فرهنگ رضوی

هدف این پژوهش، تبیین مبانی اساسی کرامت انسان و ارائه مدل مفهومی آن از منظر آموزه های دینی با تأکید بر فرهنگ رضوی است. پژوهش از نوع کیفی است و در آن برای بررسی مبانی کرامت انسانی از روش تحلیل مضمون استفاده شده است. مضامین پژوهش در سه سطح استخراج و تحلیل شده است: «مضامین کلان (فراگیر)، مضامین یکپارچه کننده (سازمان دهنده) و مضامین اصلی و پایه». برای گردآوری و شناسایی مضامین مرتبط با مبانی دینی و فرهنگ رضوی، ابتدا مبانی نظری و دیدگاه های اندیشمندان اسلامی بررسی و سپس مضامین مربوط استخراج و کدگذاری شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد مضمون کلان (فراگیر) مبانی کرامت انسانی بر اساس مبانی نظری و پیشینه تحقیق به سه مضمون یکپارچه کننده (سازمان دهنده) «مبانی اعتقادی»، «مبانی معرفتی» و «مبانی ارزشی» تحلیل یافته است. مضمون یکپارچه کننده مبانی اعتقادی خود به 7 مضمون کلیدی (خلیفهاللهی، حامل اسماء الهی، روح الهی، امانتداری الهی، هدایت الهی، اشرف مخلوقات و عبد الهی) تحلیل یافته است. مضمون یکپارچه کننده مبانی معرفتی به 3 مضمون کلیدی (عقلانیت، کسب دانش و درک و فهم) تحلیل یافته است و در نهایت مضمون یکپارچه کننده مبانی ارزشی به 12 مضمون کلیدی (تقوا، عدالت، آزادی، رعایت حقوق، عزتمندی، صبر و اسقامت، احسان، احترام، محبت، گذشت و ایثار، صداقت و دوستی) تجزیه شده است. این یافته ها می تواند به عنوان الگوی مفهومی کرامت انسانی مبتنی بر آموزه های دینی و فرهنگ رضوی، بهره برداری شود.

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی وب سایت های امامزادگان استان های خراسان شمالی، رضوی، جنوبی و یزد بر اساس هفت شاخص وب سنجی  رتبه عملکرد، زمان بارگذاری، حجم صفحه، تعداد سایت های لینک داده شده، رتبه جهانی میزان بازدید، میزان جذابیت سایت و رتبه سایت در گوگل است. پژوهش از نوع ارزیابانه است. جامعه پژوهش حاضر، وب سایت های امامزادگان استان های خراسان شمالی، رضوی، جنوبی و یزد است که در مجموع 15 وب سایت را شامل می شود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) و از روش وب سنجی استفاده شد.  بر اساس یافته های پژوهش، وب سایت امامزاده حسین بن موسی الکاظم (علیهماالسلام) طبس دارای بالاترین میزان بازدید و میزان لینک دریافتی است. از نظر پیج رنک و رتبه بندی در گوگل، وب سایت امامزاده سیدحمزه (علیه السلام) کاشمر دارای بالاترین رتبه است. بالاترین سرعت بارگذاری مربوط به وب سایت امامزادگان سیداحمد و سیدمحمود (علیهماالسلام) مهردشت ابرکوه است.

در رویکرد انسان شناختی به فولکلور، ادبیات شفاهی بازتابی از فرهنگ و استلزام های آن در نظر گرفته شده و به مثابه بستری برای پژوهش و تحقیق درباره جامعه به آن نگریسته می شود. مقاله حاضر به بررسی ابیات و اشعار مربوط به دو آیین روایی در ششتمد سبزوار با عنوان چاووشی خوانی و رباعی خوانی می پردازد. در بررسی این ابیات محوریت با ابیات و اشعاری است که با مضمون امام رضا (علیه السلام) ساخته و پرداخته شده اند. پژوهش حاضر با روش مردم نگاری و الهام از بحث نظری «ویکتور ترنر» درباره نمادهای آیینی سامان یافته است. ابیات مربوط به این آیین ها به مثابه نمادهای آیینی عمل کرده، تراکمی معنایی را نشان می دهند. تراکمی که به صورت یک طیف معنایی عمل می کند، از یک سو به عواطف و احساسات انسانی ارجاع دارد و سوی دیگر آن به هنجارها و نظم های بالقوه و بالفعل جامعه مرتبط است. آنچه در فهم این طیف معنایی مهم است، توجه به عدم تفکیک پذیری این دو قطب است.

پیامبر(صلی الله علیه وآله) قرآن را جهت هدایت جامعه انسانی به سوی آرمان شهر بشری از طریق وحی دریافت و آن را برای مردم تبیین کردند. پس از درگذشت پیامبر(صلی الله علیه وآله) اهل بیت (علیهم السلام) وظیفه تبلیغ و تفسیر این کتاب آسمانی را عهده دار گشتند. امامان معصوم (علیهم السلام) نیز اهتمام خاصی در مسیر جهت دهی اصول زندگی بشری بر اساس آیات قرآنی داشتند. در این میان، نقش امام رضا (علیه السلام) با توجه به داشتن مقام ولایتعهدی و امامت شیعیان بسیار حایز اهمیت است. آن حضرت وظیفه تفسیر قرآن و هدایت جامعه اسلامی را بعد از پدر بزرگوارشان عهده دار شدند و توجه خاصی به آموزه های قرآنی داشتند و آن را مرجع کاملی برای حلّ مسائل می دانستند.     از نکات مهمی که در سخنان امام رضا (علیه السلام) پیاپی به چشم می خورد، اقتباس حضرت از آیات قرآنی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم جهت توضیح و تأثیرگذاری بیشتر کلام بر مخاطب است. در پژوهش حاضر نگارندگان با روش توصیفی تحلیلی و با مطالعه در کتاب صحیفه الرضا (علیه السلام) تأثیر آیات قرآنی را بر مخاطب از منظر بلاغت عربی در قالب هایی بدیعی چون اقتباس، تضمین، احتجاج و... بررسی خواهند کرد.  

امام رضا (علیه السلام) در مدت کوتاه سه سال ولایتعهدی، شبکه وسیعی از ارتباطات را بر اساس فرهنگ امامت و ولایت بنا نهادند. حضرت به عنوان حجت خدا بر اهل زمین، از تمامی روش های مؤثر ارتباطی برای ابلاغ پیام الهی و هدایت بندگان بهره گرفتند تا دیگران را به دین الهی دعوت و افراد را به پیروی نظری و عملی از دستورهای الهی ملزم کنند. این پژوهش نقش این مهارت های ارتباطی را با التزام عملی به آموزه ها و باورهای اسلامی در بین کارکنان دانشگاه سیستان و بلوچستان بررسی کرده است. در این راستا، یک فرضیه کلی و ده فرضیه جزئی شکل گرفته است که رابطه بین مهارت های ارتباطی بر مبنای سیره رضوی (هم زبانی با مردم، همدلی با مردم، توجه به حق و حقوق مردم، نفوذ بر مخاطب به وسیله علم و دانش، بازخورد نفوذ در دیگران، نقش بافت و زمینه در ارتباط با مردم، مبارزه با شرک، انحراف و خرافه، مبارزه با تفکر ماکیاولیست، اجتناب از تقیّد، خودگشودگی) را با متغیر التزام عملی به باورهای اسلامی بررسی می کند. برای سنجش متغیرهای پژوهش، از پرسش نامه محقق ساخته استفاده و روایی و پایایی آن بررسی و تأیید شده است. پرسش نامه مهارت های ارتباطی بر اساس الگوی «علم الهدی و شریفی» (1394) تهیه و برای پرسش نامه التزام عملی به اعتقادات اسلامی از الگوی «نویدی» (1376) استفاده شده است. تمامی فرضیه ها تأیید و پذیرش شده اند و این نشان دهنده آن است که مهارت های ارتباطی مبتنی بر سیره رضوی، با التزام عملی به اعتقادات اسلامی رابطه معنادار، مثبت و سازنده دارد و هر چه فرد نسبت به اعتقادات اسلامی التزام بیشتری داشته باشد، دارای مهارت های ارتباطی بیشتری از نوع همدلی و هم زبانی و...   با دیگران است.

خاستگاه تمدن اسلامی شیعی، وحی و از جمله اهداف آن تن دادن جامعه به سرپرستی انسان کامل و ایجاد حیات طیّبه است. یکی از مراحل دستیابی به چنین هدفی برقراری حاکمیت سیاسی اسلام است. رهبری سیاسی و رهبری فکری در تفکر شیعی با یکدیگر ممزوج است. تبلور این وحدت را در تمدن رضوی می توان مشاهده کرد. تاریخ اسلام دچار انحراف دوگانه است؛ انحراف از امامت به خلافت در ماجرای سقیفه و پس از آن به سلطنت در سال 61 ه.ق (سلطنت یزید). سال ها پس از زعامت امیرالمؤمنین (علیه السلام) رهبری فکری و سیاسی در زمان امام رضا (علیه السلام) توأم می شود. بنی عباس مشروعیتی نداشت. این خلأ مشروعیت در دوره امام رضا (علیه السلام) نمایان شد.  سؤالی که در این مقاله مطرح می شود این است که با توجه به این انحراف چگونه امام رضا (علیه السلام) توانستند از این خلأ مشروعیت استفاده کنند و دست به اصلاح نظام سیاسی بزنند؟ یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد امام رضا (علیه السلام) از این خلأ  بیشترین استفاده را کردند و نه تنها حقانیت حضرت علی(علیه السلام) و ائمه اطهار(علیهم السلام) را به اثبات رساندند، بلکه به درستی نظام علوی و نهضت حسینی را به مهدویت متصل کردند. بنابراین در این مقاله اصلاحات سیاسی امام رضا (علیه السلام) در بازگشت به حقیقت امامت و ولایت به روشی توصیفی تحلیلی بررسی شده است؛ اصلاحاتی که توانست انحراف خلافت را برجسته کند. باوجود این، مسئله این پژوهش برجسته کردن خط سیر و خطوط کمتر برجسته شده تمدن اسلامی در بازگشت به سیره ائمه (علیهم السلام) در دوران امام رضا (علیه السلام) از دریچه فلسفه سیاسی است.

از شیوه های تبیین معارف دینی در مکتب اهل بیت (علیهم السلام) در مواجهه با مخالفان، مناظره ها و احتجاج هایی بوده که از سوی آنان در طول تاریخ مدیریت شده است. در این بین، بررسی سیره تعلیمی تربیتی امام رضا (علیه السلام) در   مناظره با اصحاب ادیان و مذاهب مختلف، علاوه بر نشان دادن جایگاه علمی امام (علیه السلام) و شناساندن ایشان به عنوان یک شخصیت کامل انسانی، می تواند الگویی برای تدوین سند چگونگی یک مناظره صحیح و اخلاق محور و گامی در راستای تعلیم وتربیت انسان ها در طول تاریخ باشد. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی، به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی است که محورهای مهمّ سیره تعلیمی تربیتی امام رضا (علیه السلام) در مناظره با اصحاب ادیان و مذاهب کدام موارد است؟ بر اساس یافته های پژوهش، هدف آموزشی، تأکید بر مبانی اساسی اسلام، استناد به متون مقدس و تسلط به زبان ها و لهجه های مختلف، جدال احسن، حفظ کرامت انسان، انصاف و عدالت در بحث و... از محورهای مهمّ سیره تعلیمی تربیتی امام (علیه السلام) در مناظرات با اصحاب ادیان و مذاهب مختلف است.