سبک های مدیریت تعارض

هدف از این پژوهش بررسی رابطه سبک های مدیریت تعارض (بین فردی) با روحیه و رضایت شغلی مربیان ورزشی اداره تربیت بدنی شهر ارومیه بود. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی (پیمایشی)، به شیوه میدانی استفاده شده است. برای گردآوری اطلاعات پژوهش، همراه پرسش نامه اطلاعات فردی از سه پرسش نامه روا و پایا استفاده شد؛ این پرسش نامه ها عبارت بودند از: 1. پرسش نامه سنجش رضایت شغلی؛ 2. پرسش نامه سنجش روحیه؛ 3. پرسش نامه بررسی شیوه های مدیریت تعارض های بین فردی. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مربیان ورزشی (زن و مرد) شاغل در هیئت های ورزشی اداره تربیت بدنی ارومیه تشکیل می دادند که با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد 155 نفر از مربیان ورزشی به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد: 1) مربیان ورزشی که رضایت شغلی و روحیه بسیار خوبی دارند از شیوه های مدیریت اثربخش تعارض های بین فردی (همکاری و راه حل گرایی) استفاده می کنند (05/0 P <)؛ 2) مربیان ورزشی که رضایت شغلی و روحیه ضعیفی دارند از شیوه های غیراثربخش مدیریت تعارض های بین فردی (رقابتی و عدم مقابله) استفاده می کنند (05/0 P <). نتایج این پژوهش مبین آن است که بین کاربرد سبک های مدیریت تعارض با کیفیت روحیه و رضایت شغلی مربیان ورزشی رابطه معنی داری وجود دارد؛ لذا توجه به شیوه های اثربخش مدیریت تعارض بین فردی، رضایت شغلی و روحیه مربیان ورزشی شاغل در اداره های تربیت بدنی را ارتقاء می دهد.

این پژوهش رابطه بین هوش هیجانی مدیران و سبک مدیریت تعارض آنها را بررسی کرده است. هوش هیجانی بیان کننده توانایی فرد در شناسایی، ارزیابی و بیان عواطف و هیجانات است به گونه ای که عملکرد، بهبود روابط و تسهیل فرایند تفکر را افزایش می دهد. از طرف دیگر، وجود تعارض در هر سازمانی امری اجتناب ناپذیر است. از این رو شیوه ای که مدیران در رویارویی با تعارض بکار می برند، سبک آنها را نشان می دهد. مدیران با پنج سبک رقابت، همکاری، ایثار، اجتناب و مصالحه با تعارض برخورد می کنند. 600 نفر از میان مدیر دوره های تحصیلی راهنمایی، متوسطه و پیش دانشگاهی استان های خراسان رضوی، شمالی و جنوبی، با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. از این تعداد 589 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند. برای تعیین سبک مدیریت تعارض از آزمون سبک مدیریت تعارض رابینز و برای سنجش هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی شرینک استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همبستگی و آزمون t تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی و سبک همکاری و سبک اجتناب همبستگی مثبت و بین هوش هیجانی و سبک ایثار و سبک رقابت همبستگی منفی وجود دارد، اما بین هوش هیجانی و سبک مصالحه همبستگی معنا داری مشاهده نشد. از طرف دیگر، بین هوش هیجانی مدیران در مقاطع راهنمایی و دبیرستان تفاوت معنا داری دیده نشد و بین سبک مدیریت تعارض مدیران در مقطع راهنمایی و دبیرستان فقط در میزان استفاده از سبک مصالحه تفاوت معنا دار وجود داشت. مدیران دبیرستان بیشتر از مدیران راهنمایی از سبک مصالحه استفاده می کردند.

هدف: تعیین میزان ارتباط بین سبک های مدیریت تعارض و استرس شغلی کتابداران کتابخانه های مرکزی دانشگاه های دولتی شهر تهران است. روش / رویکرد پژوهش: این پژوهش با استفاده از روش پیمایشی تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری شامل تمامی کتابدارانی است که در کتابخانه های مرکزی دانشگاه های دولتی شهر تهران مشغول ارائه خدمات کتابداری هستند ) 366 نفر ( و حجم نمونه برابر با 186 نفر است. یافته ها: از میان آزمودنی های پژوهش، 08/1 درصد دارای بیشترین میزان استرس شغلی و 87/83 درصد دارای کمترین میزان استرس شغلی بودند؛ سبک غالب مدیران دراین کتابخانه ها از دیدگاه کتابداران سبک تسلط است؛ بین سبک های مدیریت تعارض (تسلط، تشریک مساعی، مصالحه، اجتناب، و مدارا) با استرس شغلی کتابداران رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری : کتابداران، منبع مهم سازمان محسوب می شوند و باید عواملی را که باعث کم شدن کارآیی آنها می شود کاهش داد. لذا یافته های پژوهش حاضر می تواند زمینه مناسبی را برای شناسایی سبک های مدیریت مدیران کتابخانه ها هنگام بروز تعارض و تعیین میزان استرس شغلی کتابداران فراهم کند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبک های مدیریت تعارض و خلاقیت کارکنان در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال 1391 می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و از حیث هدف کاربردی می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش، مدیران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز شامل (رؤسای دانشکده ها، معاونین دانشکده ها و رؤسای آموزش) به تعداد 32 نفر و کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به تعداد 699 نفر می باشد. روش نمونه گیری در این مطالعه برای مدیران به صورت سرشماری بوده و برای کارکنان تصادفی ساده به تعداد 248 نفر می باشد. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد و معتبر مدیریت تعارض که پرسشنامه مدیریت تعارض دارای 30 سوال مدیریت تعارض برای تعیین سبک های مدیریت تعارض مدیران (سبک اجبار، سبک سازش، سبک اجتناب، سبک همکاری، سبک مصالحه) و پرسشنامه خلاقیت دارای 50 سوال خلاقیت برای تعیین میزان خلاقیت کارکنان می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون وT مستقل استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین سبک اجبار مدیران و خلاقیت کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز همبستگی آماری معکوس و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سبک سازش، سبک مصالحه، میزان تحصیلات و سابقه کاری مدیران و خلاقیت کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز همبستگی آماری مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سبک اجتناب و سبک همکاری مدیران و خلاقیت کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز همبستگی معنی داری وجود ندارد. همچنین سبک های مدیریت تعارض مدیران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز به تفکیک جنسیت متفاوت نیستند.

هدف از این پژوهش رابطه هوش هیجانی با سبک های تعارض مدیران مدارس متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 91-90 بوده است.جهت نمونه گیری از بین 122 نفر از مدیران مدارس متوسطه ناحیه یک شیراز اعم از زن و مرد به روش تصادفی ساده و با توجه به جدول مورگان از این تعداد 107 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.برای جمع آوری اطلاعات از دو پرشسنامه استفن رابینز(1985)برای مدیریت تعارض و پرسشنامه سایبر یاشرینگ(1990)برای هوش هیجانی استفاده شده است.برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و T گروه های مستقل استفاده شده است که پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج نشان داد که بین تمامی سبک های مدیریت تعارض که شامل:توسل به اجبار،اجتنابی،سازگارانه،مصالحه و تشریک مساعی با هوش هیجانی رابطه معنادار وجود دارد و این رابطه در مورد دو سبک اجتنابی و توسل به زور به صورت معکوس و در مورد سه سبک دیگر به صورت مستقیم بود و نیز دریافتیم که هیچ تفاوتی بین سبک مدیریت تعارض مدیران زن و مرد و همچنین هیچ تفاوتی بین سطح هوش هیجانی مدیران زن و مرد وجود ندارد.

تحقیق حاضر می کوشد "رابطه بین سبک های مدیریت تعارض و بهره وری نیروی انسانی در بانک سینا" را بررسی کند بدین منظور 85  نفر از بین کارکنان ستادی بانک سینا در استان تهران از طریق نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند از طریق فرمول کوکران به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. این پژوهش از لحاظ نوع تحقیق، همبستگی و کاربردی می باشد سبک های مدیریت تعارض توسط پرسش نامه استاندارد داریا و پرز (2015) و بهره وری نیروی انسانی به وسیله پرسش نامه تیلور و برنت (2013) اندازه گیری شد. پایایی و روایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب بارهای عاملی، آلفاکرونباخ، پایایی ترکیبی، روایی صوری و روایی همگرا و روایی واگرا بررسی شد. سپس اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار Spss و  Smart–PLSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بین سبک های مدیریت تعارض با بهره وری نیروی انسانی در کارکنان بانک سینا رابطه مثبت معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج حاصل از فرضیه های فرعی نشان می دهد که بین سبک همکاری، مصالحه و گذشت رابطه مثبت معناداری با بهره وری نیروی انسانی وجود دارد، ولی بین سبک های اجتناب و رقابت با بهره وری نیروی انسانی رابطه مثبت معناداری وجود ندارد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خودکنترلی هیجانی بر مدیریت تعارضات بین فردی و راهبردهای مسئله گشایی زنان دارای مشکلات زناشویی بود. روش : پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را 300 نفر از مادران دانش آموزان ناحیه 1 شهر قزوین تشکیل دادند که 34 نفر باتوجه به کسب نمره بالا در پرسشنامه تعارض زناشویی (MCQ) و نمره پایین در مقیاس خودکنترلی هیجانی به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی همگن و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17n=) وکنترل (17n=) قرارگرفتند. گروه آزمایش بر اساس پروتکل تنظیم هیجان گروس در8 جلسه 75 دقیقه ای تحت آموزش خودکنترلی هیجانی قرارگرفت و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. داده ها از طریق پرسشنامه های سبک های مدیریت تعارضات بین فردی (ROCI- II)و راهبردهای مسئله گشایی (PSS) جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندگانه (MANCOVA) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که با کنترل نمرات پیش آزمون، تفاوت گروه های آزمایش وکنترل در پس آزمون سبک های حل تعارض به غیر از سبک حل تعارض ملزم شده درسطح (05/0p <) و درسبک های حل مسئله درسطح (01/0p <) معنادار بود. نتایج مربوط به تأثیر خودکنترلی هیجانی بر سبک های حل تعارض و شیوه های حل مسئله در بررسی های مربوط به پیگیری همچنان برقرار بود. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش خودکنترلی هیجانی بر استفاده از روش های کارآمدتر مدیریت تعارض تأثیرگذار است و همچنین منجر به استفاده از سبک حل مسئله سازنده در مواجه با تعارضات می شود.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی نقش باورهای ارتباطی در هم آفرینی با میانجی گری سبک های مدیریت تعارض در اعضای هیئت علمی دانشگاه بیرجند انجام گرفته است. روش پژوهش، توصیفی - همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی اعضای هیئت علمی دانشگاه بیرجند در سال تحصیلی 99-98 به تعداد 322 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی، تعداد 240 پرسشنامه به صورت تصادفی ساده توزیع شد و 207 پرسشنامه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. برای سنجش هم آفرینی، از پرسشنامه ی طاهرپور و همکاران (1394)، برای سنجش باورهای ارتباطی از پرسشنامه محقق ساخته و برای سنجش سبک های مدیریت تعارض از پرسشنامه رابینز (1998) استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 95/0، 82/0 و 80/0 برآورد گردید. یافته ها نشان داد که باور به تخریب کنندگی مخالفت و تفاوت های جنسیتی نقش پیش بینی کننده ای در هم آفرینی داشتند و با وجود آنها هم آفرینی اعضای هیئت علمی کاهش می یافت. باورهای ارتباطی پیش بینی کننده هر سه سبک مدیریت تعارض بودند. سبک های مدیریت تعارض نیز پیش بینی کننده هم آفرینی و ضریب ارتباط آنها معنی دار بود. همچنین الگوهای مفهومی پژوهش از برازش لازم برخوردار بودند و سبک های مدیریت تعارض نقش میانجی گری ایفا می کردند.

هدف کلی پژوهش حاضرطراحی مدل ارتباطی استراتژی های مدیریت تعارض با رضایتمندی ورزشکاران تیم های ملی فدراسیون ورزش های ناشنوایان ایران بود . جامعه آماری پژوهش حاضررا کلیه ورزشکاران تیم های ملی ناشنوایان ایران تشکیل داده است که تعداد آن ها 220 ورزشکارمی باشدو نمونه آماری تحقیق را ورزشکاران منتخب تیم های ملی به تعداد 150 نفر تشکیل داده اند. دراین تحقیق از پرسش نامه های مدیریت تعارض رابینز (1998) و رضایتمندی ورزشکاران ریمروچلادورای (1998) استفاده شد . برای تجزیه وتحلیل داده ها و اولویت بندی وتعیین سبک غالب مدیریت تعارض ازآزمون فریدمن وبرای تعیین ارتباط بین متغیرها و میزان تاثیرگذاری متغیرها ضمن استفاده از ضریب همبستگی پیرسون از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است همچنین از نرم افزارهای (اس پی اس اس و اسمارت پی ال اس) جهت انجام محاسبات وطراحی مدل استفاده شد.نتایج نشان می دهد که مربیان تیم های ملی ناشنوایان بیشترازاستراتژی عدم مقابله استفاده می کنند وسبک کنترل کمترین استفاده رادارد. از میان ابعاد رضایتمندی ورزشکاران ،بعد رضایت ازعملکردفردی دارای بالاترین میانگین وبعد رضایت ازعملکرد تیمی دارای کمترین میانگین می باشد . همچنین نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد ضمن ارتباط سبک های مدیریت تعارض(2.81=t ، 0.68=f)بارضایتمندی ورزشکاران، استراتژی راه حل گرایی (2.64=t ، 0.46=f)واستراتژی عدم مقابله (2.78=t ، 0.32=f) با رضایتمندی ورزشکاران ارتباط مثبت و معناداردارند وبه ترتیب 46و32درصد بر رضایتمندی ورزشکاران تاثیرگذار هستند. براساس نتایج تحقیق زمانی که مربیان تیم های ملی ناشنوایان از استراتژی های راه حل گرایی وعدم مفابله استفاده می کننددر مدیریت تعارضات وایجاد رضایت مندی ورزشکاران موفق تر هستند.

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی طراحی مدل ارتباطی سبک های مدیریت تعارض با موفقیت ورزشکاران تیم های ملی فدراسیون ناشنوایان ایران بود. جامعه آماری پژوهش حاضررا کلیه ورزشکاران تیم های ملی ناشنوایان ایران تشکیل داده است که تعداد آن ها 220 ورزشکار می باشد و نمونه آماری تحقیق را ورزشکاران اعزامی به مسابقات برون مرزی به تعداد 150نفر تشکیل داده اند. دراین تحقیق از پرسشنامه مدیریت تعارض رابینز (1998) و پرسشنامه موفقیت ورزشکاران (اس اس اس) موسوی و واعظ موسوی (۱۳۹۴) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها و اولویت بندی وتعیین سبک غالب مدیریت تعارض ازآزمون فریدمن وبرای تعیین ارتباط بین متغیرها و میزان تاثیرهرشاخص و متغیر برسایرمتغیرها ضمن استفاده از نرم افزار(اس پی اس اس) ازضریب معناداری وتاثیرنرم افزار (اسمارت پی ال اس) نیزاستفاده شد. همچنین جهت طراحی و برآزش مدل ارتباطی ازنرم افزار (اسمارت پی ال اس) استفاده شد. نتایج نشان دادکه مربیان تیم های ملی ناشنوایان جهت مدیریت تعارضات بیشتراز سبک عدم مقابله استفاده می کنند و سبک کنترل کمترین استفاده رادارد. ازمیان ابعاد موفقیت ورزشکاران ،به ترتیب ابعاد تعهد (5.10) و تکنیک (5.00) دارای بالاترین میانگین وبعد پیشرفت (4.29) دارای کمترین میانگین بوده است.همچنین ازمیان استراتژی های مدیریت تعارض مربیان،بین استراتژی راه حل گرایی(3.44=t ، 0.32=f) با موفقیت ورزشکاران ارتباط مثبت و معناداروجودداشت و بین استراتژی های عدم مقابله (0.02=t ) و کنترل (0.35=t) با موفقیت ورزشکاران ارتباط مثبت و معناداری مشاهده نشد.