درخت حوزه‌های تخصصی

در این مقاله ابتدا یافته های دو دهه گذشته در مورد مدار قشری - زیر قشری مرور می شود و بویژه بر نقش هسته های قاعده ای تاکید می گردد. سپس با توجه به این پس زمینه، تئوری گروه UCLA در مورد اختلال وسواسی – جبری به اختصار بیان می شود و در نهایت این تئوری با توجه به یافته ها و مقالات منتشر شده در سال های گذشته از نظر پیش فرض ها، ابزار تحقیق، روش تحلیل داده ها، نارسایی های درونی و شواهد متفاوت و یا مخالف آن مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. از جمله انتقادات مطرح شده در مورد تئوری حلقه های متعدد موازی، شک و تردید های عنوان شده در زمینه توانایی تصویربرداری کارکردی برای کشف تغییر در فعالیت نورونی، ابهامات موجود در مورد آناتومی میکروسکوپی این تئوری و شواهد دال بر نقص و اختلال عملکرد (و نه پر فعالیتی) هسته های قاعده ای در اختلال وسواسی جبری مرور می شود.

سندرم ویلیامز یک اختلال نادر تک گیر (sporadic) است که با نمای خاص طبی، شناختی، نوروفیزیولوژیک، نوروآناتومیک و مشخصه های ژنتیکی همراه است. نشانه اصلی سندرم ویلیامز انفکاک بین توانایی شناختی در پردازش چهره و زبان، به عنوان نقاط قوت نسبی و توانایی های فضایی و به عنوان ضعف عمده می باشد. افراد مبتلا به سندرم ویلیامز بر خلاف مبتلایان به اتیسم، کاملا اجتماعی هستند. مشخصه عمده ژنتیکی در سندرم ویلیامز پیدایش یک حذف بر روی قطعه 11023 vq می باشد. سندرم ویلیامز با ویژگی های عصبی - ساختاری و عصبی فیزیولوژیک همراه است: سالم ماندن نسبی نواحی پیشانی، لیمبیک و نئوسربلار در بررسی های MRI و اشکالات کارکردی در مسیرهای عصبی دست اندرکار پردازش زبان و چهره که در مطالعات پتانسیل های انگیخته مغزی مشاهده می شود. ناهمخوانی های موجود در حوزه های شناختی، عصبی - ساختاری و عصبی فیزیولوژیک در سندرم ویلیامز از آن مدل مناسبی برای بررسی ارتباط بین شناخت، مغز و در نهایت ژن ها به وجود آورده است.

انسان ها موجوداتی اجتماعی هستند؛ اما مدارهای عصبی مرتبط با شناخت و رفتارهای اجتماعی آنها به خوبی شناسایی و مشخص نشده است. مطالعات انجام شده روی انسان ها و سایر نخستی ها حاکی از آن است که چندین ساختار مغزی در هدایت رفتارهای اجتماعی در انسان ها دخالت دارد: آمیگدال، ناحیه شکمی داخلی کورتکس پیشانی و کورتکس های مرتبط با نواحی بدنی حسی نیمکره راست از جمله این ساختارها هستند. این ساختارها واسطه ای هستند بین بازنمایی های ادراکی از محرک های اجتماعی (مانند چهره هم نوعان) و بازخوانی اطلاعاتی (یا برانگیختن رفتارهایی) که این گونه محرک ها فعال می سازند. یکی از مناقشات فعلی این است که شناخت اجتماعی تا چه حد وابسته به پردازش هایی است که صرفا به محرک های اجتماعی اختصاص دارند؛ و نقش آگاهی اکتسابی و ذاتی در این پدیده تا چه حد است.

در سالهای اخیر مطالعه در مورد بنیادهای زیستی زمینه ساز اعتیاد توجه بسیاری از پژوهشگران را جلب نموده است .حساسیت متفاوت نسبت به نشانه های پاداش و تنبیه در افراد مختلف این فرض را مطرح ساخته است که افراد دارای وابستگی دارویی یا نظام بازداری رفتاری ضعیفی دارند و یا عملکرد نظام فعال ساز رفتاری در آنها به شکلی است که حساسیت نظام بازداری رفتاری رامختل می سازد. در مطالعه حاضر به منظور بررسی تفاوت الگوی فعالیت نظام های مغزی/ رفتاری در افراد معتاد و غیر معتاد 30 نفر آزمودنی معتاد مرد و 30 نفر آزمودنی غیر معتاد مرداز طریق«مقیاس شخصیتی گری ویلسن» مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج نمایانگر فعالیت بیشتر نظام فعال ساز رفتاری و فعالیت کمتر بازداری رفتاری در گروه افراد معتاد بود. از لحاظ فعالیت نظام جنگ / گریز تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد

در پژوهش حاضر به منظور بررسی احساس بو و ظرفیت تحریکی فرمالدهید در بخش فوقانی دستگاه تنفسی انسان 31 آزمودنی مشارکت کردند.18غلظت متفاوت فرمالدهید در دامنه ای بین PPb 1000-36/6 به این افراد ارائه شد.نتایج نشان دادکه آستانه مطلق فردی برای احساس بو بین ppb 539-20 با دامنه ای برابر با PPb 47/116 بود.این نتایج کاملاً موافق با نتایجی میباشد که در آزمایشات قبلی (بری لوندوهوگمن‘1988)به دست آمده است. دامنه آستانه مطلق فردی برای احساس بویایی فرمالدهید برابر با ppb87-21 با میانه ای برابر با ppb5/115 میباشد.غلظت‘عامل مهمی در احتمال تشخیص احساس بو و تحریک ناخوشایند میباشد.به طور کلی آستانه بویایی همه آزمودنی ها به طور قابل ملاحظه ای پایین تر از آستانه تحریک آنها بود.نتایج بدست آمده در پژوهش حاضر با نتایج دیگر آزمایش ها که در آنها آستانه تحریک آزاردهنده در غلظتی نزدیک به ppb1200 آغاز میشود‘متفاوت است .نتایج آزمایش حاضر نشان میدهد که احساس تحریک آزاردهنده فرمالدهید در بخش فوقانی دستگاه تنفسی در غلظتی نزدیک به ppb 700 شروع میشود.تفاوت های فردی بسیار زیادی در حساسیت آزمودنی ها وجود دارد که نشانگر این واقعیت است که افراد از نظر حساسیت در سطوح متفاوتی قرار میگیرند.از ویژگی های اصلی احساس تشخیص تحریک آزاردهنده بخش فوقانی دستگاه تنفسی آن است که این احساس همراه با افزایش غلظت شدیداً افزایش و همراه با کاهش غلظت به تدریج کاهش می یابد.رابطه ای خطی بین تشخیص تحریک آزاردهنده گزارش شده در غلظتی بالاتر از ppb Log 2 وجود دارد. آستانه های بویایی وتحریکی زنان به طور معناداری پایین تر از آستانه های بویایی وتحریکی مردان می باشند.