جو انگیزشی

هدف از این تحقیق، تعیین اثر سبکهای رهبری مربیان بر جوّ انگیزشی و اهداف پیشرفت بازیکنان لیگ برتر بسکتبال زنان ایرانی بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی – زمینهیابی بوده و به صورت میدانی اجرا شده است. جامعة آماری تحقیق را کلیة بازیکنان لیگ برتر بسکتبال زنان ایران (174 نفر) تشکیل دادند و نمونة تحقیق برابر با جامعة آماری در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های دموگرافیکی، مقیاس رهبری ورزش (LSS) ، پرسشنامة جوّ انگیزشی (PMCSQ) و پرسشنامة اهداف پیشرفتی (TEOSQ) استفاده شد. پرسشنامه های مذکور پس از تعیین اعتبار و پایایی در بین نمونة آماری توزیع شدند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش امار توصیفی، و در راستای تعیین رابطه و پیش بینی از رگرسیون تکمتغیره و چندمتغیره و در راستای تحلیل های تکمیلی و ارائة مدل از حیطة معادلات ساختاری (SEM) برای مدل سازی روابط علّی با تأکید بر نرم افزار لیزرل 2 /9 استفاده شد. نتایج نشان داد که سبکهای رهبری مربیان به صورت مستقیم و غیرمستقیم از طریق نوع جوّ انگیزشی، بر اهداف پیشرفت بازیکنان اثر میگذارد و اثر غیرمستقیم آن از اثر مستقیم بیشتر است

هدف از ان جام این پژوهش، تعیین مدل معادلات ساختاری ارتباط بین ج و انگیزشی با دست یابی به هدف بود. جامعه آماری این پ ژوهش را فوتبالیست های باشگاه های استعدادیابی (پرسپولیس، پیشگامان، سایپا، ابومسلم و ذوب آهن) در شهر مشهد تشکیل می دادند. نمونه آماری برابر با 217 نفر برآورد شد که پس از توزیع و جمع آوری پرسش نامه ها، در نهایت 205 پرسش نامه کامل بود و مورد تجزیه و تحلیل نهایی قرار گرفت. نتایج نشان داد بین جو انگیزشی با دست یابی به هدف، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که جو انگیزشی تسلط و جو انگیزشی اجرا، واجد شرایط پیش بینی دست یابی به هدف بازیکنان می باشند. به نظر می رسد که تقویت انگیزش بازیکنان از سوی مربیان می تواند تأثیر مثبتی بر دست یابی به هدف بازیکنان داشته و شرایط بهبود عملکرد آن ها را فراهم آورد.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه تعهد ورزشی، رفتار حمایتی استقلالی، جو انگیزشی و رضایت از نیازهای پایه در دختران نوجوان ورزشکار بود. جامعه آماری شامل دختران نوجوان ورزشکار کمتر از 15 سال بود که به طور منظم در رشته های ورزشی مختلف فعالیت می کردند. 373 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. نتایج نشان داد که ارتباط معنا داری بین جو تسلطمحور، با رفتارهای حمایتی استقلالی و رضایت مندی از نیازهای پایه و نیز بین رفتارهای حمایتی استقلالی با رضایت از نیازهای پایه وجود دارد. رفتارهای حمایتی استقلالی، پیش بین مثبتی از جو انگیزشی و جو انگیزشی، پیش بین مثبتی از رضایت از نیاز پایه می باشد. همچنین، رضایت از نیازهای روان شناختی، پیش بین مثبتی از تعهد ورزشی است. نتایج، از مدل مفهومی کوتسورس و کونروی حمایت می کنند. مربیان باید رضایت از نیاز روان شناختی پایه را با استفاده از رفتارهای مربیگری حمایتی استقلالی و جو تسلط محور تقویت کنند که به نوبه خود منجر به تداوم مشارکت ورزشی می شود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر یک دوره تمرینات ادراکی- حرکتی در دو محیط رقابتی و غیررقابتی بر رفتار سازشی و خودکارآمدی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بوده است. روش: پژوهش حاضر، نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری این پژوهش را 36 دانش آموز کم توان ذهنی آموزش پذیر 9-12 ساله مدرسه کودکان استثنایی شهرستان بروجن تشکیل می دادند. 28 دانش آموز (13 دختر و 15پسر) به صورت در دسترس و هدفمند از جامعه مورد نظر انتخاب شدند و به روش همتاسازی در دو گروه تمرین در محیط رقابتی و تمرین در محیط غیررقابتی قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 8 هفته به تمرینات ادراکی-حرکتی پرداختند. گروه تمرین در محیط رقابتی در محیط رقابتی و گروه تمرین در محیط غیررقابتی در محیط غیررقابتی تمرین کردند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسش نامه خودکارآمدی ویلر و لد و پرسش نامه رفتارسازشی واینلند بود که به صورت پیش آزمون و پس آزمون توسط والدین تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون کواریانس تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات ادراکی حرکتی صرف نظر از محیط تمرینی اثر معناداری بر بهبود رفتار سازشی و افزایش خودکارآمدی داشته است. همین طور، تمرین در محیط رقابتی نسبت به محیط غیررقابتی باعث بهبود بیشتری در رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شده است، اما در خودکارآمدی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: جو انگیزشی محیط می تواند بر رفتار سازشی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر تأثیر داشته باشد.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر جو تبحرگرا و معلم محور بر سطح فعالیت بدنی دانش آموزان دختر زیر 8 سال شهرکرد بود. راهبرد این تحقیق نیمه تجربی و از لحاظ هدف کاربردی می باشد که با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. تعداد 60 دانش آموز دختر به روش نمونه گیری در دسترس از مدارس ابتدایی شهرستان شهرکرد انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه جوانگیزشی تبحرگرا، رویکرد معلم محور و گروه کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون میزان فعالیت بدنی کودکان با استفاده از گام شمار ثبت شد. برنامه مداخله در طی 12 جلسه صورت گرفت. بعد از اتمام دوره مداخله، پس آزمون گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس مرکب جهت مقایسه اثرات درون گروهی و بین گروهی استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحله پیش آزمون بین گروه ها تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0

مقدمه و هدف: پرخاشگری کلامی مربی، اضطراب رقابتی و سرسختی ذهنی سه عامل مهم اثرگذار بر تجربیات ورزشکاران هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر پرخاشگری کلامی مربی بر اضطراب رقابتی ورزشکاران نوجوان با نقش واسطه ای سرسختی ذهنی بود. روش: در این مطالعه مقطعی، 155 دختر ورزشکار رزمی کار (میانگین و انحراف سنی= 38/ 1 ±15/02سال) سه پرسشنامه پرخاشگری کلامی مربی، اضطراب رقابتی -2 و سرسختی ذهنی در ورزش را در طول جلسه تمرین تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی تحلیل شد و آزمون بوت استراپ جهت تعیین نقش واسطه ای سرسختی ذهنی استفاده شد.یافته ها: نشان داد که پرخاشگری کلامی مربی با اضطراب رقابتی ارتباط مثبت و با سرسختی ذهنی ارتباط منفی معناداری دارد. همچنین سرسختی ذهنی واسطه تأثیر پرخاشگری کلامی مربیان بر اضطراب رقابتی بود.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش، اشاره دارد به اینکه پرخاشگری کلامی مربی به افزایش اضطراب رقابتی در ورزشکاران نوجوان می انجامد و سرسختی ذهنی بالاتر به کاهش ادراک پرخاشگری کلامی مربی و تجربه کمتر اضطراب رقابتی منجر می شود.