درخت حوزه‌های تخصصی

با توجه به تنوع و تعدد تغییرات در محیط امروزی سازمان ها، رهبری و به طور اخص توسعه رهبری در سال های اخیر از اهمیت ویژه ای برخوردار گشته است. برای آنکه سازمان ها بتوانند در عصر حاضر به طور مستمر بر رشد و ارتقای خود بیافزایند، دیگر نمی توانند بر تصورات ساده رهبری بالا به پایین و یا فرآیند فرمان و کنترل تکیه زنند. در این میان توجه به اهمیت مداخله پیروان در فرآیندهای رهبری و ایفای نقش رهبر به اقتضای زمان از سوی آن ها مورد توجه خاص محققان حوزه رهبری قرارگرفته است. لذا مطالعه حاضر نیز با این هدف؛ اثر همزمان رهبری به اشتراک گذاشته شده بر تعهد و بهره وری تیم های کاری در حوزه آموزش عالی را مورد بررسی قرار داده است. در این راستا اعضای هیئت علمی 70 گروه آموزشی دانشگاه گیلان به عنوان نمونه انتخاب شده و با استفاده از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه، داده های تجمیع شده از 271 نفر از آنها (در قالب 70 نمونه نهایی) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS 2 برازش مدل های اندازه-گیری و ساختاری به همراه پژوهش مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان داد که رهبری به اشتراک گذاشته شده هم بر تعهد و هم بر بهره وری تیم های کاری موردمطالعه اثر مثبت داشته است. نتایج همچنین حاکی از اثر مثبت تعهد تیمی بر بهره وری تیم های کاری بود.

"هدف این مقاله بررسى عواملى است که بر روى بهره‏ورى کارکنان ادارى سازمان‏هاى دولتى تأثیر داشته‏اند.این تحقیق به روش تجربى و با استفاده از ابزار پرسشنامه با حجم نمونه 381 نفر در ادارات انتخاب شده دولتى شهر شیراز انجام شده است.از جمله نتایج مهم تحقیق این است که بعضى از عوامل مانند شرایطى و فیزیکى حاکم بر محل کار، پاداش‏هاى اجتماعى و تاریخ استخدام بر روى بهره‏ورى تمام کارکنان، از هر موقعیت و رده سازمانى تأثیر داشته‏اند.بعضى از عوامل دیگر تأثیر داشته‏اند.بعضى از عوامل دیگر تأثیر قابل توجهى بر روى بهره‏ورى نداشتند.از جمله این عوامل حقوق، پاداش خاص بهره‏ورى و وضعیت استخدام بود.بعضى از عوامل دیگر تأثیر متفاوتى بر روى بهره‏ورى کارکنان و مدیران داشتند. رفتارهاى بدیل بهره‏ورى، جنس و سطح تحصیلات بر روى بهره‏ورى کارکنان صف مؤثر بودند.در حالى که تأثیرى بر روى بهره‏ورى مدیران ستادى نداشتند. "

"در فرآیند شکل گیری نگرش، تصمیم گیری و کنش افراد در جامعه ، عواملی چند نقش دارند. از جمله مهمترین آنها افراد یا گروه های مرجع اند که مبنا و معیار داوری و ارزیابی کار کنش گران اجتماعی قرار می گیرند. گره های مرجع دو کارکرد عمده هنجاری و مقایسه ای دارند. سؤال اصلی در این مقاله آن است که گرایش و نیاز افراد تا چه حد بنیانی اجتماعی دارد و در جامعه ساخته می‌شود و تا چه حد مستقل از عوامل اجتماعی و فرهنگی شکل می گیرد. در پاسخ به این سؤال مهم، رویکردهای روان شناختی و روان شناسی اجتماعی به ویژگی ها و ابعاد فردی توجّه می کنند و رویکرد جامعه شناختی به عامل ساختارها و نظام ارزشی حاکم در جامعه می پردازد. این مقاله به شرح و تفصیل و مقایسه این رویکردها به ویژه دیدگاه های مرتن و فستینگر خواهد پرداخت. "

"موضوع مشارکت سیاسى از جمله مباحثى است که پیشینه آن به سال ها قبل از میلاد مسیح مى رسد و این در حالى است که مشارکت سیاسى زنان به طور رسمى و جدى از حدود یک قرن پیش (اوایل فرن بیستم) و به صورت اعطاى حق راى به زنان، در بیشتر کشورهاى اروپایى مطرح مى باشد. (بشیریه، 1376) از مشارکت سیاسى، تعاریف گوناگونى ارایه شده است که هریک بر جنبه هایى از آن تاکید دارد. همچنین بنابر سلیقه هاى مختلف، تقسیم بندى هاى متفاوتى از مشارکت سیاسى صورت گرفته است که آن را به مشارکت سیاسى توده ها و نخبه ها، مشارکت سیاسى فعالانه و منفعلانه، مشارکت سیاسى خودجوش و برانگیخته، و... تقسیم میکند. در بحث از مشارکت سیاسى زنان، گفته مى شود که این مشارکت، اغلب، منفعلانه، برانگیخته، و در سطح توده هاست و به همین دلیل مشارکت زنان در سطح نخبه ها محسوس نیست. به بیان دیگر هنوز شمار زنانى که در راس دولت، حکومت و پارلمان قرار دارند، در حدى نیست که بتواند به عنوان وزنه اى در عالم سیاست مطرح باشد. (The Advancement of Women . UN. 1995) ادعاهاى جهانى بر این امر تاکید دارند که زنان در مقایسه با مردان از علاقه مندى کمترى نسبت به سیاست برخوردارند، این ادعا توسط پژوهش ها و مطالعات انجام شده در کشورهاى مختلف مورد تایید قرار گرفته است که در این مقاله ده مورد آن ذکر خواهد شد، (از جمله تحقیقات Wade Larry.L.1996 - pippa Norris، 1996) همچنین نتایج تحقیق نگارنده در مورد مشارکت سیاسى دختران و پسران دانشجو در پنج دانشگاه تهران که یافته هاى جهانى را درباره مشارکت سیاسى زنان، مورد تایید قرار داد، که به برخى از آن ها اشاره خواهد شد. در بررسى علل کم علاقگى زنان نسبت به سیاست، به عوامل متعددى برمى خوریم که مى توان آنها را در دو دسته تقسیم بندى کرد : دسته نخست شامل عوامل تاثیرگذار بر مشارکت سیاسى تمام افراد اعم از زن و مرد است. اما با وجود این عمومیت، نقش بازدارندگى آن براى زنان از شدت بیشترى برخوردار است. به عنوان مثال آسیب پذیرى سیاسى زنان در رژیم هاى دیکتاتورى بیش از مردان است. نمونه آن وضعیت زنان در دوران آلمان هیتلرى است که طى این دوران، زنان به پایین ترین درجه شهروندى تنزل یافتند و... دسته دوم عواملى است که اختصاص به زنان دارد؛ از جمله عامل روانى ـ شخصیتى که به نوبه خود معلول عوامل دیگرى که همانا فرهنگ و جامعه پذیرى سیاسى است. عامل روانى ـ شخصیتى در ابعاد زیر قابل بررسى است : زنان در مقایسه با مردان، احساس اعتماد و توافق بیشترى نسبت به رهبران سیاسى دارند و لذا در سیاست، محافظه کارانه تر از مردان عمل مى کنند. زنان، براى فعالیت سیاسى، انگیزه لازم را ندارند. نظریه هاى مختلف در زمینه مشارکت سیاسى (نظریه منابع ـ نظریه بسیج ـ نظریه ابزارى ـ نظریه انگیزه ابزارى) در مجموع مؤید این نکته اند که افراد در صورتى به مشارکت سیاسى مى پردازند که منافع آن را بیش از زیانش تشخیص دهند. از آنجا که فعالیت سیاسى در غالب جوامع، براى زنان، از هزینه بالایى برخوردار است، آنان تمایل به مشارکت سیاسى در سطح نخبه ها را ندارند. زنان، کمتر از مردان، به رفتارهاى خشونت آمیز و کشمکش، گرایش دارند. در حالى که سیاست به معناى رایج آن ارتباط تنگاتنگى با قدرت (به مفهوم مادى آن) و خشونت (به ویژه در سطح روابط بین الملل) دارد (Sandra Whitworth 1997). نداشتن اعتماد به نفس که مانع از درگیرى فعالانه زنان در فعالیت هاى اجتماعى و به ویژه فعالیت سیاسى آنان مى شود. چنین باورى، از طریق خانواده، مدرسه، رسانه ها و... به زنان و به جامعه، القا مى شود. احساس بى قدرتى در تاثیرگذارى سیاسى. در مقاله حاضر، با ارایه تعاریفى از مشارکت سیاسى و طرح نمونه هایى از تفاوت هاى مشارکت سیاسى زنان و مردان، علل و عوامل بازدارنده زنان از فعالیت سیاسى به اختصار مطرح مى شود و سپس بطور مشخص پیرامون عوامل شخصیتى ـ روانى محدود کننده مشارکت سیاسى زنان بحث خواهد شد و طى آن به بازدارنده هاى فرهنگى و نیز چگونگى جامعه پذیرى سیاسى زنان اشاره خواهد شد و در پایان راهکارهایى در راستاى تعدیل و رفع مشکلات و تنگناهاى موجود ارایه خواهد شد. "

" این تحقیق با نگاهى جامعه شناسانه، به بررسى موضوع «تغییر نام اماکن عمومى » مى پردازد و در پى آن است تا دریابد به چه دلایلى بعضى از اسامى جدید که بعد از انقلاب اسلامى براى اماکن عمومى انتخاب شدند، بین مردم رواج پیدا کردند ولى نام هاى زیادى بین مردم رایج نشدند. در بیش تر شهرهاى ایران به طور وسیع و دامنه دارى، اسامى بسیارى از اماکن عمومى عوض شدند، ولى پس از چند سال، اغلب اسامى جدید به فراموشى سپرده شدند. آیا به کار نبردن اسامى جدید (تعیین شده بعد از انقلاب اسلامى) انگیزه سیاسى دارد؟ یا عوامل دیگرى باعث رایج شدن مجدد اسامى قبلى این اماکن شده است؟ این تحقیق در سال 1380 و با استفاده از روش توصیفى از نوع پیمایشى انجام شد که پس از اتمام مطالعات زمینه اى، از طریق مراجعه به محلات و بررسى نقشه رسمى شهر، داده هاى تحقیق با استفاده از پرسشنامه و تشکیل گروه مباحثه جمع آورى گردید. جامعه آمارى تحقیق، «شهر قم» و «چهارصد نفر» به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شدند. پاسخگویان به شکل تصادفى با در نظر گرفتن ناهمگونى فرهنگى مناطق مختلف شهر برگزیده شدند. نتایج تحقیق نشان مى دهد که پس از انقلاب اسلامى تنها نام اماکنى تغییر یافته که اسامى قبلى آن ها مربوط به یکى از وابستگان رژیم شاهنشاهى بوده است، یعنى بار ارزشى منفى داشته اند. از بین چهل نام تغییر داده شده، تنها نام جدید چهار مکان در بین مردم رواج پیدا کرده است، البته عامل دخیل بودن «انگیزه سیاسى» در به کار نبردن اسامى جدید تایید نشد. "

" عدم توازن نسبت های جنسی در سنین اصلی ازدواج پدیده ای است که از یک سوء در اغلب کشورهای درگیر جنگ دوم جهانی و از سوی دیگر در کشورهای در حال توسعه ای که مراحل گذار دموگرافیک را با شتاب طی کرده اند، مشاهده شده است..... "

به رغم گستردگی مطالعات اجتماعی - اقتصادی بر روستاهای ایران پیش از انقلاب اسلامی، موضوع این تغییرات در جوامع روستایی در طول سال های پس از انقلاب کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. این درحالی است که رشد گسترده زیر ساختارها و گسترش روابط شهر ـ روستایی، چهره و محتوای روابط درونی این جوامع را و به کلی دگرگون ساخته است.در مقاله حاضر، حاصل پژوهشی میدانی درباره یک روستای ایرانی، افزاد، به عنوان موردی انتخاب شده و تغییرات در آن از خلال مطالعه‌ای انسان شناختی بررسی و تحلیل شده است.افزاد روستایی در منطقه کوهبان در کویر مرکزی ایران و در شمال غربی استان کرمان قرار دارد.نتایج مطالعه نشان می دهد که این روستا از طریق به کارگیری ساز و کارهای پیچیده و متنوعی از هم یاری های درونی توانسته است بدون آنکه نسبت به محیط خود دچار انزوا شود، هم بستگی درونی و هویت خاص خویش را حفظ کند