هدف از این پژوهش بررسی رابطه سبک های مدیریت تعارض (بین فردی) با روحیه و رضایت شغلی مربیان ورزشی اداره تربیت بدنی شهر ارومیه بود. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی (پیمایشی)، به شیوه میدانی استفاده شده است. برای گردآوری اطلاعات پژوهش، همراه پرسش نامه اطلاعات فردی از سه پرسش نامه روا و پایا استفاده شد؛ این پرسش نامه ها عبارت بودند از:
1. پرسش نامه سنجش رضایت شغلی؛
2. پرسش نامه سنجش روحیه؛
3. پرسش نامه بررسی شیوه های مدیریت تعارض های بین فردی.
جامعه آماری این پژوهش را کلیه مربیان ورزشی (زن و مرد) شاغل در هیئت های ورزشی اداره تربیت بدنی ارومیه تشکیل می دادند که با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد 155 نفر از مربیان ورزشی به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد: 1) مربیان ورزشی که رضایت شغلی و روحیه بسیار خوبی دارند از شیوه های مدیریت اثربخش تعارض های بین فردی (همکاری و راه حل گرایی) استفاده می کنند (05/0 P <)؛ 2) مربیان ورزشی که رضایت شغلی و روحیه ضعیفی دارند از شیوه های غیراثربخش مدیریت تعارض های بین فردی (رقابتی و عدم مقابله) استفاده می کنند (05/0 P <).
نتایج این پژوهش مبین آن است که بین کاربرد سبک های مدیریت تعارض با کیفیت روحیه و رضایت شغلی مربیان ورزشی رابطه معنی داری وجود دارد؛ لذا توجه به شیوه های اثربخش مدیریت تعارض بین فردی، رضایت شغلی و روحیه مربیان ورزشی شاغل در اداره های تربیت بدنی را ارتقاء می دهد.
