نیک چهره محسنی

در این پژوهش، رابطه خودکارآمدی تحصیلی با پیش رفت تحصیلی در 300 دانش آموز دختر سال دوم دبیرستان در گرایش های علوم ریاضی و علوم انسانی (در منطقه 6 تهران) بررسی شده است. ابزار به کار گرفته در این پژوهش، پرسش نامه خود کارآمدی تحصیلی جینک و مورگان (به سه سازه کوشش، بافت، و استعداد) بود. هم چنین، پیش رفت تحصیلی با میانگین نمره درس های کلامی (ادبیات و دستور زبان فارسی) و ریاضی (هندسه، آمار و ریاضی) در نیم سال پایانی سنجیده شد. یافته های پژوهش نشان داد که خودکارآمدی تحصیلی در هر دو گروه آزمودنی از پیش بینی پیش رفت تحصیلی برخوردار است. این بررسی نشان داد که از میان سازه های خود کارآمدی تحصیلی (کوشش، بافت، و استعداد) در رگرسیون گام به گام، در هر دو گروه آزمودنی سازه «کوشش» بیش ترین بهره را در پیش بینی پیش رفت تحصیلی دارد. به سخن دیگر، دختران هر دو گروه پیش رفت تحصیلی خود را بیش تر برآمده از کوشش دانسته اند تا استعداد. در این بررسی، آزمون z فیشر نشان داد که گرایش تحصیلی نقشی تعدیل کننده (مستقل دوم) در رابطه خودکارآمدی تحصیلی با پیش رفت تحصیلی ندارد، ولی در رابطه پیش رفت تحصیلی با سازه بافت تعدیل کننده است. این پژوهش نشان داد که تفاوت دو گروه آزمودنی در خودکارآمدی تحصیلی، پیش رفت تحصیلی، و استعداد معنادار است، ولی در سازه های بافت و کوشش تفاوتی دیده نشد. یافته ها هم چنین نشان داد که هر اندازه خودکارآمدی تحصیلی فرد بالاتر باشد، پیش رفت تحصیلی بیش تری خواهد داشت و هر اندازه بافت خانه و مدرسه فضای بهتری برای دانش آموز فراهم سازد، گرایش او به رشته های علوم ریاضی بیش تر خواهد شد.

"در این پژوهش، رابطه خودپنداری (تحصیلی، غیرتحصیلی، و کلی) را با پیش رفت تحصیلی در 300 دانش آموز دختر سال دوم دبیرستان در گرایش های ریاضی – فیزیک و علوم انسانی (در منطقه 6 تهران) بررسی نموده ایم. ابزار به کار گرفته شده در این پژوهش، پرسش نامه توصیف از خود مارش (SDQ) بود و برای بررسی پیش رفت تحصیلی، از نمره درس های کلامی و ریاضی، و میانگین نیم سال آخر استفاده شد. یافته های پژوهشی نشان داد که خود پنداری تحصیلی درهر گروه آزمودنی از توان پیش بینی پیش رفت تحصیلی برخوردار است (P<0.000). یافته های تحلیل رگرسیون گام به گام در گروه ریاضی – فیزیک نیز نشان داد که خود پنداره تحصیلی در مقایسه با خودپنداره کلی و غیرتحصیلی از قدرت تبیین توان مندتری برخوردار است؛ به گونه ای که در گروه علوم انسانی، تنها خودپنداره تحصیلی توانست پیش رفت تحصیلی را پیش بینی نماید. در بررسی سهم مولفه های خودپنداره تحصیلی (کلامی، ریاضی)، نتایج رگرسیون نشان داد که در گروه ریاضی – فیزیک، خودپنداره کلامی و ریاضی، و در گروه علوم انسانی تنها خودپنداره ریاضی در پیش بینی پیش رفت تحصیلی نقش دارد. تحلیل واریانس انجام شده بر روی متغیرهای این پژوهش (خودپنداره کلی، خودپنداره تحصیلی، خودپنداره کلامی، خودپنداره ریاضی، و پیش رفت تحصیلی) نشان داد که دو گروه آزمودنی از نظر میزان خودپنداره تحصیلی، کلی، و ریاضی، و پیش رفت تحصیلی تفاوت معنا دار دارند (P<0.000)؛ اما تفاوتی در میان گروه ها در خودپنداره کلامی و خودپنداره غیرتحصیلی دیده نشد. یافته های پژوهش نشان داد که هر قدر افراد از خودپنداره تحصیلی مثبت تری برخوردار باشند، پیش رفت تحصیلی بهتری خواهند داشت و احتمال مشارکت آن ها در رشته های ریاضی – فیزیک بیش تر خواهد بود "

هدف: پ‍‍ژوهش حاضر با هدف مطالعه رشد نظریه ذهن در کودکان ناشنوا و بررسی تاثیر روش ارتباطی بر این رشد انجام شد. علاوه بر آن، تاثیر استفاده از ابزار کمتر کلامی بر عملکرد کودکان ناشنوا در تکالیف باور کاذب مورد بررسی قرار گرفت. روش: با ترتیب دادن یک طرح پژوهشی تحولی از نوع مقطعی و همچنین یک طرح پژوهشی علّی مقایسه ای و با انتخاب 200 کودک در سه گروه ناشنوای دارای والدین شنوا، ناشنوای دارای والدین ناشنوا و شنوا که 18-3 سال سن داشتند، به بررسی رشد نظریه ذهن پرداخته شد. از تکالیف باور کاذب رایج (کلامی) و تکلیف تغییر مکان (کمتر کلامی) برای ارزیابی توانایی آزمودنیها در نظریه ذهن استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که کودکان ناشنوای نسل اول؛ یعنی آنهایی که دارای والدین شنوا هستند، در مقایسه با کودکان شنوا تاخیر شدیدی در رسیدن به نظریه ذهن دارند، اما تاخیرکودکان ناشنوای نسل دوم؛ یعنی ناشنوایانی که دارای والدین ناشنوا هستند و زبان اشاره را به صورت طبیعی از والدین خود فرا گرفته اند، در رسیدن به نظریه ذهن از تاخیر کودکان ناشنوای دارای والدین شنوا به مراتب کمتر است. کودکان ناشنوای دارای والدین ناشنوا، بر خلاف کودکان ناشنوای دارای والدین شنوا، با افزایش سن تاخیر در نظریه ذهن را به صورت کامل جبران می کردند. سن میانگین رسیدن به نظریه ذهن در کودکان ناشنوای دارای والدین شنوا، کودکان ناشنوای دارای والدین ناشنوا و کودکان شنوا، به ترتیب 7;6, 11;0 و 4;6 (سال؛ ماه) بود. همچنین کمتر کلامی بودن تکلیف باور کاذب نیز تاثیر معنی داری بر پاسخهای کودکان، اعم از شنوا و ناشنوا نداشت. نتیجه گیری: پ‍ژوهش حاضر نشان داد ناشنوایی، تاخیری جدی در رشد نظریه ذهن ایجاد می کند، عدم فراگیری زبان اشاره در سن طبیعی زبان آموزی، می تواند به وجود آورنده این نقص باشد. زبان اشاره با فراهم کردن امکان تعامل کودک با والدینش، شناخت وی را از حالات ذهنی و بازنمایی ذهنی که از پیش نیازهای نظریه سازی ذهنی هستند، امکان پذیر می سازد.

مقاله در سه بخش به روان شناسی بین فرهنگی وارتباط آن با روان شناسی فرهنگی میپردازد.در بخش اول‘تعاریف‘اهداف وارتباط روانشناسی بین فرهنگی با علوم دیگر مطرح میشود.بخش دوم به روشهای تحقیقی بین فرهنگی‘مشکلات وتنگناهای آن اختصاص دارد وشرایطی را بررسی میکند که میتوانند قابلیت اعتماد نتایج ومقایسه ها را ازدیاد بخشند.بخش سوم ارتباط میان روانشناسی بین فرهنگی با روانشناسی فرهنگی وحرکت از یکی به دیگری را بررسی میکند.

این پژوهش بر آن بود تا چگونگی رفتار اطلاع‌جویی در جامعه مورد پژوهش (158 نفر) را بررسی کند و نقش عوامل شخصیتی را در رفتار اطلاع‌جویی آنان بیازماید. ابزار این پژوهش شامل دو پرسشنامه بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است و از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که بین برونگرایی دانشجویان و قضاوت ربط، خلق اندیشه‌های نوین، زمان به عنوان عامل انگیزش، و تلاش برای جستجوی اطلاعات رابطه‌ای مثبت و معنادار وجود دارد. بین گشودگی به تجربه و نیز وظیفه‌شناسی، با زمان اختصاص داده‌شده به جستجوی اطلاعات نیز رابطه‌ای مثبت و معنادار مشاهده شد. با توجه به نتایج، می‌توان به‌طور کلی استنباط کرد که بین ابعاد شخصیت با ابعاد رفتار اطلاع‌جویی دانشجویان کارشناسی ارشد رابطه معناداری وجود دارد.

پیشداوری، یک نگرش منفی توجیه ناپذیر نسبت به دیگران، به ­دلیل عضویت آنها در یک گروه خاص است. در ایـن پژوهش، تـأثیر چند عامل فردی، شناختی، و انگیزشی در پیش داوری، به­ طور جداگانه و در ترکیب با یکدیگر، مطالعه می‏شود. سؤال پژوهش این است که چه عواملی و تا چه حد، پیش داوری نسبت به مهاجران افغان را در گروه نـمونه پیش­بینـی مـی­کنند. گروه نـمونه متشکل از 200 آزمودنی بود که از دو گروه هم ­اندازﺓ کارمندان و دانشجویان تشکیل می­شد. نیمی از کارمندان، با مهاجران افغان تماس داشتند. یـافته‏ها نشان دادند که کارمندان بدون ارتباط مستقیم با افغانها،کمتربه تساوی حقوق مهاجران باوردارندودانشجویان بیشترازهمه، این تساوی حقوق را می‏پذیرند. در دو مؤلفة پیش داوری، نمرﺓ مردان از زنان بیشتر بود. تحلیل رگرسیون کلی نیز نشان داد که برخی از مؤلفه‏های متغیرهای مورد مطالعه حدود 30 درصد از واریانس مؤلفة اول پیش داوری و حدود 20 درصد از واریانس مؤلفة سوم پیش داوری را پیش‏بینی می‏کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبک های هویت، اهداف پیشرفت و درگیری تحصیلی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی به روش تحلیل مسیرمی باشد.برای انجام این تحقیق تعداد 1072 دانش آموز دختر پایه دوم شاغل به تحصیل در دبیرستان های سبزوار و نیشابور با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند.به منظور ارزیابی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی سبک های هویت ISI-3 (برزونسکی،1997)، مقیاس اهداف پیشرفت PALS (میگلی و همکاران،2000) و پرسشنامه ی راهبردهای انگیزشی برای یادگیری MSLQ (پینتریچ و دیگروت، 1994) استفاده شد. معدل دانش آموزان در پایان سال تحصیلی در چهار درس اختصاصی به عنوان شاخصی از پیشرفت تحصیلی آنان مدنظر قرار گرفت.نتایج تحلیل داده های این تحقیق نشان داد که مدل با داده های پژوهش برازش مناسبی داشته و توانسته است 49٪ پیشرفت تحصیلی را تبین کند و هم چنین رابطه سبک هویت اطلاعاتی و پیشرفت تحصیلی تحت تأثیر اهداف تبحری، تلاش، ارزش تکلیف و راهبردهای پردازش عمیق بود به طوری که سبک هویت اطلاعاتی بر اهداف تبحری اثر مثبت و مستقیم و اهداف تبحری نیز، بر تلاش، ارزش تکلیف و راهبردهای پردازش عمیق اثر مثبت و مستقیم داشت، اثر مستقیم تلاش، ارزش تکلیف و راهبردهای پردازش عمیق نیز بر پیشرفت تحصیلی مثبت و در سطح 01/0 معنا دار بود و رابطه سبک هویت هنجاری و پیشرفت تحصیلی نیز تحت تأثیر اهداف رویکرد-عملکرد و تلاش قرار داشت به طوری که سبک هویت هنجاری اثر مستقیم و مثبت بر اهداف رویکرد- عملکرد و اهداف رویکرد-عملکرد هم اثر مستقیم و مثبت بر تلاش داشت، اثر مستقیم و مثبت تلاش بر پیشرفت تحصیلی نیز سطح در 01/ معنادار بود. ازطرفی سبک هویت اطلاعاتی بر پیشرفت تحصیلی اثر مستقیم و منفی داشت و اثر مستقیم سبک هویت هنجاری بر پیشرفت تحصیلی معنادار نبود.