محمود شیخ

هدف از پژوهش حاضر، مقایسة تاثیر تماشاگر و موسیقی بر اجرا و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال است. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن (59/1±8/22 سال)، قد (63/5±1/163 سانتیمتر) و وزن (06/7±5/54 کیلوگرم) به صورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنامة تمرین در مرحلة اکتساب شامل پرتاب آزاد بسکتبال به مدت 6 هفته تمرین، در هر هفته سه جلسه و در هر جلسه 15 کوشش با حضور مؤلفه های انگیزشی در گروه های مجزا برگزار شد. امتیاز آزمون پرتاب آزاد بسکتبال در هر جلسه ثبت و سپس پس آزمون گرفته شد، در نهایت بعد از دو هفته بی تمرینی آزمون یادداری در شرایط یکسان برای تمام گروه ها و پس از 24 ساعت آزمون انتقال در شرایط جدید (متفاوت از شرایط تمرین) به عمل آمد. از شاخص ضربان قلب برای همسانی سطح پایة انگیختگی آزمودنی ها و در حین تمرین به منظور اطمینان از رسیدن به سطح مطلوب انگیختگی استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک سویه، آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که در هر سه گروه یادگیری مهارت در مرحلة اکتساب پیشرفت کرده است و تفاوت معنی داری در امتیاز پرتاب آزاد بسکتبال بین سه گروه در مرحلة اکتساب مشاهده نشد (145/0 = P). اما در آزمون یادداری و انتقال، نتایج به سود گروه موسیقی و تماشاگر بود، به این صورت که در آزمون یادداری گروه موسیقی بیشترین امتیاز را کسب کرد و در آزمون انتقال دو گروه موسیقی و تماشاگر امتیاز بالاتر معناداری از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل به دست آوردند (000/0 = P).

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انگیختگی با حضور مؤلفه های انگیزشی تماشاگر و موسیقی و مقایسه این مؤلفه ها بر اجرا و یادگیری مهارت مداوم دریبل بسکتبال بود. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن 23 /2 ± 8 /21 سال، قد 19 /6 ± 4 /163 سانتی متر، وزن 13 /10 ± 5 /57 کیلوگرم، به صورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین در مرحله اکتساب شامل دریبل از بین موانع بسکتبال هریسون به مدت 6 هفته تمرین بود که هر هفته سه جلسه و هر جلسه 30 ثانیه با حضور مؤلفه های انگیزشی در گروه های مجزا برگزار شد. امتیاز آزمون دریبل بسکتبال در هر جلسه ثبت و سپس پس آزمون گرفته شد و در نهایت بعد از دو هفته بی تمرینی آزمون یادداری در شرایط یکسان و پس از 24 ساعت آزمون انتقال مشابه شرایط واقعی مسابقه و با حضور تمام مؤلفه ها (موسیقی و تماشاگر) به عمل آمد. از شاخص ضربان قلب استراحت جهت همسانی سطح پایه انگیختگی در آزمودنی ها استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک سویه، آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که در هر سه گروه یادگیری مهارت در مرحله اکتساب پیشرفته داشته است. همچنین تفاوت معنی داری در امتیاز مهارت دریبل بسکتبال بین سه گروه در مرحله اکتساب مشاهده شد (0001 /0 = P) که این تفاوت به نفع گروه کنترل بود، یعنی گروه های انگیزشی تماشاگر و موسیقی عملکرد ضعیف تری در پس آزمون مرحله اکتساب نشان دادند. اما در آزمون یادداری و انتقال، نتایج به سود گروه موسیقی و تماشاگر بود. به این صورت که در آزمودن یادداری گروه تماشاگر بیشترین امتیاز را کسب کرد و در آزمون انتقال دو گروه موسیقی و تماشاگر امتیاز بیشتر و معناداری از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل به دست آوردند (0001 /0 = P) .

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی دو نوع محیط انگیزشی تمرین بر یادگیری یک تکلیف ادراکی حرکتی (پرتاب آزاد بسکتبال) است. نمونه آماری این پژوهش شامل 37 نفر از دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی بود که به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (19 نفر) در محیطی با شرایط انگیزشی و برانگیختگی بیشتر و گروه دوم (18 نفر) نیز در محیطی با شرایط انگیزش و برانگیختگی کمتر تمرین کردند. هر دو گروه تمرین های خود را در محیط های تعریف شده انگیزشی به مدت 6 هفته، در هر هفته سه جلسه و در هر جلسه 15 کوشش انجام دادند. آزمون اکتساب بی درنگ پس از پایان دوره تمرین و آزمون یادداری ده روز بعد از آن اجرا شد. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال به عنوان ابزار اصلی پژوهش استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس برای اندازه گیری های مکرر، آزمون های T مستقل و T همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد که هر دو گروه آزمایشی به لحاظ اکتساب تکلیف روند رو به رشدی داشته اند و تمرین در هر دو محیط انگیزشی تاثیر معنی داری بر یادگیری تکلیف داشته است. تفاوت معنی داری بین دو گروه مورد بررسی در اکتساب و یادگیری تکلیف مشاهده نشد، اما یادگیری مهارت در شرایط محیطی پر انگیزه و با برانگیختگی زیاد از ثبات بیشتری برخوردار است و با نوسان های کمتر در اکتساب تکلیف در طول مهارت دوره یادگیری همراه است.

هدف تحقیق حاضر بررسی سینما توگرافیکی اصل زنجیره سینتیکی بر روی اجرای مشت است روش اجرای مشت بدین شکل است کهدست ضربه زننده مخالف پایی است که در جلو قرار داده شده است . در این تحقیق دو روش اجرا برای مشت مخالف یا معکوس در نظر گرفته شده بود پرتاب دست به سمت جلو به دنبال شروع چرخش کمر به داخل و شروع حرکت پرتابی دست به سمت جلو پس از شروع چرخش کامل کمر به سمت داخل (با تاخیر زمانی)دو روش اجرای ضربه زیر مجموعه الگوی حرکتی پرتاب ها می باشند که از قوانین مربوط به الگوی حرکتی پرتاب ها (اصل زنجیره سینتیکی) تبعیت می کنتد تفاوت روش اجرای این دو ضربه در زمان بندی درگیری مفاصل و اندام ها در حین اجرااست بدین معنی که در اجرای هر یک از این دو روش زمان درگیر شدن چرخش لگن و تنه نسبت به شروع حرکت دست متفاوت است جهت اجرای ضربه برای این منظور دو روش اجرای مشت به دو گروه 12 نفره که هگی مبتدی بودند به مدت یک ترم آموزش داده شد مدت آموزش 17 جلسه 1/5 ساعته بود و برای هر دو گروه موارد تمرینی یکسان در نظر گرتفه شده بود در پایان دوره آموزشی برای مقایسه این دو روش با یکدیگر پارامتر های سینماتیک از طریق سینماتوگرافی دو بعدی از اجرای آزمودنی ها به عمل آمد که پارامتر های زمان سرعت متوسط و شتاب متوسط به صورت مستقیم و نیرو انرژی جنبشی و توان ضربه به صورت غیر مستقیم از تصاویر ویدیویی محاسبه گردید برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه های تحقیق از روش آماری تست T و آلفای 0/05 استفاده شد که تفاوت معنی داری بین پارامتر های اندازه گیری شده به دست نیامد.

بی­شک بازخورد افزوده نقش مؤثری در بهینه­سازی یادگیری دارد، ولی آنچه چالش­برانگیز است، محتوای آن است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسة اثر بازخورد به کوشش­های موفق و ناموفق در تکالیف ردیابی ساده و پیچیده است. به­این منظور 48 آزمودنی دختر و پسر راست دست با میانگین سنی 8/1± 23 سال از جامعة آماری دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری که واحد تربیت عمومی را انتخاب کرده بودند، انتخاب شدند و به­طور تصادفی در چهار گروه بازخورد به کوشش­های موفق و ناموفق در تکالیف ساده و پیچیده قرار گرفتند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق تکلیف ردیابی موقعیتی بود که به­صورت نرم­افزاری در دو سطح ساده و پیچیده طراحی شد و هدف از اجرای آن، ردیابی سریع با حداقل خطا بود. آزمودنی­ها طی مرحلة اکتساب، هر جلسه 7 دسته کوشش 6 تایی را طی 8 جلسه اکتساب انجام دادند و از هر دسته کوشش 6تایی برای 2 کوشش بازخورد آگاهی از نتیجه دریافت کردند. روش تحقیق نیمه­تجربی بود و به­منظور تحلیل داده­ها، از تحلیل واریانس عاملی مرکب و تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون­های تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 P< استفاده شد. نتایج نشان داد در آزمون اکتساب در زمان حرکت، اثر اصلی روزهای تمرینی و پیچیدگی تکلیف معنادار و اثر هیچ­کدام از مؤلفه­ها در خطای حرکت و تعامل آنها معنادار نبود. در آزمون یادداری فوری در زمان حرکت، اثر نوع تکلیف و نوع بازخورد معنادار و اثر هیچ­کدام از مؤلفه­ها در خطای حرکت و تعامل آنها معنادار نبود. آزمون یادداری تأخیری در زمان حرکت و خطای حرکت، فقط اثر نوع تکلیف را معنادار نشان داد. در آزمون انتقال در زمان حرکت، اثر نوع بازخورد و نوع تکلیف معنادار بود و در خطای حرکت هیچ­کدام از عوامل و تعامل آنها معنادار نبود. براساس این یافته­ها می­توان گفت که اثر نوع بازخورد و نوع تکلیف هر کدام می­تواند به­عنوان عاملی مستقل در یادگیری مؤثر باشد و اثرگذاری نوع بازخورد و نوع تکلیف در مؤلفة زمان حرکت مؤثرتر است.

هدف این پژوهش ، بررسی اثر برد و باخـت با توجه به جهت گیری هدفی (وظیفه مدار و خودمدار) بر میزان احساس خودکارامدی در فوتبالیست های لیگ کشور (دسته اول و برتر) است . بدین منظور 60 آزمودنی به طور تصادفی تحت عنوان حجم نمونه در جامعه آماری تیم های شرکت کننده در لیگ دسته اول و برتر کشور شرکت کردند. آزمودنی ها قبل و بعد از مسابقه به پرسشنامه احساس خودکارامدی بندورا و پرسشنامه های وظیفه مداری و خودمداری در ورزش پاسخ دادند. پس از استخراج یافته ها و تنظیم جداول توزیع فراوانی ، به بررسی و مقایسه داده های حاصله بانورم مندرج پرسشنامه ، به ارزیابی میزان احساس خودکارامدی آزمودنی ها پرداخته شد. نتایج حاصل نشان داد میزان احساس خودکارامدی وظیفه مداران بعد از برد به صورت معنی داری افزایش یافته است (00/0=P)، همچنین بعد از باخت کاهش معنی داری مشاهده شد (00/0=P). در همین مورد احساس خودکارامدی در خودمداران پس از باخت کاهش معنی دار (00/0 =P) و پس از برد افزایش معنی داری (00/0 =P) را نشان داد. بین میانگین های مقادیر احساس خودکارامدی در دو گروه وظیفه مدار بعد از برد (14/0 =P) و نیز بعد از باخت (77/0 = P) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر روش های مختلف آرایش تمرین بر اکتساب، یادداری و انتقال برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر اجرا شد. در این تحقیق که در دو آزمایش جداگانه انجام شد، 120 آزمودنی به طور تصادفی انتخاب شدند. تکلیف شرکت کننده ها در آزمایش اول تعقیب هدف نوری روی صفحه نمایش با برنامه حرکتی ثابت و پارامتر متغیر با آرایش های مختلف بود. تکلیف در آزمایش دوم تعقیب هدف نوری با پارامتر ثابت و برنامه حرکتی متغیر با آرایش های مختلف بود. آزمودنی ها می بایست در کوشش های 20 ثانیه ای هدف نوری را تعقیب کنند. زمان باقی ماندن روی هدف توسط رایانه به عنوان نمره عملکرد آنها منظور شد. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون در دوره اکتساب 9 جلسه به تمرین پرداختند و در انتها در آزمون های یادداری و انتقال شرکت کردند. داده ها به کمک روش های آماری تحلیل واریانس، کوواریانس، اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی دانکن تحلیل شد. نتایج نشان داد که تفاوت ها بین روش های مختلف آرایش تمرین در اکتساب و انتقال پارامتر معنی دار، ولی در مرحله یادداری تاخیری معنی دار نیست.

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه استرس کارکنان ورزشکار و غیر ورزشکار سازمان مرکزی دانشگاه تهران با ت وجه به اهمیت تاثیر فشار عصبی استرس در نیروی کار پژوهشگران تحقیق حاضر بر آن شدند تا اولین مطالعه را در مورد مقایسه استرس فرد ورزشکار و غیر ورززشکار به انجام رسانند بدین منظور با توزیع پرسشنامه ای میازن استرس کارکنان ورزشکار و غیر ورزشکار را در نمونه 139 نفری و در سطح سازمان مرکزی دانشگاه تهران مرکب از معاونت های پنجگانه را مورد سنجش قرار دادند و کم و کیف آ ن را بررسی کردند با تایید این فرضیه که بین استرس کارکنان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد می توان با برنامه ریزی مناسب برای تشویق و ترغیب کارکنان به پرداختن ورزش با توجه به نقش آن در سلامتی روح و روان و جسم افزایش کارایی و نشاط لازم برای بهره وری مطلوب چشم انداز روشنی را ترسیم کرد.

هدف این پژوهش، بررسی اثر پیش دوره های مختلف 25/0، 5/0، 1، 5/1 و 2 ثانیه بر زمان واکنش ساده و سه انتخابی، در انجام دو تکلیف ساده و پیچیده است. از 351 نفر دانشجوی پسر راست دست دانشگاهی، 40 نفر نمونه، برحسب آزمون همسان سازی زمان واکنش دوانتخابی به شکل جایگزینی تصادفی، در دو گروه 20 نفری برای انجام تکلیف ساده و پیچیده، جایگزین شدند. ابزارجمع آوری داده-ها، نرم افزار محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن تایید شده است. برای تحلیل داده ها، از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون t مستقل، استفاده شد. نتایج نشان داد: زمان واکنش ساده تکلیف ساده، بین پیش دوره های مختلف، تفاوت معناداری داشت (0.005>P). زمان واکنش انتخابی تکلیف ساده، بین پیش دوره های مختلف نیز، تفاوت چشمگیری داشت (0.001>P). زمان واکنش ساده در تمامی پنج پیش دوره مشابه در تکلیف ساده در مقایسه با تکلیف پیچیده، تفاوت قابل توجهی داشت (0.001>P). زمان واکنش سه انتخابی، درتمامی پیش دوره های مشابه در تکلیف ساده در مقایسه با تکلیف پیچیده به غیر از پیش دوره 5/1 ثانیه، تفاوت معناداری داشت (0.001>P). درمجموع، طول زمان پیش دوره، بیشترین اثر را بر زمان واکنش ساده و انتخابی در تکلیف ساده داشت که تاثیر آن، بر زمان واکنش انتخابی، بیشتر از زمان واکنش ساده بود.

هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان پسر و دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگکاه تهران بود. آزمودنی های تحقیق را 80 دانشجوی داوطلب پسر و دختر از دانشکدههای مختلف دانشگاه تهران تشکیل می دادند که به طور تصادفی انتخاب شدند. 20 نفر از این دانشجویان پسر ورزشکار و 20 نفر دختر ورزشکار ، 20 نفر پسر غیر ورزشکار و 20 نفر دختر غیر ورزشکار بودند. این دو گروه تحت تمرینات آمادگی جسمانی و آمادگی روانی قرار گرفتند. برای بررسی آمادگی جسمانی آزمودنی ها آزمون های دوی 800 متر استقامت ، بارفیکس ، پرش عمودی ، دوی چابکی 9*4 متر ، دراز و نشست اصلاح شده در 1 دقیقه و 45 متر سرعت را انجام دادند و همزمان با آن این آزمودنی ها برای بررسی آمادگی روانی پرسشنامه هایی را از آزمون SASI پرکردند که شامل 60 سئوال و هر سئوال 1 تا 5 امتیاز داشت. پس از تجزیه و تحلیل نتایج مشخص شد که بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی در دانشجویان پسر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود دارد ، اما بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان پسر غیر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود ندارد. همچنین بین آمادگی جسمانی و آمادگی روانی دانشجویان دخنر ورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده نشد. اما بین آمادگی جسمانی و روانی دانشجویان دختر غیر ورزشکار ارتباط معنی داری وجود داشت.

به منظور برسی تغییرات احتمالی در یادگیری حرکتی پس از آسیب یکطرفه گردش خون قدامی مغز 40 آزمودنی که حدود دو سال از سکته یکطرفه گردش خون قدامی مغز (20 آمزودنی با ضایعه سمت چپ و 20 آزمودنی با ضایعه سمت راست) آنها می گذشت به عنوان گروه تجربی و 40 آزمودنی راست دست که از نظر سن و جنس و استفاده از اندام فوقانی با گروه تجربی و 40 آزمودنی راست دست که از نظر سن و جنس و استفاده از اندام فوقانی با گروه تجربی همسالان شده بودند به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند و به تمرین روی یک برنامه سریع فضایی زمانی تحت یکی از دو شرایط باز خورد افزوده 100% و بازخورد افزوده حذف شده پرداختند پس از 198 کشوش اکتساب اکتساب مجدد و یاد آوری آزمودنی ها ارزیابی و شماهده شد هر دو گروه بهبود زیادی در ثبات و دقت اجرا در طی فاز اکتساب کسب کدرند لیکن تفاوت معنی داری در الگوهای اجرایی آزمودنی های دو گروه در سه فاز اکتساب یاد اوری و اکتساب مجدد مشاهده نشد به علاوه تغییرات معنی داری بین دو شرایط ارائه باز خورد افزوده به جز در فاز اکتساب ملاحظه نشد در تعامل شرایط باز خورد با گروه نیز تفاوت چشمگیری بین دو گروه شاهد و تجربی مشاهده نگردید اینخ نتایج نشان می دهد سکته یکطرفه گردش خون قدامی مغز در مناطق اولیه حسی حرکتی فرایند های متضمن کنترل و اجرای مهارت های حرکتی را تحت تاثیر قرار می دهد اما بر یادگیری مهارت بی تاثیر است.

در این مقاله کوشش شده که به این پرسش که آیا می توان طریقة اخلاقیون را مدرسه ای معنوی و تربیتی دانست، از سه منظر پاسخ داده شود؛ ابتدا با تکیه بر تعریف کلاسیک عرفان، سپس با بیان مشکلات تعریف کلاسیک برای چنین قضاوتی، با ارائة تعریفی از عرفان بر مبنای مفهوم سنت و تحلیل آن به دو مفهوم فرهنگ و ادبیات و تحلیل مفهوم فرهنگ به دانش ها و نگرش و رفتارها، و نهایتاً با تکیه بر نگاه عمومی به مسئلة عارف و عرفان، عرفانی بودن طریقة اخلاقیون ثابت شده است.

در این مطالعه به منظور بررسی آثار حضور تماشاگران و کیفیت حضور(تعامل و عدم تعامل) آنان بر یادگیری تکالیف حرکتی ظریف و زمخت 114نفر از دانشجویان پسر غیر ورزشکار دانشگاه تبریز به روش تصادفی انتخاب شدند. س÷س کل آزمودنی ها در دو گروه (تکلیف حرکتی ظریف و زمخت) جایگزین شده و به سه زیر گروه تقسیم شدند تا هر گروه آزمودنی تکلیف حرکتی ظریف یا زمخت را در یکی از سه شرایط تماشاگر (در حضور تماشاگر فعال در حضور تماشاگر غیر فعال و بدون تماشاگر) تمرین کرده و یاد بگیرند. هر گره از آزمودنی ها ÷س از شرکت در جلسه پیش آزمون مهارت مورد نظر را به مدت چهار روز و هر روز 20 بار تحت شرایط خاص تکرار کردند و پس از اتمام دوره یادگیری در آزمون یادداری حضور یافتند. داده های حاصل به روش آماری آنالیز واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مشخص شد که الف – حضور یا عدم حضور تماشاگران و تعامل و یا عدم تعامل آنان اثر معنی داری بر یادگیری تکلیف حرکتی زمخت تعادل با اطمینان 95% ندارد ب : حضور یا عدم حضور تماشاگران اثر معنی دار بر یادگیری تکلیف حرکتی ظریف( رسم ستاره از آینه ) با اطمینان 95% دارد بدین صورت که حضور تماشاگران آثار منفی بر یادگیری اینگونه مهارت ها بر جا می گذارد

یکی از هدف های عمده هر علم بخصوص روان شناسی ورزش اندازه گیری پدیده های مورد نظر و دادن جنبه کمی به آنهست در این زمینه پژوهشی با هدف بررسی اثر برد و باخت با توجه به جهت گیری هدفی (وظیفه مدار و خود مدار) بر میزان عزت نفس در فوتبالیست های لیگ کشور (دسته اول و برتر) تنظیم و به مورد اجرا گذاشته شد بدین منظور 60 آزمودنی با انتخاب تصادفی تحت عنوان حجم نمونه در جامعه آماری تیم های شرکت کننده در لیگ دسته اول و برتر کشور به پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه های وظیفه مداری و خودمداری در ورزش پاسخ دادند پس از استخراج یافته ها و تنظیم جداول توزیع فراوانی به بررسی داده های حاصله با نورم مندرج در پرسشنامه به ارزیابی میزان عزت نفس آزمودنی ها پرداخته شد سپس با استفاده از روش های آماری و T وابسته و T مستقل به بررسی اثر برد و باخت و جهت گیری هدفی بر میزان عزت نفس اقدام شد نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که بین میزان عزت نفس وظیفه مداران قبل از مسابقه و بعد از برد (P=0/226) و همچنین بعد از باخت ( P=0/74) تفاوت معنی داری وجود ندار این نتیجه در مورد خود مداران قبل از مسابقه و بعد از برد (P=0/186) و نیز بد از باخت (P=0/054) تفاوت معنی داری را نشان نداد همچنین بین میانگین نمره های عزت نفس در دو گروه وظیفه مدار و خود مدار متعاقب برد (P=0/054) و نیز پس از باخت (P=0/450) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

هدف: این تحقیق به بررسی ارتباط بین هوش هیجانی با تصویر بدنی و اختلالات تغذیه در بین ورزشکاران تیمی و انفرادی می پردازد. روش تحقیق: جامعه آماری این پژوهش کلیه ورزشکاران حرفه ای کشتی ،کاراته، تکواندو ، هندبال ، والیبال و بسکتبال بودند که حداقل سابقه شرکت و حضور در مسابقات استانی را داشتند. نمونه مورد نظر ما شامل 40 ورزشکار کشتی،24 ورزشکار تکواندو ،37 ورزشکار کاراته ، 26 ورزشکار هندبال ، و 48 ورزشکار والیبال و 33 ورزشکار بسکتبال می باشد. که در مجموع 208 ورزشکار نخبه (101 ورزشکار رشته های انفرادی و 107 ورزشکار رشته های تیمی ) بودند. ورزشکاران سه پرسشنامه اختلالات خوردن گارنر و گافینکل، پرسشنامه تصویر بدنی مندلسون و پرسشنامه هوش هیجانی شاته را تکمیل کردند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که بین هوش هیجانی با تصویر بدنی ارتباط مستقیم وجود دارد. هم در ورزشکاران رشته های انفرادی و هم در ورزشگاران رشته های گروهی اختلاف معناداری در هردو متغیر هوش هیجانی و تصویر بدنی یافت شد. همچنین بین هوش هیجانی با اختلالات تغذیه ارتباط معکوس وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند مربیان رشته های مختلف و روانشناسان ورزش به مقوله هوش هیجانی به عنوان یک راهکار مناسب درجهت مقابله با اختلالات تغذیه استفاده کنند. و مربیان و روان شناسان ورزشی از طریق آشناسازی ورزشکاران با هوش هیجانی قدرت درک ادراکی از خود، افزایش قدرت کنترل و تقویت راهبردهای مقابله ای کارامد را درجهت برطرف کردن اختلالات تغذیه بکار گیرند.