درخت حوزه‌های تخصصی

کشور ازبکستان یکی از کشورهای مهم در عرصة فرهنگی آسیای مرکزی است که به واسطة نقاشی های چند هزارسالة کشف شده در محوطة باستانی افراسیاب متعلق به قرن 7 و 8 م. و نگارگری مکتب بخارا در قرون 15 و 16 م. جزء کشورهای غنی از نظر هنرهای سنتی، به ویژه نقاشی بوده است. همین امر نگارندگان را بر آن داشت تا با فرضیه ای مبتنی بر وجود نشانه هایی از نقاشی و نگارگری با سابقة ازبکستان در نقاشی معاصر، جریانات هنری معاصر نقاشی این کشور را شناسایی کنند. نقاشی دورة معاصر یکی از صورت های هنری غالب در کشور ازبکستان است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، شناخت و معرفی رویکردهای متفاوت در عرصة نقاشی معاصر ازبکستان است. لذا پژوهش حاضر در پی جستجوی پاسخ دو سؤال اساسی زیر است : چه جریان های هنری در نقاشی معاصر ازبکستان غالب هستند؟ و اینکه این منشأ جریان های هنری از کدام منابع و سرچشمه هاست؟ آنچه در این مقاله مورد مطالعه قرار گرفت ما را به وجود دو سبک در نقاشی قرن بیستم ازبکستان رساند : 1. نقاشی معاصر با الهام از سنت های هنری به جای مانده، به خصوص نقاشی گذشته در ازبکستان که کاربرد عناصر سنتی و سمبولیک گویای هویت گرایی در این گونه آثار تحت تأثیر نقاشی های مکشوفه محوطه باستانی پنج کنت، افراسیاب و ورخشا، نقوش منسوجات و نگاره های موضوعی قرون گذشتة ازبکستان است. 2. نقاشی معاصر ملهم از هنر و فرهنگ روسی و اروپای شرقی و به وجود آمدن هنر آوانگارد در نقاشی قرن بیستم این کشور با رواج سبک های رئالیسم، امپرسیونیسم، کوبیسم و انتزاع که علاوه بر نقاشی در طراحی پوستر، تصویرسازی کتاب و در کل به جهت توسعه هنر گرافیک در ازبکستان حایز اهمیت و قابل بررسی است. پژوهش حاضر به شیوة توصیفی تحلیلی به انجام رسیده و در بخش هایی از آن بنا به ضرورت تحقیق، مطالعات تطبیقی نیز انجام گرفته است. داده های این پژوهش عمدتاً به شیوة کتابخانه ای و نیز از طریق سایت های اینترنتی و مطالعات میدانی مرتبط به دست آمده اند.

جاده ابریشم از مهمترین راه های تردد در طول تاریخ تمدن بشری است که بیش از هر پل ارتباطی دیگر موجب آمیزش فرهنگها ، مواجهه ادیان ، و بروز آثار هنری بدیعی گشته که محصول همین ارتباطات بوده اند . شاهکارهای تاریخ هنر - اعم از نقاشی ، مجسمه سازی و معماری - عموماَ با ادیان زمان خود قرابت داشته و با الهام از سنن دینی خلق شده اند . هنر بودایی نیز مدتی پس از نضج گیری این آیین به شکلهای مختلفی تجلی نمود ، اما اوج این هنر با رونق جاده ابریشم مقارن بود ...

تصادف از دیرباز به عنوان عاملی برای خلق اثر هنری مورد توجه بوده و آثار ارزش مندی در طول تاریخ هنر به واسطه آن به وجود آمده است . از اوایل قرن بیستم ، با توجه به شرایط تاریخی و اجتماعی تصادف به طور جدی و قاطعانه به عنوان عنصری مهم در آفرینش آثار هنری مورد توجه هنرمندان ، به ویژه نقاشان ، قرار گرفت . داداییست ها و سوررئالیست ها از اولین جنبش های هنری بودند که تصادف را در کار خود آورده و بدان پرداختند . نقش تصادف ( شانس ) در روند آفرینش هنری ، فرایندی نسبی و به طور کامل اختیاری است ...