سبکهای مقابله

" هدف پژوهش حاضر مطالعة نوع رابطة سبکهای دلبستگی ایمن، اجتنابی و دو سوگرا با راهبردهای مقابله با تنیدگی در قالب سه سبک مقابلة مسئله محور، هیجان محور مثبت و هیجان محور منفی بود. 223 دانشجو (120 دختر، 103 پسر) با تکمیل فهرست دلبستگی بزرگسال (بشارت، 1384؛ هازن و شیور، 1987) و مقیاس سبکهای مقابلة تهران (بشارت، 1385؛ کارور، شییر و وینتراب، 1989) در این پژوهش شرکت کردند. نتایج وجود رابطه معنادار بین سبکهای دلبستگی و راهبردهای مقابله با تنیدگی را نشان دادند. همبستگی بین سبک دلبستگی ایمن با سبکهای مقابله هیجان محور مثبت و مسئله محور، مثبت بود، در حالی که با سبک منفی هیجان محور، همبستگی منفی به دست داد. سبک دلبستگی اجتنابی با سبک مقابلة مسئله محور و سبک مقابلة هیجان محور منفی و سبک دلبستگی دو سوگرا با سبک مقابلة هیجان محور مثبت، همبستگی مثبت داشت. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که راهبردهای مقابله‌ای تحت تأثیر سبکهای دلبستگی قرار می‌گیرند. "

" پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش کنترل‌کننده سبکهای مقابله بر تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان اجرا شد. نمونه‌ای متشکل از 419 دانشجو (166 پسر و 253 دختر) پرسشنامه‌های تنیدگی دوران دانشجویی (گادزلا، 1991) و مقابله با موقعیتهای تنیدگی‌زا (اندلر و پارکر، 1990) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌ها از همبستگی گشتاوری پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج همبستگی بین متغیرها نشان داد که بین تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی رابطه منفی، بین سبک مقـابله مسئله محور و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت، بین سبکهای مقابله هیجان محور و اجتنابی با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی، بین تنیدگی تحصیلی با سبک مقابله مسئله محور رابطه منفی، و بین تنیدگی تحصیلی و سبکهای مقابله‌ای هیجان محور و اجتنابی رابطه مثبت وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای تنیدگی تحصیلی، سبکهای مقابله مسئله محور، هیجان محور و اجتنابی به ترتیب 9% ، 3% ، 2% و 1% از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین کردند. به عبارت دیگر، رابطه بین تنیدگی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی فقط تحت تاثیر سبکهای مقابله مسئله محور و هیجان محور قرار ‌گرفت. نتایج پژوهش حاضر بر ضرورت بازشناسی نقش کنترل‌کننده سبکهای مقابله با تنیدگی (مسئله محور و هیجان محور) را در رابطه تنیدگی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی تأکید کرد و راهبردهای مؤثر برای ارتقای سبکهای مقابله‌ای کارآمد در دانشجویان مورد بحث قرار گرفت. "

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه حمایت اجتماعی و سبکهای مقابله با تاب آوری در پسران نوجوان حومه شهر تهران بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از همبستگی بود. 410 نوجوان نوجوان از میان دانش آموزان مقاطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان مناطق حومه شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند.اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های سبک های مقابله ای اندلر و پارکر(1990) حمایت اجتماعی ادراک شده واکس، فیلیپس،هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت(1986) و تاب آوری کانر و دیویدسون(2003) جمع آوری شد. داده ها با روشهای آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، همبستگی بین حمایت اجتماعی و سبکهای مقابله با تاب آوری در نوجوانان تاب آوری است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش میتوان چنین نتیجه گیری کرد که افزایش حمایت اجتماعی نوجوانان مناطق حومه شهر تهران خانواده شان و ارائه خدمات شهری توسط نهادهای ذیربط جهت حمایت هرچه بیشتر آنان، همچنین آموزش مهارت های اساسی و مفید مقابله با مشکلات می تواند نقش مهمی در افزایش تاب آوری نوجوانان داشته باشد.

مطالعه حاضر با هدف آزمون روابط فشارهای تحصیلی عینی، تنشگرهای تحصیلی، سبکهای مقابله، واکنشها به تنشگرها و رضامندی تحصیلی انجام شد. روش: روش مطالعه حاضر همبستگی و جامعه آماری 5000 دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه بود که از میان آنها 300 دانشجوی ( 150 پسر و 150 دختر) با روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند و به ( متغیرهای عینی تنیدگی (کاریو و هیمان، 2005 ) فهرست تنیدگی دوران دانشجویی (گادزلا، 1991فهرست مقابله با موقعیتهای تنیدگیزا (کوهن، جانگ و استین، 2006 ) و مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی (هبنر، 1994 ) پاسخ دادند. یافته ها: نتایج حاکی از رابطه مثبت فشارهای عینی با تنشگرهای تحصیلی و رابطه تنشگرهای تحصیلی با هیجان مداری و واکنشها به تنشگرها و رابطه منفی بین تنشگرهای تحصیلی با مسئله مداری و رضامندی بود. رابطه مسئله مداری با رضامندی مثبت و رابطه هیجان مداری و واکنشها به تنشگرها با رضامندی منفی بود. مسئله مداری و هیجان مداری میانجی رابطه تنیدگی عینی و ذهنی با واکنشها به تنشگرها و رضامندی به طورنسبی بودند. متغیرهای چندگانه در الگوی واسطه ای مسئله مداری 31 درصد و در الگوی واسطه ای هیجان مداری 27 درصد از واریانس رضامندی را تبیین کردند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر آموزش راهبردهای انطباقی مقابله با تجارب تنیدگی زا از اهمیت و ضرورت ویژه ای برخوردار است.

پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطة هوش هیجانی و سبکهای مقابله با رض ایت و همسازی زناشویی انجام شد. گروه نمونه شامل 60 زن متأهل استان چهارمحال و بختیاری با دامنه سنی 23 تا 49 سال بود. شرکت کنندگان به سؤالهای مقیاس رضایت زناشویی انریچ (السون، 1994)، سیاهه همسازی زناشویی (سینگ، 1987)، مقیاس رگه فراخلقی سالووی و دیگران (1995) و سیاهه مقابله با موقعیت تنیدگی زا (اندلر و پارکر، 1990) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند که رضایت زناشویی و همسازی زناشویی با هوش هیجانی و سبک مقابله مسئله محور همبستگی مثبت دارند.