الهام شیرزاد

آزمون باز کردن ران به صورت دمر جهت ارزیابی کیفیت کنترل حرکتی در ناحیه لومبوپلویک استفاده می شود. به نظر می رسد تعامل عضلات در این آزمون با توجه به اینکه شباهت بسیار زیادی به الگوی راه رفتن و دویدن دارد، در آسیب همسترینگ مهم باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تغییر الگوی فعالیت عضلات در اکستنشن ران به صورت دمر بر فاکتورهای کینماتیکی موثر بر آسیب همسترینگ است. تعداد 28 نفر فوتبالیست مرد در تحقیق حاضر شرکت کردند. جهت ارزیابی و تقسیم بندی آزمودنی ها از آزمون باز کردن ران به صورت دمر استفاده شد و بر اساس الگوی فعالیت به دو گروه الگوی نرمال (14 نفر) و الگوی تغییریافته (14 نفر) تقسیم بندی شدند. برای ارزیابی آزمون باز کردن ران به صورت دمر، از دستگاه الکترومایوگرافی وایرلس برند مایون مورد استفاده شد. همچنین ارزیابی کینماتیکی دویدن، بر روی تردمیل و با سرعت 20 کیلومتر بر ساعت انجام گرفت. از آنالیز دو بعدی و سه بعدی برای استخراج داده های کینماتیکی (تیلت لگن، فلکشن جانبی تنه و فلکشن تنه) استفاده شد. دامنه حرکتی در یک سیکل دویدن و میزان هر یک از متغیرها در لحظه برخورد پا با زمین مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که میزان فلکشن جانبی تنه (002/0 p=) و فلکشن تنه (024/0 p=) در لحظه برخورد پا با زمین و دامنه حرکتی فلکشن جانبی تنه (019/0 p=)، فلکشن تنه (035/0 p=) و دامنه تیلت لگن در یک سیکل دویدن (008/0 p=)، در یک سیکل دویدن در بین گروه الگوی تغییریافته و گروه نرمال تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج تحقیق حاضر نشان که تغییر در الگوی فعالیت عضلات در آزمون اکستنشن ران به حالت دمر می تواند ریسک آسیب همسترینگ را افزایش دهد.

رفتار و ویژگی الاستیک ساختارهای بدن انسان، نقشی بالقوه در چگونگی انتقال نیرو و غلبه بر اغتشاشات خارجی وارد بر بدن دارد و به این ترتیب می تواند نقشی تعیین کننده در پیشگیری از بروز آسیب های اسکلتی-عضلانی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، سنجش ارتباط میان رفتار الاستیک بدن با عوامل خطرزای آسیب های اسکلتی-عضلانی حین فرود تک پا بود. 30 مرد جوان سالم آزمون های هاپینگ را برای تعیین رفتار الاستیک بدن و آزمون فرود تک پا را برای تعیین عوامل خطرزای آسیب، روی یک صفحه نیرو و در برابر دوربین سرعت-بالا انجام دادند. سفتی پا به عنوان یکی از مهم ترین متغیرهای تعیین کننده رفتار الاستیک بدن و زمان رسیدن به پایداری، فلکشن و والگوس زانو به عنوان عوامل خطرزای آسیب، محاسبه شدند و ارتباط آنها از طریق آزمون همبستگی پیرسون تعیین گشت. ضرایب همبستگی معنادار مثبت بین سفتی پا و زاویه فلکشن اولیه و نهایی زانو حین فرود مشاهده شد اما هیچ ارتباط معناداری بین سفتی پا با والگوس زانو وجود نداشت. روابط معنادار مثبت بین سفتی پا و زمان رسیدن به پایداری در راستای آنتریورپوستریور، دیگر یافته این پژوهش بود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد اگرچه سفتی پای بالا به عنوان عاملی مهم برای موفقیت در برخی عملکردهای حرکتی نظیر دویدن شناخته می شود، اما می تواند اجرای صحیح تکنیک فرود را با اختلال مواجه سازد و رسیدن به شرایط پایدار در راستای آنتریورپوستریور را به تاخیر اندازد. اجرای تمرینات تخصصی به منظور اصلاح تکنیک فرود یا تعدیل سفتی پا و بهینه سازی رفتار الاستیک بدن، می تواند در پیشگیری از آسیب های اسکلتی-عضلانی اندام تحتانی نظیر آسیب ACL موثر باشد.

زمینه: تحقیقات و نظربات زیادی همچون نظریه یوی وارونه در زمینه رابطه بین انگیختگی و اجرا نشان داده که انگیختگی یک فاکتور روانشناسی مؤثر بر عملکرد شناختی و حرکتی ورزشکاران است. علی رغم تحقیقات انجام شده در این حیطه، در زمینه تأثیر انگیختگی بر فعالیت های شناختی و حرکتی در پیشینه تحقیقات نیاز به تحقیق بیشتری احساس می شود. هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر انگیختگی ناشی از تماشاگر بر فرآیند و نتیجه تصمیم گیری و عملکرد سرویس والیبال بود. روش: روش تحقیق پیش رو شبه تجربی و روش نمونه گیری نیز تصادفی در دسترس بود. شرکت کنندگان پژوهش 29 بازیکن تیم های ملی والیبال نوجوانان و دانشجویان ایران با میانگین سنی 243/2±62/19 سال بودند. شرکت کنندگان ابتدا 25 کوشش تصمیم گیری سرویس والیبال را اجرا کرده و امتیازات سرعت و دقت تصمیم گیری و داده های حرکات چشم شان توسط دستگاه ردیابی بینایی مدل بدون سیم دیکابلیس ساخت کمپانی ارگونیر کشور آلمان ثبت شد. بخش دوم شامل اجرای آزمون عملی سرویس والیبال برادی (1990) بود که آزمودنی ها 10 سرویس را اجرا کردند. برای ایجاد انگیختگی از حضور تماشاگران در محیط آزمون استفاده شده و همچنین برای سنجش انگیختگی نیز از سنجش ضربان قلب ورزشکاران استفاده شد. فاکتورهای بیومکانیکی اجرای سرویس شامل: فاصله جدا شدن از زمین تا خط سرویس، ارتفاع سرویس، فاصله محل ضربه به توپ تا خط سرویس، فاصله محل فرود تا خط سرویس، و سرعت توپ بود. داده ها به وسیله آزمون آماری تی همبسته تحلیل شد. یافته ها: انگیختگی باعث افزایش سرعت تصمیم گیری (015/0 =P) و کاهش دقت تصمیم گیری (0/001 >P) شده، از طرفی افزایش تعداد ساکاد (0/001 >P) و تثبیت های بینایی (0/001 >P) و همچنین کاهش مدت زمان تثبیت های بینایی (0/001 >P) را طی آزمون های تصمیم گیری در پی داشت. همچنین نتایج آزمون اجرای سرویس والیبال نشان داد انگیختگی تأثیر معناداری بر ارتفاع سرویس (0/033 =P) دارد. نتیجه گیری: در طی اجرای مهارت های حرکتی، اگرچه فاکتور انگیختگی بر فرایند اجرای مهارت تأثیر داشته، ولی الزاماً بر نتیجه اجرا تأثیر نخواهد داشت. همچنین در مهارت های شناختی مانند تصمیم گیری، انگیختگی باعث افزایش سرعت و کاهش دقت تصمیم گیری می شود. در شرایط انگیختگی، بازیکنان مبادله سرعت - دقت را به سمت افزایش سرعت و کاهش دقت پیش می برند.

وظایف حرکتی عصبی-شناختی، ارتباط موثری بر هماهنگی عملکرد ورزشی و آسیب های اسکلتی عضلانی دارد. بقایای تغییرات شناختی پس از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی موجب تغییرات بیومکانیکی زانو شده و می تواند ریسک آسیب ثانویه را افزایش می دهد. هدف مطالعه ی حاضر بررسی و مقایسه کینتیکی ورزشکاران با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی و ورزشکاران بدون آسیب بود. در مطالعه ی پیش رو در مجموع 30 فوتبالیست مرد حرفه ایشامل15 ورزشکار با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی بعد از بازگشت به بازی و 15 ورزشکار سالم، شرکت کردند. آزمودنی ها حداقل 5 فرود قطره ای با مداخله شناختی در تصمیم گیری نقطه فرود برروی صفحه نیرو انجام دادند. حداکثر نیروی عکس العمل زمین، زمان رسیدن به ثبات و مرکز فشار با شاخص طول مسیر در لحظه فرود محاسبه شد. برای مقایسه ی متغیرها از آزمون یو من ویتنی استفاده شد. ازنظر آماری ، تفاوت معناداری در چهار متغیر: میانگین حداکثر مسیر حرکت مرکز فشار (04/ 0 = p)، حداکثر میانگین نیروی عمودی عکس العمل زمین در بهترین فرودها (01/ 0 = p )، حداکثر میانگین نیروی عمودی عکس العمل زمین در کل فرودها (01/ 0 = p ) و حداکثر میانگین نیروی داخلی-خارجی عکس العمل زمین در بهترین فرودها (03/ 0 = p ) وجود داشت، اما در متغیر حداکثر زمان رسیدن به ثبات در همه کلاس های فرود (05/ 0 > p ) از نظر آماری معناداری مشاهده نشد. به نظر می رسد اختلال در تصمیم گیری با مداخله ی شناختی در طول مرحله پرواز، ریسک آسیب دیدگی مجدد را در افراد باسابقه بازسازی رباط صلیبی افزایش می دهد.

رفتار و ویژگی الاستیک ساختارهای بدن انسان، نقشی بالقوه در چگونگی انتقال نیرو و غلبه بر اغتشاشات خارجی وارد بر بدن دارد و به این ترتیب می تواند نقشی تعیین کننده در پیشگیری از بروز آسیب های اسکلتی-عضلانی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، سنجش ارتباط میان رفتار الاستیک بدن با عوامل خطرزای آسیب های اسکلتی-عضلانی حین فرود تک پا بود. 30 مرد جوان سالم آزمون های هاپینگ را برای تعیین رفتار الاستیک بدن و آزمون فرود تک پا را برای تعیین عوامل خطرزای آسیب، روی یک صفحه نیرو و در برابر دوربین سرعت-بالا انجام دادند. سفتی پا به عنوان یکی از مهم ترین متغیرهای تعیین کننده رفتار الاستیک بدن و زمان رسیدن به پایداری، فلکشن و والگوس زانو به عنوان عوامل خطرزای آسیب، محاسبه شدند و ارتباط آنها از طریق آزمون همبستگی پیرسون تعیین گشت. ضرایب همبستگی معنادار مثبت بین سفتی پا و زاویه فلکشن اولیه و نهایی زانو حین فرود مشاهده شد اما هیچ ارتباط معناداری بین سفتی پا با والگوس زانو وجود نداشت. روابط معنادار مثبت بین سفتی پا و زمان رسیدن به پایداری در راستای آنتریورپوستریور، دیگر یافته این پژوهش بود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد اگرچه سفتی پای بالا به عنوان عاملی مهم برای موفقیت در برخی عملکردهای حرکتی نظیر دویدن شناخته می شود، اما می تواند اجرای صحیح تکنیک فرود را با اختلال مواجه سازد و رسیدن به شرایط پایدار در راستای آنتریورپوستریور را به تاخیر اندازد. اجرای تمرینات تخصصی به منظور اصلاح تکنیک فرود یا تعدیل سفتی پا و بهینه سازی رفتار الاستیک بدن، می تواند در پیشگیری از آسیب های اسکلتی-عضلانی اندام تحتانی نظیر آسیب ACL موثر باشد.

باوجود اهمیت استعدادیابی برای رشته های ورزشی، مستندات مرتبط با استعدادیابی در کاراته بسیار اندک است. هدف از انجام این مطالعه طراحی الگوی استعدادیابی ورزشکاران کاراته کار مبتنی بر الگوریتم های هوش مصنوعی است. آزمودنی ها به صورت نمونه گیری در دسترس به دو گروه کاراته کاران نوجوان نخبه (19 نفر) و غیر کاراته کاران (20 نفر) تقسیم شدند. برخی متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی مبتنی بر پیشینه تحقیق انتخاب و اندازه گیری شد. از آزمون شاپیرو-ویلک برای تعیین نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد. برای کاهش حجم داده ها و تعیین مهم ترین متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی، روش آماری آنالیز مؤلفه های اصلی ( PCA ) به کاربرده شد. سپس در مدل سازی از الگوریتم شبکه های عصبی با سه لایه ورودی (10 نرون)، میانی (7 نرون) و خروجی (2 نرون) استفاده شد. نتایج نشان داد که مهم ترین متغیرهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی کاراته کاران نوجوان نخبه به ترتیب چربی زیرپوستی سینه ای، قد، پرش، تعادل ایستا، قدرت نسبی پنجه دست، محیط سینه، محیط مچ پا، چربی زیرپوستی شکم و طول ظاهری پا هستند. همچنین درصد طبقه بندی صحیح و حساسیت داده ها بالا و به ترتیب 87 ٪ و 85 ٪ بود. با توجه به یافته ها می توان از این الگوی پیشنهادی هوشمند برای استعدادیابی کاراته کاران در کنار سایر روش ها استفاده کرد.

با وجود تأثیر کینماتیک اجرای حرکت بر عملکرد ورزشی و اهمیت بهبود عملکرد بازیکنان در زمین بازی مطالعات کمی در خصوص چگونگی تأثیر متغیر های مختلف بر عملکرد اسپک والیبال انجام شد. بنابراین، هدف تحقیق حاضر پیش بینی عملکرد پرش بازیکنان نخبه زن والیبال توسط برخی متغیر های بیومکانیکی است. سی نفر از بازیکنان زن نخبه والیبال با میانگین سنی 3/42 ± 21/44 با اظهار رضایت در تحقیق حاضر مشارکت کردند. کینماتیک حرکت اندام تحتانی با 16 مارکر بازتاینده نور به وسیله دستگاه تحلیل حرکت وایکان حین اجرای اسپک والیبال ثبت شد. پیش بینی ارتفاع پرش و زمان اجرای مرحله کانسنتریک پرش توسط متغیر های سرعت مرکز جرم حین گام برداری، طول گام آخر، دامنه حرکت مفاصل ران، زانو و مچ پا به وسیله آزمون رگرسیون گام به گام انجام شد (0/05 α≤ ). نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای دامنه حرکتی زانو، سرعت مرکز جرم و طول گام پیش بینی کننده زمان اجرا و سرعت مرکز جرم و دامنه حرکتی مفصل ران پیش بینی کننده ارتفاع پرش هستند. با توجه به هدف و شرایط بازی، بازیکنان باید بر مراحل مختلف حرکتی و عوامل ویژه ای تمرکز داشته باشند.

مطالعه حاضر با هدف تعیین معادلات آلومتریک سفتی پا انجام شد که  مهم ترین پارامتر تعیین کننده رفتار الاستیک بدن است. 30 مرد جوان سالم به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و آزمون هاپینگ عمودی را روی صفحه نیرو و در برابر دوربین سرعت بالا انجام دادند. پس از محاسبه سفتی پا، ارتباط آن با ویژگی های فردی آزمودنی ها نظیر جرم، قد، شاخص توده بدن و سن، از طریق آزمون همبستگی پیرسون تعیین شد. برای تشکیل معادلات آلومتریک، از تحلیل رگرسیونی استفاده شد. بین سفتی پای تعیین شده در هاپینگ کنترلی با جرم آزمودنی ها روابط معنادار و مثبت مشاهده شد. معادله مقیاس گذاری آلومتریک برای سفتی پای دوطرفه به صورت 1/1 M 190 K bilateral = ، برای سفتی پای برتر به صورت 84/0 M 501 K dominant = و برای سفتی پای غیربرتر به صورت 82/0 M 190 K nondominant = به دست آمد. این معادلات، مبنایی برای نرمال سازی صحیح رفتار الاستیک بدن به وجود می آورند و برآورد سفتی پارا بر اساس جرم افراد امکان پذیر می کنند.

هدف: رژه 90 درجه یکی از انواع رژه های نظامی است که می تواند به عنوان شکلی خاص از راه رفتن مورد تحلیل قرار گیرد. هدف از اجرای این تحقیق، بررسی کینماتیکی حرکت اندام تحتانی در رژه 90 درجه براساس مدل یک تکه پا بود. روش شناسی: 13 نفر از دانشجویان دانشگاه امام حسین(علیه السلام) در مقابل یک دوربین سرعت بالا به اجرای رژه 90 درجه با سرعت دلخواه پرداختند و حرکت آنها در صفحه سجیتال با فرکانس 300 هرتز ضبط شد. مفاصل ران و مچ پای راست آزمودنی ها نشان گذاری و فاصله مستقیم بین این دو مفصل به عنوان پا تعریف شد و کینماتیک حرکت پا و مفاصل ران و مچ پا در یک چرخه کامل اجرای رژه به کمک نرم افزار آنالیز حرکت تعیین گشت. یافته ها: نموارهای تغییرمکان، سرعت و شتاب برای حرکت زاویه ای پا و حرکت انتقالی مچ پا ارائه شدند و مورد تحلیل قرار گرفتند. میانگین سرعت پیشروی m/s 6/0 به دست آمد. منحنی شتاب زاویه ای پا دارای سه پیک بود و شتاب های عمودی، افقی و برآیند مچ پا به ترتیب سه، پنج و یک پیک مهم داشتند که ویژگی های حرکت اندام تحتانی را توصیف می کنند. نتیجه گیری: رژه 90 درجه با سرعت ترجیحی، شامل دو مرحله استقرار و نوسان شامل می شود. در مرحله استقرار، پا مانند یک پاندول معکوس حول مفصل مچ پا دوران می کند. در مرحله نوسان به دنبال یک شتاب گیری اولیه، پا با حرکتی پاندولی حول مفصل ران، 90 درجه بالا می رود و پایین می آید. لحظه برخورد پا با زمین، لحظه بحرانی حرکت است که شتاب زیادی به پا وارد می کند.

نقص حرکتی داینامیک ولگوس یکی از اصلی ترین لایل بروز تغییرات منفی در اندام تحتانی است. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یک دوره پروتکل اصلاحی جامع بر روی حس عمقی و کیفیت حرکت اسکات تک پا در افراد دارای این ناهنجاری بود. بدین منظوربراساس آزمون غربال گری 24 نفر دارای ایننقص ، در دو گروه کنترل(12نفر) و تمرین (12 نفر) در این پژوهش شرکت کردند. بعد ازانجام اندازه گیری های مربوط به پیش آزمون،گروه تمرین به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) به اجرای تمرینات اصلاحی جامع پرداخت. نتایج نشان داد حس عمقی و کیفیت اجرای حرکات اسکات تک پا در گروه تمرینی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل بهبود یافت. به نظر می رسد استفاده از تمرینات اصلاحی جامع بتواند اثرات مثبتی روی اصلاح الگوهای حرکتی و بهبود عوارض این ناهنجاری داشته باشد.

جایگاه تغییرپذیری در اجرای ماهرانه همواره موضوعی موردبحث بوده است؛ بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تغییرپذیری هماهنگیبین کوشش های موفق و ناموفق در اجرای مهارت پاس چیپ بین بازیکنان ماهر فوتبال تحت تاثیر تغییرات قیود تکلیف بود. شرکت کنندگان اینپژوهش ۱۰ مرد فوتبالیست راست پا با سن ۴۱/۱± ۰۶/۲۲ سال بودند که ۱۰ پاس چیپ فوتبال را در ارتفاع مانع و فواصل مختلف توپ تا مانع و هدف اجرا کردند (قید تکلیف). برای تعیین برتری پا از پرسش نامه پابرتری واترلو (1390) و برای ارزیابی دقت اجرا از مقیاس هفت امتیازی لیکرت استفاده شد. از روش کُدگذاری بُرداری برای سنجش تغییرپذیری هماهنگی حرکتیِ داده های کینماتیک ثبت شده برای مفاصل مچ، زانو و ران پای ضربه زننده استفاده شد. برای بررسی توزیع طبیعی داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای مقایسه داده های کینماتیک در کوشش های موفق و ناموفق، از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر در سطح معناداری (0.05≤P) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین جفت شدگی مچ-زانو در کوشش های موفق و ناموفق در موقعیت اول (فاصله توپ تا هدف ۱۰ متر و ارتفاع مانع 5/1 متر) و موقعیت دوم (فاصله توپ تا هدف ۱۲ متر و ارتفاع مانع 7/1 متر) اعمال قیود تکلیف، تفاوت معنا دار وجود داشت (P = 0.01)؛ درحالی که بین جفت شدگی ران-زانو در کوش ش ه ای موفق و ناموفق در موقع یت های اول و دوم ت فاوت م عنادار مش اه ده ن شد:(P = 0.61) و (P = 0.36). براساس نتایج پژوهش می توان گفت که احتمالاً افراد ماهر در کوشش های موفق خود قادرند از تغییرپذیری ذاتی سیستم به صورت کارکردی برای سازمان دهی بهینه قیود تکلیف و بهبود اجرای حرکتی بهره ببرند.

کودکی دوره مهمی برای مداخله درراستای پیشگیری از آسیب ورزشی است. یکی از تمرین های پیشنهادی، تمرین ثبات مرکزی است؛ براین اساس، هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر شش هفته تمرین ثبات مرکزی بر بیومکانیک پرش- فرود تک پا در کودکان فعال 10 تا 12 سال بود. برای انجام پژوهش، 27 کودک فعال نابالغ 10 تا 12 سال که عضو باشگاه های شهر تهران بودند، به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. نتایج نشان داد که متغیرهای کینتیکی شامل نرخ بار و حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در بازیکنان گروه مداخله تغییری معنادار داشتند؛ اما در زاویه مچ پا در صفحه ساجیتال و فرونتال تغییری معنادار مشاهده نشد. با توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد که تمرین های ثبات مرکزی تأثیر مثبتی بر برخی از عوامل خطرزای بیومکانیکی پرش- فرود کودکان نابالغ دارند و می توانند در پیشگیری از آسیب های این ورزشکاران مؤثر باشند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر خستگی عملکردی عضلات مرکزی بدن بر برخی از متغیرهای کینماتیکی مؤثر بر آسیب لیگامان صلیبی قدامی( ACL )طی مانور برش بود. تعدادی از ورزشکاران دانشگاهی شامل 24 نفر در دو گروه تجربی (13 نفر) و کنترل (11 نفر) در پژوهش حاضر شرکت کردند. حرکت برش با استفاده از سیستم تحلیل حرکت و دوربین های پرسرعت وایکان، با فرکانس 240 هرتز ثبت شد و حرکات ثبت شده به وسیله نرم افزار نکسوس آنالیز شدند و زوایای مفصلی نمونه ها (فلکشن زانو، والگوس زانو، نسبت چرخش تیبیا به فمور در لحظه برخورد پا با زمین و میزان حداکثر میزان فلکشن زانو، والگوس زانو و همچنین، نسبت چرخش تیبیا به فمور در 50 درصد اولیه فاز سکون) استخراج شد و توسط آزمون آماری تی وابسته و تحلیل کوواریانس تک متغیره مقایسه شد. نتایج نشان داد که خستگی عضلات مرکزی بدن بر خطر آسیب ACL درطول مانور برش مؤثر است .

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ارتفاع قرارگیری (پایین و میانه پشت) دو نوع کوله (کوله پشتی مرسوم و کوله اصلاح شده) با بار 10 درصد وزن بدن، بر پارامترهای کینتیکی (شامل حداکثر نیروی عمودی اول و دوم، حداقل نیرو و نرخ بارگذاری) و کینماتیکی (شامل آهنگ قدم برداری، طول و عرض گام، مدت مرحله نوسان و حمایت دوگانه) راه رفتن دانش آموزان بود. 28 پسر دبستانی پس از بررسی معیارهای ورود و خروج در پژوهش شرکت کردند و در چهار حالت شامل کوله پشتی پایین، کوله پشتی میانه، کوله اصلاح شده پایین، و کوله اصلاح شده میانه پشت با دستگاه تردمیل گیت وی ارزیابی شدند. آزمون اندازه های تکراری نشان داد میانگین پیک اول و دوم کوله پشتی میانه پشت از سایر حالت ها بالاتر است و با حالت پایین پشت اختلاف معنادار دارد (05/0>P). بین کوله ها نیز حداقل نیروی عمودی در کوله پشتی پایین، بیشتر از هر دو وضعیت کوله اصلاح شده بود (05/0>P). با توجه به افزایش پیک اول و دوم نیرو در موقعیت میانه نسبت به موقعیت پایین در کوله پشتی، به نظر می رسد قرار دادن کوله پشتی در ناحیه کمر از نظر نیروی وارده به بدن بهتر باشد، ولی این تفاوت برای کوله اصلاح شده دیده نشد.

درصد بالایی از آسیب های رباط متقاطع قدامی در اثر نیروهای حاصل از برخورد پا با زمین طی تغییر جهت جانبی در شرایط پیش بینی نشده گزارش شده است . دراین راستا، پژوهش حاضر با هدف مقایسة فرکانس نیرو و نرخ بارگذاری بین پای غالب و غیرغالب هنگام تغییر جهت جانبی در شرایط پیش بینی شده و پیش بینی نشده انجام گرفت. بدین منظور، از بازیکنان تیم ملی اسکواش، آزمون تغییر جهت به سمت پای غالب یا غیرغالب در شرایط پیش بینی شده و پیش بینی نشده به عمل آمد. مطابق با نتایج، اثر متقابلی بین غالب بودن پا و شرایط پیش بینی مشاهده نمی شود؛ اما درمقایسه بین پای غالب و غیرغالب، اوج نرخ بارگذاری لحظه ای پای غیرغالب بیش تر است. همچنین، پهنای باند فرکانس پای غالب و نیز فرکانس 5/99 درصد طیف توان در شرایط پیش بینی نشده بیش تر می باشد. پهنای باند فرکانس شرایط پیش بینی شده نیز بیش تر است. برمبنای نتایج می توان گفت که فرکانس و نرخ بارگذاری می توانند نشان دهنده تفاوت های عملکردی بین پای غالب و غیرغالب عوامل ایجاد آسیب در شرایط پیش بینی نشده باشند.

مقدمه: شنود هیجانی اطلاعاتی است که مشاهده گر از طریق دیدن و شنیدن واکنش های هیجانی شخص ثالث (مربی) در مقابل فرد دیگر (الگو) دریافت می کند. به نظر می رسد یکی از سازوکارهای مسئول این امر نورون های آینه ای باشد اما شیوه اثرگذاری شنود هیجانی بر فعالیت این دسته از نورون ها روشن نیست. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شنود هیجانی از الگو بر فعالیت نورون های آینه ای (سرکوب ریتم میو) بود. روش: بدین منظور 22 ورزشکار مبتدی راست دست (میانگین سنی 10/1±69/20) به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. این شرکت کنندگان شاهد سه فیلم ویدئویی آموزش پرتاب آزاد بودند که در آن واکنش هیجانی (مثبت، خنثی و منفی) مربی و الگو نسبت به اجرای الگو نیز به نمایش درآمده بود. با استفاده از دستگاه الکتروآنسفالوگرام چهار ثبت امواج مغزی از شرکت کنندگان به عمل آمد: یک ثبت پایه با چشمان باز که بیانگر فعالیت نورون های آینه ای در حالت استراحت بود و سه ثبت حین شنود هیجانی مثبت، خنثی و منفی در سه ناحیه C3، C4 و Cz. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس درون گروهی 3×3 نشان داد ریتم میو حین هر سه حالت شنود هیجانی و در هر سه منطقه مرکزی سرکوب شد (001/0 p

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه بروز الگوهای خطرزای آسیب رباط متقاطع قدامی در اندام تحتانی و تنه دختران و پسران نوجوان فوتبالیست حین تغییر مسیر سریع یا حرکت برش بود. بدین منظور، تعدادی از ورزشکاران باشگاهی لیگ برتر استانی در رده نوجوانان رشته فوتبال )شامل 20 دختر و 20 پسر( در پژوهش حاضر شرکت نمودند. حرکت برش با پای برتر با استفاده از سیستم تحلیل حرکت و دوربین های پرسرعت وایکان با فرکانس 240 هرتز ثبت شد و حرکات ثبت شده، به وسیله نرم افزار نکسوس آنالیز گشت. همچنین، زوایای مفصلی نمونه ها استخراج گردید و درنهایت، توسط نرم افزار اس. پی. ای. اس و آزمون آماری تی مستقل مقایسه شد. نتایج نشان می دهد که الگوهای خطرزای آسیب رباط متقاطع قدامی در حرکت برش با پای برتر، در دختران بیشتر از پسران بروز می کند و در نتیجه، اتخاذ تدابیر پیشگیری از آسیب برای اصلاح الگوی حرکت دختران ورزشکار ضرورت بیشتری دارد.