عامل فعالیت

با وجود آگاهی و علاقه مندی افراد برای ارتقاء فعالیت بدنی در مدارس به قدر شایسته به آن پرداخته نمی شود. یکی از راه های انجام این کار، توجه به فضای انگیزشی و لذت بردن از کلاس های تربیت بدنی و فعالیت بدنی است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین انگیزش حرکتی و لذت فعالیت بدنی کودکان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر 9 الی 12 ساله شهرستان خوی است. داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و با استفاده از معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Smart PLS مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد که عامل فعالیت، عامل انگیزش و عامل سازگاری بر لذت فعالیت بدنی در کودکان، تأثیر مثبت دارند. بر این اساس علت عدم فعال بودن برخی از کودکان ناشی از لذت نبردن از فعالیت های بدنی است. نتایج پژوهش می تواند در برنامه ریزی مدرسین، مربیان، والدین و ... که با این گروه از کودکان سروکار دارند، برای مقابله با بی میلی در ورزش و نداشتن رفتاری پایدار و مقاوم برای مشارکت در فعالیت های بدنی مورد توجه قرار گیرد، چرا که با تمرین و چیرگی بر مهارت ها، اعتمادبه نفس دانش آموزان افزایش می یابد و شرکت در تمرینات نیز برای آن ها لذت بخش تر می شود. از این رو، این احتمال وجود دارد که در فعالیت های آتی نیز مشارکت بیشتری داشته باشند.