نقش سبکهای مقابله در تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

" پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش کنترل‌کننده سبکهای مقابله بر تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان اجرا شد. نمونه‌ای متشکل از 419 دانشجو (166 پسر و 253 دختر) پرسشنامه‌های تنیدگی دوران دانشجویی (گادزلا، 1991) و مقابله با موقعیتهای تنیدگی‌زا (اندلر و پارکر، 1990) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌ها از همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج همبستگی بین متغیرها نشان داد که بین تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه منفی، بین سبک مقـابله مسئله محور و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت، بین سبکهای مقابله هیجان محور و اجتنابی با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی، بین تنیدگی تحصیلی با سبک مقابله مسئله محور رابطه منفی، و بین تنیدگی تحصیلی و سبکهای مقابله‌ای هیجان محور و اجتنابی رابطه مثبت وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای تنیدگی تحصیلی، سبکهای مقابله مسئله محور، هیجان محور و اجتنابی به ترتیب 9% ، 3% ، 2% و 1% از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین کردند. به عبارت دیگر، رابطه بین تنیدگی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی فقط تحت تاثیر سبکهای مقابله مسئله محور و هیجان محور قرار ‌گرفت. نتایج پژوهش حاضر بر ضرورت بازشناسی نقش کنترل‌کننده سبکهای مقابله با تنیدگی (مسئله محور و هیجان محور) را در رابطه تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی تأکید کرد و راهبردهای مؤثر برای ارتقای سبکهای مقابله‌ای کارآمد در دانشجویان مورد بحث قرار گرفت. "