زهرا سلمان

هدف: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات ورزشی بازی محور بر فرایندهای شناختی سطح بالای دانش آموزان دیرآموز بود. مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه های کنترل و آزمایش بود. دوازده دانش آموز 9-10 ساله که در دسته دانش آموزان دیرآموز قرار داشتند، انتخاب شدند و پس از انجام پیش آزمون، به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (شش نفر) و گروه کنترل (شش نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش هر هفته سه جلسه و درمجموع دوازده جلسه 60 دقیقه ای در پروتکل تعیین شده شرکت کرد. ابزار اندازه گیری نرم افزار دسته بندی کارت های ویسکانسین بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. یافته ها: براساس نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره با سطح معناداری 05/0 مشخص شد که بین گروه کنترل و گروه آزمایش تفاوت معنادار وجود داشت و گروه آزمایش نمرات بهتری کسب کردند.نتیجه گیری:  بنابراین توصیه می شود با قراردادن تمرینات ورزشی بازی محور در برنامه تربیت بدنی مدارس به عنوان برنامه ای مکمل، شاهد تأثیر مثبت این تمرینات بر تقویت فرایندهای شناختی سطح بالای دانش آموزان دیرآموز و کیفیت تحصیل و زندگی آینده آنان باشیم.

هدف: بررسی مؤلفه های شناختی زیربنایی عملکرد ورزشی یکی از موضوعات توجه شده در سال های اخیر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات شناختی آنلاین بر حافظه کاری، بازداری و تغییرات عملکرد تیراندازی متعاقب آن در دوره بی تمرینی ناشی از قرنطینه کرونا انجام شد. مواد و روش ها: تعداد 30 نفر از تیراندازان مرد مبتدی در دامنه سنی 18 تا 24 سال که به دلیل شیوع کرونا در تمرینات تیراندازی شرکت نمی کردند، از طریق رکوردگیری تیراندازی در فاصله 10 متر ارزیابی شدند و از طریق همتاسازی براساس رکورد اولیه  به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. ورزشکاران در گروه تجربی به مدت 24 جلسه به تمرینات شناختی برخط مبتنی بر توجه و حافظه کاری با استفاده از برنامه تمرین شناختی مغزینه پرداختند. در هر دو گروه به منظور بررسی تأثیر مداخله، در مراحل پیش آزمون و پس آزمون علاوه بر رکورد تیراندازی، از آزمون های عملکرد پیوسته و ان بک استفاده شد. یافته ها:  نتایج نشان داد که تمرینات مغزینه باعث بهبود معنا دار مؤلفه های خطای حذف (P=0.001)، خطای ارتکاب (P=0.01)، تعداد پاسخ های صحیح (P=0.01) در آزمون عملکرد پیوسته و همچنین بهبود معنا دار مؤلفه خطای ارتکاب (P=0.01) در آزمون ان بک شد. علاوه بر این، نتایج رکوردگیری تیراندازی نشان داد، این تمرینات به طور معنا داری (P=0.0001) از افت عملکرد تیراندازی در دوره بی تمرینی جلوگیری کرده است. نتیجه گیری:  به نظر می رسد، تمرینات شناختی آنلاین روشی مناسب برای بهبود کارکردهای اجرایی پایه است که متعاقب آن تأثیر مثبتی بر عملکرد تیراندازی گذاشته است و می تواند در شرایطی خاص نظیر بی تمرینی به هر دلیلی ازجمله در دوران قرنطینه به عنوان روشی مناسب استفاده شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازخورد افزوده با استفاده از دستگاه شبیه ساز بر اکتساب مهارت تیراندازی بود. که به صورت نیمه تجربی و با طرح دوگروهی پیش آزمون و پس آزمون بر روی 30تیرانداز مبتدی با دامنه سنی 18تا22 انجام شد. آزمودنی ها به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند و 12 جلسه تمرین تیراندازی را انجام دادند. گروه کنترل فقط از مربی بازخورد می گرفت و گروه آزمایشی هم از مربی و هم دستگاه اسکت بازخورد می گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که بازخورد آگاهی ازنتیجه ارائه شده توسط مربی، بر اکتساب مهارت تیراندازی تاثیر معنی داری دارد (p = 0.01)، و همچنین بازخورد آگاهی ازنتیجه ارائه شده از طریق دستگاه اسکت بر اکتساب مهارت تیراندازی تاثیر معنی داری دارد (p = 0.01). علاوه بر این، بین روند تغییرات عملکرد در طول اکتساب، در گروه ارائه بازخورد توسط مربی و گروه اسکت تفاوت معنی داری وجود دارد (p = 0.01). به طور کلی نتایج نشان داد که بازخورد افزوده توسط مربی و دستگاه اسکت به صورت همزمان به علت اینکه باعث شناسایی خطا، کنترل لرزش دست و تمرکز در تیرانداز می شود باعث ارتقاء مهارت در تیراندازی می شود.

با وجود آگاهی و علاقه مندی افراد برای ارتقاء فعالیت بدنی در مدارس به قدر شایسته به آن پرداخته نمی شود. یکی از راه های انجام این کار، توجه به فضای انگیزشی و لذت بردن از کلاس های تربیت بدنی و فعالیت بدنی است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین انگیزش حرکتی و لذت فعالیت بدنی کودکان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر 9 الی 12 ساله شهرستان خوی است. داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و با استفاده از معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Smart PLS مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد که عامل فعالیت، عامل انگیزش و عامل سازگاری بر لذت فعالیت بدنی در کودکان، تأثیر مثبت دارند. بر این اساس علت عدم فعال بودن برخی از کودکان ناشی از لذت نبردن از فعالیت های بدنی است. نتایج پژوهش می تواند در برنامه ریزی مدرسین، مربیان، والدین و ... که با این گروه از کودکان سروکار دارند، برای مقابله با بی میلی در ورزش و نداشتن رفتاری پایدار و مقاوم برای مشارکت در فعالیت های بدنی مورد توجه قرار گیرد، چرا که با تمرین و چیرگی بر مهارت ها، اعتمادبه نفس دانش آموزان افزایش می یابد و شرکت در تمرینات نیز برای آن ها لذت بخش تر می شود. از این رو، این احتمال وجود دارد که در فعالیت های آتی نیز مشارکت بیشتری داشته باشند.

هدف این پژوهش، مطالعه اثرپذیری انسجام گروهی از موسیقی است. دو تیم از لیگ برتر بسکتبال استان تهران به صورت تصادفی ساده به عنوان گروه تجربی و کنترل انتخاب و 15 نفر از بازیکنان هر تیم به صورت در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. هر دو گروه از طریق پرسشنامه جوّ تیمی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 12 جلسه در حین تمرین در معرض موسیقی انگیزشی قرار گرفت. همچنین با استفاده از مشاهده و مصاحبه با مربیان و بازیکنان، ارزیابی انسجام تیمی از گروه تجربی انجام شد. آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری افزایش معنا داری را میان نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی نشان داد. همچنین نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را در سه عامل از عوامل انسجام میان گروه های پژوهش نشان داد. نتایج نشان داد که استفاده از موسیقی انگیزشی در محیط تمرینی، حداقل به مدت پنج هفته، می تواند موجب بهبود و افزایش انسجام گروهی در تیم های ورزشی شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط کمال گرایی و خودشفقتی در تکواندوکاران نخبه بود. در این پژوهش یک طرح همبستگی مقطعی استفاده شد و جامعه آماری آن تمامی تکواندوکار نخبه حاضر در تیم ملی و مسابقات لیگ برتر بودند. 160 تکواندوکار (80 مرد و 80 زن) به صورت نمونه گیری هدفمند بررسی شدند و مقیاس های کمال گرایی و خودشفقتی را تکمیل نمودند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان و آنوا تحلیل شد. نتایج نشان داد به طور معناداری تلاش های کمال گرایانه (کمال گرایی مثبت) با خودشفقتی همبستگی مستقیم دارد. درحالی که نگرانی های کمال گرایانه (کمال گرایی منفی) با خودشفقتی همبستگی معکوس دارد و این ابعاد می توانند تغییرات خودشفقتی را تبیین کنند. به علاوه، تحلیل داده ها نشان داد در مقایسه با گروه زنان، تکواندوکاران مرد کمال گرایی مثبت تری دارند و به میزان بیشتری از راهبردهای خودشفقتی استفاده می کنند. بر اساس یافته های پژوهش حاضر بهنظر می رسد، ویژگی کمال گرایی نقش مؤثری در خودشفقتی تکواندوکاراننخبه ایفأ می کند و تقویت راهبردهای خودشفقت ورزی می تواند برای پی ریزی مداخلات جهت تعدیل اثرات منفی و تسهیل اثرات مثبت آن مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط سرسختی ذهنی و مهارت های روانی در تکواندوکاران غیرنخبه بود. روش شناسی: طرح این پژوهش همبستگی مقطعی و جامعه آماری آن تکواندوکاران شهرستان اسلام شهر بودند نمونه پژوهش 80 ورزشکار با میانگین سنی (50/4 ± 50/20) بودند که با روش هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه های سرسختی ذهنی (شیرد و همکاران، 2009) و مهارت های روانی (بوش و سالملا، 2002) را تکمیل نمودند. داده ها از طریق آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان تحلیل شد. نتایج: تحلیل داده ها نشان داد که بین سرسختی ذهنی و مهارت های روانی (پایه، روان تنی و شناختی) همبستگی مثبتی وجود دارد، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سرسختی ذهنی 50 درصد از واریانس مهارت های روانی کل را پیش بینی می کنند (05/0p≤). نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاضر به نظر می رسد، سرسختی ذهنی نقش مهمی در انتخاب مهارت های روانی ایفاء می کنند و سطوح مهارت های روانی مورداستفاده تکواندوکاران متناسب با این وِیژگی می باشد.

زمینه: موفقیت ورزشی تکواندوکاران تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عوامل روان شناختی است. با این وجود پژوهش نظام مندی نقش این عوامل را در سطوح مختلف رقابتی بررسی نکرده است. بین نیمرخ روان شناختی تکواندوکاران موفق و کمتر موفق چه تفاوتی وجود دارد. هدف : مقایسه نیمرخ روان شناختی تکواندوکاران موفق و کمتر موفق بود. روش: طرح این پژوهش علی- مقایسه ای و جامعه آماری آن شامل کلیه تکواندوکاران ایرانی بود که از این جامعه آماری دو گروه 70 نفری موفق (در مسابقات آسیایی و جهانی) و کمتر موفق (در مسابقات شهرستان) به صورت هدفمند گزینش شدند و پرسشنامه های توانش های ذهنی (بوش و همکاران، 2000)، نستوهی (شیرد و همکاران، 2009)، اضطراب رقابتی (مارتنز، 1977) و انگیزه ورزشی (مالت و همکاران، 2007) را تکمیل کردند. داده ها از طریق آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و یومان ویتنی بررسی شد. یافته ها : نتایج نشان داد که بین نیمرخ روان شناختی تکواندوکاران در کلیه متغیرهای توانش های ذهنی، نستوهی و اضطراب به غیر از انگیزه ورزشی تفاوت معناداری دارد و این تفاوت آماری به نفع تکواندوکاران موفق بود (0/05 > P ). نتیجه گیری : این بدان معناست که باتوجه به اینکه تکواندوکاران موفق نسبت به تکواندوکاران کمتر موفق در متغیرهای فوق به غیر از انگیزه ورزشی نمره بالاتری را کسب کرده اند، لزوم مداخلات روان شناختی بین تکواندوکاران کمتر موفق ضرورت دارد.

هدف از اجرای این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات قدرتی، تمرینات ویژه انگشتان و ترکیبی از آن دو بر سرعت و دقت حرکات ظریف زنان سالمند بود. بدین منظور 30 زن سالمند با میانگین سنی 6/1 ± 4/72 به صورت در دسترس انتخاب شدند. پس از گرفتن پیش آزمون با استفاده از آزمون پوردو پگبورد، آزمودنی ها بر اساس نمرات کسب شده در پیش آزمون در سه گروه تمرینات قدرتی، تمرینات ویژه انگشتان و تمرینات ترکیبی تقسیم شدند. تمرینات قدرتی در این پژوهش، تمرینات قدرتی استاندارد برای مچ و انگشتان دست بود، تمرینات ویژه انگشتان، شامل حرکات تمرینی توان بخشی انگشتان و دست می شد و تمرینات ترکیبی، ترکیبی از این دو نوع تمرین بود. هر گروه تمرینی در هر هفته سه جلسه بیست دقیقه ای به انجام تمرینات پرداختند و بعد از هشت هفته از آنان پس آزمون گرفته شد. از آزمون کلموگروف اسمیرونوف، آماره لون، آزمون تجزیه وتحلیل کوواریانس و آزمون تی همبسته به منظور تحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد سه گروه تمرینی در متغیر سرعت و دقت حرکات ظریف، تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند ( P>0.05 ). تمرینات قدرتی و تمرینات ویژه انگشتان بر سرعت و دقت حرکات ظریف تأثیر معناداری داشت ( 0.05 > P ) ، اما تأثیر تمرینات ترکیبی بر سرعت و دقت حرکات ظریف، معنادار نبود ( P>0.05 ). با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان از تمرینات این پژوهش برای بهبود حرکات ظریف سالمندان، چه در منزل و چه در مراکز توان بخشی و تمام مراکز نگهداری سالمندان، به منظور بهبود کیفیت زندگی روزمره، حفظ استقلال و خودکارآمدی افراد سالمند بهره برد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی روایی و پایایی پرسشنامه اضطراب آسیب ورزشی بود. 237 ورزشکار مرد از رشته های ورزشی انفرادی و تیمی شامل کشتی آزاد و فرنگی، تکواندو، بدمینتون، فوتبال، بسکتبال، دوومیدانی، ووشو، کاراته، جودو، آمادگی جسمانی، اسکی، والیبال و به تعداد پراکنده از سایر رشته ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سابقه ورزشی آن ها به طور میانگین 1 ±32 سال و سن 10 ± 55 سال بود. پرسشنامه پس از ترجمه به فارسی و تأیید ترجمه توسط چند متخصص، به ورزشکاران ارائه و سپس تحلیل شد. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد مقدار ویژه در عامل های اول 876/5، دوم 101/2، سوم 028/2، چهارم 267/1، پنجم 155/1، ششم 114/1 بود. درصد واریانس تراکمی در کل 420/56 بود به طوری که درصد واریانس ها به ترتیب از دست دادن توانایی های ورزشی با 482/24 درصد، مأیوس شدن افراد خاص از فرد با 754/8 درصد، آسیب دیدگی مجدد با 450/8 درصد، ادراک ضعیف فرد از خود با 280/5 درصد، از دست دادن حمایت اجتماعی 812/4 با درصد، اختلال تصور از خود با 642/4 درصد بود. بود. شاخص های برازش مدل با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مشخص کرد که مقدار کای اسکوئر برابر 40/553 در سطح معنی داری p=0/0 بود که با درجه آزادی مدل مستقل (276) فاصله داشت. شاخص نسبت کای اسکوئر به درجه آزادی 96/3543 بود. همچنین شاخص برازندگی مقایسه ای برابر با (90/0) بود و شاخص برازش هنجارشده برابر با (84/0) و ریشة میانگین مجذور خطای برآورد برابر با (078/0) بود. به طورکلی تمامی شاخص های برازش مدل مطلوب بودند. پایایی درونی با آلفای کرونباخ 853/0 بود که قابل قبول و مطلوب است.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین ورزش و میزان سلامت روان بانوان فرهنگی شاغل بود.جامعه آماری شامل کلیه زنان فرهنگی مناطق 5 و 6 شهر تهران بود. بدین منظور تعداد 50 نفر از جامعه مذکور به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و در دو گروه کنترل و گروه آزمایش جای گرفتند. ابزار گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد GHQ28 بود و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS، نسخه 16 و روش آماری توصیفی و استنباطی و مانوا سطح معنا داری 05/0 p < استفاده شد. نتایج بیانگر این است که سلامت روان بانوان شاغل فعال نسبت به بانوان شاغلی که فعالیت بدنی نداشتند، بهتر بوده است. با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد که محیط کار می تواند اثرات نامطلوبی بر سلامت جسمانی و روانی زنان شاغل باشد و از آنجایی که ورزش باعث افزایش سلامت روانی شده باید جزئی از برنامه تربیت عمومی زنان در نظر گرفته شود

هدف از این تحقیق بررسی میزان رضایت و وفاداری بانوان ورزشکار به پوشاک ورزشی داخلی و خارجی بر حسب ویژگی­های این محصولات است. به­عبارتی، تحقیق حاضر در پی دستیابی به این نتیجه است که چه ویژگی­هایی موجب رضایتمندی بانوان ورزشکار از پوشاک ورزشی با مارک خاص و در نتیجه وفاداری به آن می­شود تا بتوان از نتایج به­دست­آمده برای بهبود و گسترش کیفیت و فروش تولیدات داخل کشور استفاده کرد. تحقیق حاضر از نظر راهبرد توصیفی و از نظر مسیر اجرا پیمایشی است که به­صورت میدانی اجرا شد. جامعة آماری پژوهش بانوان ورزشکار باشگاه­های بدنسازی شهرداری مناطق شمال و جنوب تهران به تعداد 340 نفر بودند و نمونة آماری به شکل کل­شمار و معادل کل جامعة تحقیق در نظر گرفته شد. ابزار اندازه­گیری پرسشنامة محقق­ساخته بود که پس از اطمینان از روایی و پایایی مناسب مورد استفاده قرار گرفت. برای آزمون فرضیه­های تحقیق از آزمون ضریب همبستگی کندال و پیرسون استفاده شد. همچنین برای تجزیه­وتحلیل اطلاعات از بستة آماری SPSS نسخة 16 بهره گرفته شد. یافته­ها نشان داد که بیشتر بانوان (80 درصد) پوشاک ورزشی خارجی را انتخاب کردند و دلایل این انتخاب را کیفیت، طرح و قیمت مناسب عنوان کردند و در بین ویژگی­های این محصول، برای بانوان قیمت پوشاک اهمیت بیشتری قائل بودند. نتایج آزمون همبستگی کندال نشان داد که بین ویژگی­های محصول (کیفیت، قیمت، طرح زیبایی) و بومی بودن برند محصول با 95 درصد اطمینان رابطة معنادار وجود داشت، همچنین نتایج آزمون همبستگی کندال، نشان داد که بین رضایتمندی و وفاداری ورزشکاران به محصول و بومی بودن برند محصول نیز رابطة معناداری مشاهده شد. علاوه­بر این، از نتایج آزمون پیرسون استنباط می­شود که بین رضایت از محصول و وفاداری بانوان ورزشکار به محصول رابطة معناداری وجود دارد. در نتیجه ویژگی­هایی از جمله کیفیت، طرح و قیمت مناسب موجب ایجاد رضایت و در نتیجه وفاداری به مارک می­شود.

هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین های ادراکی _ حرکتی بر بهبود قابلیت های حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی است. روش انجام تحقیق نیمه تجربی است. جامعة آماری پژوهش دانش آموزان دورة ابتدایی با اختلال هماهنگی رشدی (دختر و پسر) از سه منطقة انتخابی شهر تهران هستند که در سال تحصیلی 87-86 مشغول تحصیل بودند. نمونة آماری شامل 194 کودک است که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا از کل شرکت کنندگان پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربی به مدت 2 ماه (24 جلسه) فعالیت های ادراکی – حرکتی را انجام دادند و بعد از طی این مدت، پس آزمون برای هر دو گروه به اجرا درآمد. کودکان توسط آزمون ارزیابی حرکتی که شامل مهارت های دستی، تعادل ایستا و پویا و مهارت های توپی بود. به منظور پاسخ به این سؤال که آیا تمرین های ادراکی – حرکتی انجام شده در بهبود اختلال هماهنگی رشدی کودکان مؤثرند یا خیر، مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از طی مراحل مذکور، اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار کامپیوتری SPSS : PC نسخة 13 تجزیه و تحلیل شد. نتایج بیانگر بهبود اختلال هماهنگی رشدی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل است. از یافته های این تحقیق می توان استنباط کرد که تمرین های ادراکی – حرکتی سبب بهبود اختلال هماهنگی رشدی کودکان می شوند. بنابراین پیشنهاد می شود برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان در مدارس و در نتیجه بهبود اختلال های رشدی، برنامه های تمرینی ادراکی – حرکتی اجرا شود.