انگیزش حرکتی

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط شیوه های فرزندپروری مادران با انگیزش حرکتی و رشد مهارت های حرکتی مقدماتی در اطفال بود. جامعه آماری این پژوهش همه مادران و فرزندان پسر 9 تا 11 ماهه آن ها از شهر خرم آباد بودند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط مثبت و معناداری بین شیوه فرزندپروری مقتدرانه مادران با انگیزش حرکتی و رشد حرکتی مقدماتی اطفال وجود دارد. همچنین، ارتباط مثبت و معناداری بین شیوه فرزند پروری آسان گیرانه مادران و انگیزش حرکتی اطفال وجود دارد؛ اما نتایج ارتباط معناداری را بین شیوه فرزند پروری مستبدانه مادران با انگیزش حرکتی و رشد حرکتی مقدماتی اطفال نشان نداد؛ بنابراین، آموزش و آگاهی مادران از شیوه های مناسب فرزندپروری (مانند شیوه مقتدرانه) می تواند زمینه ارتقای انگیزش حرکتی و رشد مهارت های حرکتی مقدماتی فرزندان را فراهم کند.

هدف پژوهش حاضر طراحی و روان سنجی پرسش نامه خود گزارشی انگیزش حرکتی در کودکان 9 الی 12 ساله بود. طراحی پرسش نامه با استفاده از روش چهار مرحله ایی والتز انجام شد. برای بررسی این مراحل،656 کودک 9 الی 12 ساله به صورت تصادفی خوشه ای از مدارس شهر خرم آباد انتخاب شدند و در مطالعه شرکت کردند. 24 گویه اولیه، بر اساس مروری بر مطالعات منطبق با نظریه های انگیزشی استخراج گردید. ویژگی های روان سنجی پرسش نامه با بهره گیری از روایی صوری، محتوا و سازه بررسی شد. پس از تعیین روایی صوری و محتوا به صورت کمی و کیفی، 6 گویه حذف و 18 گویه برای ارزیابی در مراحل بعدی حفظ شدند. در ادامه، نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، تعداد گویه های پرسش نامه (18گویه) را حفظ و آنها را در قالب سه عامل فعالیت، انگیزش و سازگاری دسته بندی نمود. لذا، پرسش نامه 18 سؤالی انگیزش حرکتی برای کودکان 9 الی 12 ساله مناسب و از قابلیت به کار گیری در موقعیت های مختلف توسط والدین، مربیان، پرستاران و کاردرمانان برخوردار است.

مقدمه: رشد فرآیندی مستمر، دائمی و پیوسته بوده و ابعاد مختلفی دربر دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک روی ریباندر بر تبحرحرکتی و انگیزش کودکان با دوره یادداری 6 ماهه بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش وپس آزمون بود. جامعه ی آماری کودکان 10-9 سال شهرتبریز بود که با روش نمونه گیری دردسترس سی نفر انتخاب و تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پیش آزمون شامل آزمون تبحرحرکتی برونینکس-اوزورتسکی و پرسشنامه انگیزش حرکتی کودکان بود. گروه تجربی تمرینات روی ریباندر را هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. سپس، پس آزمون مشابه با پیش آزمون انجام شد. بعد از شش ماه دوره یادداری از نمونه های هر دو گروه گرفته شد. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس مرکب درسطح معناداری 05/0 و نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد تمرینات ریتمیک ریباندر بر تبحر حرکتی و انگیزش کودکان 9-10 سال تاثیر معناداری داشته، بطوریکه احتمالا 95درصد از تغییرات مهارت حرکتی درشت و 98درصد از تغییرات انگیزش حرکتی کودکان تحت تاثیر تمرینات ریباندر بود. نتیجه گیری: پرش فعالیتی اساسی در رشدحرکتی کودکان است و انگیزش نیروی درونی را برای حرکت فراهم می کند. طبق یافته های پژوهش، چون فعالیت های ریتمیک می توانند انگیزش حرکتی ایجاد کنند و فعالیت های ورزشی موجب رشد مهارتهای حرکتی می گردد، لازم است تجهیزات و تدابیر لازم برای استفاده کودکان ازاین تمرینات ایجاد شود. 

مقدمه و هدف: امروزه مهم ترین مسئله در موفقیت های ورزشی و حرکتی مخصوصا برای کودکان بهبود انگیزش آنها است. لذا هدف این مطالعه مقایسه بازی های چالشی و غیر چالشی برانگیزش حرکتی کودکان بود. روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ازمون- پس آزمون بود شرکت کنندگان این تحقیق 40 کودک (میانگین سن 15/6 و انحراف استاندارد 12/1) بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه بازی های چالشی (20 نفر) و غیر چالشی(20 نفر) تقسیم شدند. سپس برای مدت هشت هفته و دو جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه مداخلات مهارت های حرکتی را دریافت کردند. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد اثر تمرین برای انگیزش در گرووها معنادار است به طوری که میزان تغییرات انگیزش حرکتی از پیش آزمون به پس آزمون در گروه چالشی بیشتر از گروه غیر چالشی بوده است. بنابراین تمرین چالشی بیشتر از تمرین غیر چالشی بر بهبود انگیزش اثرگذار است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه به استفاده از شکل بازیگونه مداخلات در سنین کودکی تاکید دارد و در طراحی مداخلات استفاده از دست کاری قیود و چالشی بودن آن برای انگیزش کودکان کمک کنننده می باشد.

هدف این ﭘﮋوﻫﺶ، مقایسه اثر بازی های والد محور و معلم محور بر رشد حرکتی و انگیزش حرکتی کودکان 4 تا 6 ساله ﺑﻮد. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش کودکان دختر و پسر 6-4 سال ناحیه یک شهر اراک بودند. از بین جامعه آماری مورد نظر به صورت در دسترس 30 کودک (4 تا 6 سال) به عنوان نمونه انتخاب و بعد از انجام مرحله پیش آزمون به صورت همگن سازی به دو گروه 15 نفری والد محور و معلم محور تقسیم شدند. سپس آزمودنی های هر گروه به مدت 4 هفته و هر هفته 3 جلسه 30 دقیقه ای و در کل به مدت 12 جلسه بازی های مربوط به گروه خود را انجام دادند. رشد حرکتی و انگیزش حرکتی کودکان به ترتیب با استفاده از آزمون رشد حرکتی اولریخ نسخه سوم و پرسشنامه انگیزش حرکتی کودکان سنجیده شد. برای بررسی اثرات درون گروهی از آزمون t زوجی و برای مقایسه اثر گروه ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج آزمون t زوجی نشان داد که رشد حرکتی و انگیزش حرکتی در هر دو گروه والد محور و معلم محور از پیش آزمون تا پس آزمون افزایش معناداری یافته است (05≥P). همچنین نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه دو گروه نشان داد که رشد حرکتی و انگیزش حرکتی گروه والد محور به طور معناداری بهتر از گروه معلم محور بود (05≥P). بنابراین پیشنهاد می شود برای بهبود رشد حرکتی و همچنین بهبود انگیزش حرکتی کودکان به جای بازی های معلم محور، از بازی های والد محور استفاده شود.

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سواد بدنی و انگیزش حرکتی بر اساس اعتیاد به اینترنت در بین دانش آموزان دختر دوره ابتدایی انجام شد. روش این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر شاغل به تحصیل در مدارس دوره ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود که تعداد 438 نفر با استفاده از نرم افزار G Power و به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت (IAQ) چن (2003)، سواد بدنی (PHIQ) لانگمیر و همکاران (2017) و انگیزش حرکتی (MMQ) نظرپوری و همکاران (1399) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین اعتیاد به اینترنت با سواد بدنی و انگیزش حرکتی رابطه منفی معنادار وجود دارد (05/0>p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد 25 درصد از تغییرات سواد بدنی و انگیزش حرکتی از طریق اعتیاد به اینترنت تبیین شد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که اعتیاد به اینترنت عامل مهم پیش بینی کننده سواد بدنی و انگیزش حرکتی در دانش آموزان است.