فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱٬۳۲۱ تا ۱٬۳۴۰ مورد از کل ۲٬۰۲۵ مورد.
تحلیل روند تحولات شاغلین کشور طی سالهای 75 - 1335 در بخشهای عمده اقتصادی با تأکید بر بخش کشاورزی
تحلیل و برآورد تقاضای اشتغال در ایران، 1385-1350
حوزه های تخصصی:
در هر اقتصادی، در بلندمدت، تقاضای نیروی کار، عامل بسیار مهمی درسیاستگذاریهای کلان به شمار می‌رود. یکی از دلایل مهم آن، این است که عرضه نیروی کار دربلندمدت با کشش نبوده، و بنابراین، دستمزدها در بازار کار، از تعادل بین تقاضای نیروی کار وشکل تابع عرضه به دست می‌آید. بدین ترتیب، در بازار کار نیز مانند هر بازار دیگری، تقاضا،عامل اصلی تعیین‌کننده قیمت به شمار می‌آید. در این مقاله، ضمن تشریح اصول کلی حاکم بر بازار کار، و به ویژه تقاضای نیروی کار درایران، روند تغییرات تقاضای نیروی کار در بخشهای مختلف اقتصادی را بررسی می‌کنیم. به‌منظور برآورد تقاضای نیروی کار در ایران، مدلی متناسب با اوضاع اقتصادی ایران، تحلیل‌می‌نماییم و سپس با استفاده از اطلاعات و آمار موجود، کل تقاضای نیروی کار و همچنین‌تقاضای بخشی نیروی کار را برآورد کرده‌ایم و برای دوره دهساله 1385-1375 پیش‌بینی‌نموده‌ایم. طبق این برآورد، میزان تقاضای نیروی کار در سال 1385، معادل 20،658،000 نفراست. همچنین از بین بخشهای مختلف اقتصادی در کشور، بخش خدمات بالاترین میزان تقاضابرای نیروی کار را در سال 1385 خواهد داشت.
بررسی تقاضای نیروی کار در بخش صنعت و معدن
حوزه های تخصصی:
بخش صنعت و معدن، در ایجاد اشتغال نقش شایانی دارد. تقاضای نیروی کار در هربخش تولیدی را می‌توان با استفاده از تابع هزینه تولیدکننده و لم‌شپارد به دست آورد. براین‌اساس، تقاضای نیروی کار تابعی از سطح تولید و قیمتهای نیروی کار و سرمایه خواهد بود. بااستفاده از خاصیت همگنی درجه صفر، تابع تقاضای نیروی کار برحسب سطح تولید و قیمت‌نسبی نیروی کار تعریف شده است. در این مطالعه، با توجه به واقعیتهای موجود در اقتصادایران، از یک مدل تجربی نیز که در آن موجودی سرمایه و بهره‌وری سرمایه به عنوان‌شاخصهای ظرفیت تولیدی و میزان به‌کارگیری آن جایگزین متغیر تولید شده، سود جسته‌ایم.در سالهای اخیر، به دلیل وجود ظرفیت بیکار واحدهای تولیدی و افزایش سریع قیمت نسبی‌نیروی کار، تقاضای نیروی کار رشد چندانی نداشته است. بنابراین، بر رفع ظرفیت بیکارواحدهای تولیدی و به کارگیری سیاستهای مناسب برای کاهش رشد سریع قیمت نسبی نیروی‌کار، تأکید ورزیده‌ایم. بدین ترتیب، افزایش سرمایه‌گذاری و ارتقای ظرفیت تولیدی، به تنهایی،افزایش تقاضای نیروی کار را در پی نخواهد داشت و باید اقدامات اساسی برای رفع این مشکل‌انجام شود. سیاستها و اقدامات مناسب در این زمینه را در پایان مقاله می‌خوانید.