فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱٬۹۲۱ تا ۱٬۹۴۰ مورد از کل ۸٬۴۳۱ مورد.
تعزیه، هنری دینی و ملی سیر تحول، نقش و کارکرد آن
حوزههای تخصصی:
سینمای مستند مایادرن
حوزههای تخصصی:
درنگی بر دو تئاتر از بهرام بیضایی؛ «کارنامه ی بندار بیدخش» و «بانو آئویی»: گفت و گو با تاریخ
حوزههای تخصصی:
شخصیت نامریی در سینمای اسکورسیزی
حوزههای تخصصی:
بر مداری صفر درجه
رادی ، را ، دی ، برد
واژگان و موسیقی در اپرا
معرفی اثر-فرهنگ بزرگ موسیقی
حوزههای تخصصی:
سرنوشت غم انگیز یک سرباز نازی، به روایت مرگ (درباره نمایش می خوام بخوابم، رضا گوران)
منبع:
هفت ۱۳۸۶ شماره ۳۸
حوزههای تخصصی:
برای زادروز بهرام بیضایی: تو آن درخت روشنی
حوزههای تخصصی:
پرده نقره ای کف خیابان
حوزههای تخصصی:
سینمایی که ما تعریف کردیم
منبع:
سوره ۱۳۸۶ شماره ۳۲
حوزههای تخصصی:
پازولینی ، کروچه و سینمای شعر
منبع:
خیال ۱۳۸۶ شماره ۲۱-۲۲
حوزههای تخصصی:
هدف این مقاله تبیین نظریه «سینمای شعر» پازولینی است. این نظریه مبتنی بر نظریه زیبایی شناختی کروچه (نظریه بیان) است. از این رو، در ابتدا، نظریه کروچه به اجمال بررسی و پنج مقوله آن تشریح می شود: یکی بودن شهود و بیان، تلازم شهود و تعین، پیشاعقلی بودن شهود، صورت یا فرم ناب بودنِ شعر، تلازم نداشتن شهود و اظهار. سپس تأثیر این مقولات در سینمای شعر پازولینی نشان داده می شود. برای فهم مقصود پازولینی از «سینمای شعر» باید نظر او را در باب شعر دریافت. از نظر پازولینی، شعر باید غیرعقلی و متعین و کاملاً صوری (فرمال) و مبین دیدگاهی خاص باشد. پازولینی می گوید که سینما نیز باید واجد این شروط باشد تا سینمای شعر شود. از نظر او، فن نمای دید غیرمستقیم آزاد این شروط را تأمین می کند. به گفته پازولینی، سینما بر چهار زبان تصویری استوار است: زبان ایما (ژست)، زبان محیط، زبان رؤیا، زبان خاطره. بدین ترتیب، او وارد بحثهای نشانه شناختی در باب تصویر نیز می شود که در این خصوص آراء بارت نیز طرح شده است.
معرفی اثر-خاطرات من از امروز تا همین پنجاه سال پیش (سینمای ایران)
حوزههای تخصصی: