رابطه دلبستگی ناایمن و والدگری ناکارآمد با خشونت خانگی زنان در شرف طلاق با میانجی گری روان بنه های سازش نایافته اولیه (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

زمینه: تحقیقات حاکی از وجود رابطه دلبستگی ناایمن و والدگری ناکارآمد با خشونت خانگی است؛ این در حالی است که مطابق با مبانی نظری، روان بنه های سازش نایافته اولیه می توانند میانجی گر این رابطه باشند. هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه دلبستگی ناایمن و والدگری ناکارآمد با خشونت خانگی با میانجی گری روان بنه های سازش نایافته اولیه بود. روش: این تحقیق همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان در شرف طلاق مراجعه کننده به اورژانس های اجتماعی شهر تهران تشکیل دادند. حجم نمونه نهایی این پژوهش شامل 433 نفر بودند که به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار شامل پرسشنامه های سبک های دلبستگی هازن و شاور (1987)، ابعاد والدگری رابینسون و همکاران (2001)، روان بنه های سازش نایافته اولیه یانگ (1988) و خشونت خانگی رونما نوری (1387) بود. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات تحلیل مسیر بود. یافته ها: دلبستگی ناایمن و والدگری ناکارآمد هم به صورت مستقیم و به صورت غیرمستقیم از طریق روان بنه های سازش نایافته اولیه با خشونت خانگی در زنان در شرف طلاق رابطه مثبت معناداری دارد (01/0 ≥ P ). نتیجه گیری: این بدان معنی است که دلبستگی ناایمن و والدگری ناکارآمد باعث شکل گیری اکثر روان بنه های سازش نایافته اولیه می شوند و از طریق همین روان بنه ها در مراحل بعدی زندگی، زمینه خشونت خانگی را فراهم می سازد.