خودآگاهی ملی و پیوند آن با جهان ایرانی در میراث شعری لایق شیرعلی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مهم ترین و بارزترین وجه اشتراک بین ایران و کشورهای افغانستان و تاجیکستان زبان فارسی است. زبان و شعر فارسی پل استواری میان ما و تاریخ و فرهنگ باشکوه گذشته مان ایجاد کرده است. شعر که یکی از عناصر مهم و سازنده ی فرهنگ هر کشور و مردم آن محسوب می شود، بازتاب روح جمعی و آرزوهای ملی همان جامعه است؛ به همین دلیل است که نقش شاعران در فرهنگ سازی و به تبع آن، در هویت و خودآگاهی ملی اهمیت می یابد. مسئله اصلی این پژوهش تحلیل و بررسی عناصر آگاهی بخش هویت و ملیت در شعر لایق شیرعلی، یکی از برجسته ترین نمایندگان ملی گرای شعر معاصر تاجیک است. نگارندگان با روش تحلیلی و توصیفی در بستر رمانتسیم اجتماعی این عناصر را ذیل زبان گم کرده (اهمیت زبان مادری)، خاک وطن (وطن جغرافیایی)، شعر تاریخ (یادکرد تاریخ و فرهنگ آریایی)، روح رخش (الهام از شاهنامه) و وطن فرهنگی (سمرقند و بخارا) در اشعار شاعر دسته بندی و تحلیل کردند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که شاعر به شدت خود را به فرهنگ مشترک با ایران و جهان ایرانی وابسته می داند و پیوسته می کوشد آن را در شعر خود بازتاب دهد.National Self-Awareness and its Connection with the Iranian World in Poetic Legacy of Layeq Shirali
The most important and obvious commonality between the countries of Iran, Afghanistan and Tajikistan is the Persian language and poetry has created a solid bridge between us and the glorious history and culture of our past. Poetry, which is considered one of the important and constructive elements of the culture of every country and its people, reflects the collective spirit and national aspirations of that society and it is for this reason that the role of poets in culture building and consequently in national identity and self-awareness becomes important. The main problem of this research is to analyze and investigate the elements of Iranian identity and nationality in the poetry of Layeq Shirali, one of the most prominent national representatives of contemporary Tajik poetry. The writers with analytical and descriptive methods in the context of social romanticism have classified these elements under lost language (importance of mother tongue), homeland (geographical homeland), historical poetry (remembering Iranian culture and history), Rakhsh soul (inspired by the Shahnameh) and cultural homeland (Samarkand and Bukhara). The results of the research indicate that the poet strongly considers himself to be related to the common culture with Iran and the Iranian world and constantly tried to reflect it in his poetry.
تبلیغات
