی دیده می شود، در کشور ما اندیشه تلفیق در حال شکل گیری است.