پژوهه باستان سنجی

کشف اتفاقی محوطه پیش از تاریخی کشیک در شهرستان نیک شهر استان سیستان و بلوچستان منجر به شناسایی یک گورستان هزاره سوم ق.م. گردید که دربردارنده آثار ارزشمند سفالی، فلزی و بقایای تدفین بود. در این میان یک خمره سفالی یافت گردید که با توجه به اهمیت و نقوش موجود در سطح آن نیازمند بررسی های علمی جزئی و دقیق تری بود. این خمره سفالی بر اساس نحوه تکرار نقوشش، خمره چرخه زیستی نامیده شده است. به منظور بررسی فن ساخت، شرایط پخت و کوره، بومی یا وارداتی بودن آن و همچنین شناسایی رنگدانه های به کار رفته برای ایجاد نقوش با روش های آنالیز پراش پرتوایکس به روش پودری (XRPD)، آنالیز طیف بینی پاشنده انرژی پرتو ایکس کوپل شده به میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM-EDX) و مطالعه مقطع نازک سفال (OPM) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از روش های فوق نشان دهنده ی استفاده از خاک هایی با منشأ آبرفتی و منطق ه ای رودخانه کشیک دارد که حاکی از منشأ محلی و بومی سفال بررسی شده در این منطقه است. همچنین در ساخت خمره هیچ گونه تنوعی از کانی ها مشاهده نمی شود و عمده کانی موجود در آن کوارتز با دانه های ریز رسوبی است. در پخت سفال شرایط اکسیداسیون و همچنین احیا را با توجه به حضور پیک کربن (گرافیت) و مغز خاکستری سفال می توان اثبات نمود. رنگدانه مورداستفاده جهت تزئین نقوش دارای عناصر آهن و منگنز است که به جهت پایداری و پایه معدنی آن ها استفاده شده و در ترکیب با یکدیگر، تنالیته ای از رنگ قهوه ای تا سیاه را ایجاد می نماید.

طی چند دهه گذشته کاوش های متعددی در محوطه های نوسنگی فارس صورت گرفته که نتایج حاصل از این پژوهش ها منجر به ارائه گاهنگاری ها و نظرات مختلفی شده است. بیشتر پژوهش های صورت گرفته متمرکز بر حوضه رود کر بوده و با توجه به ویژگی های زیست محیطی متفاوت فارس، این زیست بوم بر شکل گیری فرهنگ ها در طول دوران مختلف تأثیرگذار بوده است؛ بنابراین جهت درک بهتر فرهنگ های پیش ازتاریخی نیاز است تا دشت ها و دره ها موردبررسی و مطالعه قرار گیرند تا بتوان تحلیلی جامع تر ارائه نمود. ازاین رو با توجه به وجود برخی سؤالات و ابهامات موجود در شناخت فرهنگ های نوسنگی باسفال فارس، محوطه هرمنگان واقع در حوضه رودخانه بوانات مورد کاوش قرار گرفت. طی کاوش صورت گرفته دو فاز استقراری شناسایی شد که به طور نسبی مواد فرهنگی آن قابل مقایسه با تل موشکی، جری ب، بشی، کوشک هزار و تپه رحمت آباد است. در این مقاله سعی بر آن است تا در ابتدا به گاهنگاری نسبی و مطلق این محوطه پرداخته شود و سپس با توجه به گاهنگاری مطلق این محوطه و دیگر محوطه های نوسنگی نیمه شمالی فارس و همچنین مقایسه مواد فرهنگی و شناخت شاخصه های فرهنگی، ارزیابی توالی فرهنگی دوره نوسنگی در این منطقه صورت گیرد. جهت تاریخ گذاری محوطه هرمنگان 8 نمونه زغال و استخوان حیوانی به آزمایشگاه دانشگاه توکیو ارسال شد که نتایج نشان می دهد این محوطه در حدود 6373 ق.م مورد استقرار قرار گرفته و تا حدود 5950 ق.م ادامه داشته است. با توجه به شباهت مواد فرهنگی بشی با محوطه هرمنگان، رحمت آباد و موشکی و گاهنگاری های مطلق این محوطه ها در نظر گرفتن فاز بشی چندان منطقی به نظر نمی رسد، بنابراین با مقایسه مواد فرهنگی و گاهنگاری های مطلق صورت گرفته در دیگر محوطه ها می توان توالی گاهنگاری شامل رحمت آباد (7500-7000 ق.م)، شکل گیری موشکی (7000-6400 ق.م)، موشکی (6400- 6000 ق.م)، جری (6000-5600 ق.م) و شمس آباد (5600-5200؟) برای دوره نوسنگی فارس ارائه نمود.

وجود لکه های ناشی از تماس دست در اثر تورق کتب تاریخی یکی از مشکلات حفظ و مرمت کاغذهای تاریخی طی فرایند تمیزکاری است. این لکه ها معمولاً مقاوم بوده و به راحتی در حلال های معمول حل نمی شوند. بر همین اساس شناخت ساختار آن ها به منظور انتخاب مواد زداینده مناسب لازم و ضروری است. هدف این مقاله بررسی و مطالعه ساختار لکه های ناشی از اثر دست در کاغذهای تاریخی است. این لکه ها با عنوان لکه های چرب در برخی متون معرفی شده اند و بسیاری از آن ها قدمت زیادی داشته و حجم آن در برخی موارد نشانگر میزان استفاده از اثر است. بر این اساس این مقاله در پی پاسخ به این سؤال است که ساختار شیمیایی لکه های ناشی از تماس دست در کاغذهای تاریخی چیست؟ بدین منظور از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه برای شناسایی ساختار لکه ها در 20 نمونه از آثار کاغذی چاپی و خطی با آهار نشاسته از مجموعه داریوش پبدنی در فولادشهر اصفهان استفاده شد. نتایج بررسی نشان داد که ساختار لکه ها متشکل از پروتئین های گوگرددار بوده و فاقد ساختار چرب است. بر این اساس بررسی تطبیقی نتایج حاصل از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه نمونه های تاریخی با پروتئین های حیوانی نشان دهنده شباهت طیف لکه ها با طیف سریشم و ژلاتین است.

مقاطع نازک با کاهش دادن ضخامت قطعات کوچک نمونه هایی که بر روی سطح شیشه لام میکروسکوپی چسبانده شده اند توسط ماشین های برش و سایش، جهت رسیدن به ضخامت استاندارد (µm30-25) برای میکروسکوپ پلاریزان ساخته می شوند. هنگامی که روش های معمول ساخت مقطع نازک برای دیگر مواد نرم، حساس به حرارت و یا آب به کار گرفته می شود، تهیه مقطع نازک به چالش قابل ملاحظه ای برای آزمایشگرها تبدیل می گردد. ازاین رو با هدف تشریح فرآیند تهیه مقاطع نازک برای مطالعات میکروسکوپی در بررسی های باستان سنجی مقاله حاضر در 6 مرحله شامل: 1) راهبرد نمونه برداری و آماده سازی نمونه ها، 2) آماده سازی نمونه ها برای عملیات برش 3) بریدن قطعه و تهیه بیسکویت نمونه (انواع مقاوم، پودری و سست)، 4) روش های اشباع با رزین و اتصال بیسکویت نمونه به لام شیشه ای، 5) نازک کاری بیسکویت تا رسیدن به اندازه استاندارد، و در نهایت 6) نگهداری از مقاطع نازک و تجهیزات آزمایشگاه و اضافه کردن پوشش محافظ بر سطح مقطع ارائه شده است. نمونه های این تحقیق مربوط به سنگ توف های اسپانیایی و سنگ توف از روستای کندوان هستند که هر دو گونه دارای ساختاری پودری و ترد بودند که با روش های معمول در طی فرآیند کار به کلی از دست می رفتند. نتایج حاصل از یافته های تحقیق نشان دهنده آن است که استحکام بخشی و اشباع دو مرحله ای به روش خلأ می تواند در موارد بسیاری راهگشای نمونه های سست برای تهیه مقاطع نازک باشد.

سکه بهترین ماده برای تشخیص دوره های تاریخی و فرهنگی و شناسایی ویژگی های دقیق دوره هاست. در سال 1393 کاوش هایی توسط هیئت باستان شناسی به سرپرستی نوری و جاوری در محوطه تاریخی فیض آباد کاشان انجام شد که علاوه بر به دست آمدن بخش هایی از بافت این روستا، روی کف یکی از آن ها پنجاه عدد سکه مسی در عمق دو و نیم متری به صورت یک جا در مساحت حدود یک مترمربع به دست آمد. این سکه ها مهم ترین داده های تاریخ دار به دست آمده از کاوش های باستان شناسی از این منطقه است. هدف این پژوهش خوانش خط، شناخت شیوه ساخت و ضرب این سکه ها، شناسایی ترکیب شیمیایی و نوع آلیاژ آن ها است که در این راستا از روش های متالوگرافی، میکروسکوپ روبشی (SEM) مجهز به سیستم میکرو آنالیز شیمیایی EDS و رادیوگرافی استفاده گردید. تصاویر میکروسکوپ SEM و همچنین نتایج آنالیز عنصری (EDS) نشان می دهند که سکه های مکشوفه آلیاژی از مس، سرب و قلع دارای ریزساختار دوقلویی مکانیکی هستند. ریزساختار حکاکی شده سکه ها علائمی از تبلور مجدد و همراه با خطوط لغزش باقیمانده از مراحل ضرب سکه را نشان می دهند؛ همچنین خوانش نسبی خط و نقش موجود بر روی برخی از سکه ها و شباهت و تطبیق این سکه ها با سکه های ایلخانی بیان گر آن است که این سکه ها احتمالاً متعلق به دوره ایلخانیان در ایران است.

ارگ تاریخی بم در شهرستان بم، استان کرمان، در پی قرن ها، روزگاری آبادتر و زنده تر و روزگاری متروک بر پای خود ایستاده بود که در 5 دی ماه 1382 زلزله آن را به ویران ه ای تبدیل کرد. در چند دهه ی اخیر و به خصوص در دهه کنونی ارگ بم محبوبیت عمومی در جامعه ایرانی یافته است. این شناخت ازآن جهت حائز اهمیت است که بدون مطالعات همه جانبه به ویژه در حوزه مواد و مصالح، کمتر می توان به مرمت موفق و اصولی موضع در دست تعمیر نائل گردید. ارگ بم به لحاظ کالبدی از توده های معماری انباشته بر روی هم تشکیل شده است. بخش قابل توجهی از این توده ها، الحاقات و پوسته های تعمیراتی است که در طی قرون متمادی بر شالوده لایه های باستانی فرسوده شکل گرفته اند. مطالعات اخیر نشان از چندین ضعف ساختمانی عمده در کالبد غالب خشت های به کاررفته در محوطه ارگ بم دارد. استفاده مجدد از چنین خشت هایی با همان شیوه تولید و کاربرد در مرمت های پیش رو، با تردید و نگرانی قابل درکی همراه است و اقدامی چالش برانگیز می نماید که بی توجهی به آن، ارگ را مجدداً در مسیر تجربه تلخ گذشته قرار خواهد داد. این حقیقت که ارگ بم در طول دوره حیات خود همواره و به دفعات موردحمله و غارت قبایل مهاجم و لشکرکشی ها قرار داشته و لاجرم فرصت اندکی برای ترمیم نواحی آسیب دیده در اختیار ساکنان قلعه بوده است، طبیعتاً مانع می گردیده که توجه کافی به کیفیت ساخت پاره ای از خشت ها صورت گیرد. این تحقیق با رویکرد کاربردی به دنبال شناخت ویژگی های ساختمانی خشت های به کاررفته در محوطه و نقاط ضعف و قوت آن هاست و می کوشد در قالب استدلال استقرائی (نگاه از جزء به کل) بر پایه روش های تجربی و ترکیبی (فیزیکی-مکانیکی و شیمیایی) پاسخگوی سؤال اصلی یعنی چیستی عوامل مؤثر در شکل دهی به ساختار و بروز تنش های رفتاری مصالح و چگونگی رفع یا تعدیل معایب شناخته شده باشد.

جهت اجرای لایه آستر (لایه رویی تکیه گاه و لایه زیرین بستر) در آرایه های معماری و به ویژه دیوارنگاره ها (شکل 1؛Fig; 1) بسیاری از مناطق ایران به دلیل شرایط اقلیمی خشک، در دوره های تاریخی از کاه گل استفاده شده است. همچنین جهت اجرای لایه بستر، ملات گچ که دارای قابلیت های ویژه ای است، به کار برده شده است. گاهی ضخامت لایه بستر گچی بسیار کم بوده (mm1-2) که در زمان اجرا، این اقدام می توانسته نشان دهنده هنر و قدرت دست هنرمند گچ کار باشد. نمونه این آثار در شهر یزد قابل مشاهده است. ازجمله بناهای دوره آل مظفر (اوایل سده هشتم ه.ق.) که لایه آستر و لایه بستر در آرایه های معماری آن با ویژگی های ذکرشده است، می توان به بقعه سید رکن الدین و بقعه سید شمس الدین در شهر یزد اشاره نمود. بقعه سید رکن الدین در زمان ساخت، کاربری مدرسه داشته و پس از وفات صاحب آن، تبدیل به بقعه شده است. در کتب تاریخی یزد اتمام این بنا در سنه خمس و عشرین و سبعمائه (725 ﻫ.ق.) نوشته شده است. این بنا دارای آرایه های معماری متعددی است که ازجمله می توان به آرایه های گچی برجسته، قالبی، فتیله ای، کتیبه های نقاشی، نقاشی های تزیینی، آرایه های طلاکاری و کاشی کاری اشاره نمود (شکل 2؛ Fig; 2). آرایه های معماری فضای داخلی گنبدخانه از نظر وسعت، نسبتاً حجم زیادی دارد. قطر گنبد حدود m11 و ارتفاع داخلی آن حدود m20 است. لایه آستر در تمامی فضای داخلی این بنا از جنس کاه گل و لایه بستر در تمامی سطوح داخلی بنا (به جز ازاره کاشی کاری شده) از یک لایه بسیار نازک گچ است. مسئله اساسی در رابطه با آرایه های این قبیل ابنیه زمانی رخ می دهد که کاه و الیاف گیاهی موجود در کاه گل (لایه آستر) توسط موریانه ها خورده می شود که می توان گفت این مورد، یکی از آسیب های شاخص و متداول بناهای مرکز کشور است. با این اتفاق، لایه آستر انسجام خود را ازدست داده و به صورت پودری و سست درمی آید. زمانی که این آسیب برای لایه آستر به وجود می آید، درواقع انفصال لایه های زیرین در آرایه معماری رخ داده است. یک لایه بستر گچی باضخامت بسیار کم وجود دارد که اتصال آن در بسیاری از قسمت ها با زمینه زیرین کاملاً از بین می رود که با وضعیت موجود، نگه دارنده آرایه های دیگری ازجمله: آرایه های گچی، طلاکاری و دیوارنگاره است (شکل 3؛ Fig; 3)...