رابطۀ سبک های هویتی و عشق پذیری: نقش میانجی گری نظم جویی هیجانی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطه‌ای نظم‏جویی هیجانی در رابطۀ بين سبك‏هاي هويتي و عشق‏پذيري انجام شد. جامعۀ آماری، دانشجویان مجتمع ولیعصر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 1402-1401 بود. 200 دانشجو با روش نمونه‌برداری در دسترس به‌عنوان گروه نمونۀ پژوهش انتخاب شدند و به مقیاس عشق‌پذیری در سیاهۀ چندبُعدی حرمت خود (ابراین و اپستاین، 1988)، پرسشنامۀ ‌سبک‌ هویت (برزونسکی، 1989، 1992) و مقیاس نظم‏جویی هیجان (گراس و جان، 2003) پاسخ دادند. نتایج آزمون تحلیل مسیر نقش واسطه‌ای سرکوبی هیجانات را در رابطۀ بین سبک هویت اطلاعاتی و اجتنابی با عشق‌پذیری و نقش واسطه‌ای شاخص ارزیابی مجدد هیجان‌ها در رابطۀ بين سبک هویت هنجاری با عشق‌پذیری تأييد كرد اما نقش واسطه‌ای شاخص ارزیابی مجدد هیجان‌ها در رابطۀ بين سبک هویت اطلاعاتی و اجتنابي با عشق‌پذیری، تأييد نشد. رابطۀ بین سبک هویت هنجاری و عشق‌پذیری با واسطه‌گری شاخص سرکوبی هیجان‌ها معنادار نبود، اما نقش واسطه‌ای شاخص ارزیابی مجدد هیجان‏ها در رابطۀ بین سبک هویت هنجاری با عشق‏پذیری تأیید شد. این یافته‌ها نشان می‌دهد با کاهش به‌کارگیری راهبرد سرکوبی در افراد دارای سبک‌های هویتی اطلاعاتی و اجتنابی‌ـ سردرگم، می‌توان به افزایش ظرفیت این افراد در پذیرش عشق کمک شایانی کرد. سبك‏هاي هويت هنجاري نيز با به‌كارگيري ارزيابي مجدد هيجان‏ها از توانايي عشق‏پذيري بيشتري برخوردارند كه توجه بدان ضروري به نظر مي‏رسد.

متن