فریبا محمدی

فوتبال از جمله ورزش¬هایی است که در شرایط مختلف آب و هوایی انجام می¬شود و بازیکنان گاهی مجبورند در شرایط سخت و متفاوت آب و هوایی به رقابت بپردازند. هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه میزان شیوع آسیب¬های بازیکنان فوتبال در شرایط متفاوت آب و هوایی بوده است. نمونه¬های پژوهش، بازیکنان فوتبال 8 تیم شرکت¬کننده در مسابقات لیگ برتر و دسته اول باشگاه¬های کشور در سال 85- 1384 بودند. برای جمع-آوری اطلاعات مورد نیاز از دو فرم استفاده شد. در فرم مربوط به ثبت آسیب¬ها، مشخصات بازیکن آسیب¬دیده، میزان شدت و مکانیزم آسیب وارده در لحظه وقوع که توسط پزشک تیم ثبت شد. در فرم دوم، شرایط زمین بازی در روز انجام مسابقه ثبت گردید. داده¬های هواشناسی در این تحقیق شامل میانگین دما، درصد رطوبت و میزان بارش باران در روز انجام آن و مربوط به محل انجام مسابقه بود که از طریق سایت رسمی سازمان هواشناسی کشور تهیه شد. اطلاعات جمع¬آوری شده با استفاده از آزمون آماری U¬¬¬– من¬ویتنی و خی¬دو در سطح 05/0 P≤ تجزیه ¬و ¬تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تغییر در شرایط آب ¬و¬ هوایی، تأثیری بر تعداد و مکانیزم آسیب¬های فوتبال نداشته است، اما با سرد شدن هوا میزان آسیب¬های شدید افزایش یافته و اختلاف معنی داری در شدت آسیب¬های بازیکنان فوتبال بر¬اساس تغییرات دمای هوا دیده شده است. البته با توجه به شرایط اقلیمی کشورمان نیاز به انجام تحقیقات بیشتر و جامع¬تر در زمینه شرایط مختلف آب و هوایی و شیوع آسیب¬های فوتبال احساس می شود.

هدف از پژوهش حاضر تدوین نورم ملی وزن کوله¬پشتی برای دانش¬آموزان پسر ایرانی در مقاطع تحصیلی مختلف بود. نمونه آماری شامل 2000 نفر (ابتدایی: 790 نفر با میانگین سن 1/9 سال، وزن 9/31 کیلوگرم و قد 7/135 سانتی متر؛ راهنمایی: 600 نفر با میانگین سن 2/13 سال، وزن 32/48 کیلوگرم و قد 9/154 سانتی متر؛ دبیرستان: 610 نفر با میانگین سن 6/16 سال، وزن 85/62 کیلوگرم و قد 74/169 سانتی متر) بود که به طور تصادفی خوشه ای از پنج منطقه جغرافیایی مختلف کشور انتخاب شدند. این مطالعه طی دو مرحله اجرا شد: در مرحله اول که 2000 دانش آموز مورد پیمایش اولیه قرار گرفتند، ویژگی¬های جمعیت-شناختی نمونه ها و وزن مطلق (کیلوگرم) و نسبی (درصد وزن بدن) کوله پشتی آن ها اندازه گیری و ثبت شد. سپس، چارک های اول تا سوم وزن نسبی کوله پشتی حملی موجود در توزیع طبیعی داده ها برای هر یک از مقاطع تحصیلی به¬دست آمد. در مرحله دوم اثر حمل بارهایی به میزان چارک های اول تا سوم وزن نسبی کوله¬پشتی بر پارامترهای فیزیولوژیکی (ضربان قلب، فشار خون، اکسیژن مصرفی، هزینه انرژی و تهویه دقیقه ای) 54 دانش¬آموز در آزمایشگاه، با استفاده از دستگاه گاز آنالایزر مطالعه شد. همچنین در ادامه، اثر حمل این بارها بر میزان دردهای جسمانی دانش¬آموزان، با استفاده از مقیاس DRS بررسی شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد حمل کوله¬پشتی با وزن¬هایی معادل 30/11%، 50/10% و 9% وزن بدن و بیشتر، به ترتیب در دانش¬آموزان مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان به تغییرات منفی معنی داری در عملکرد فیزیولوژیکی و نیز افزایش معنی دار میزان دردهای جسمانی آن ها منجر می شود. همچنین، با وجود آسیب¬پذیر بودن ساختارهای عضلانی- اسکلتی در سنین کمتر، نتایج تحقیق نشان داد که دانش¬آموزان دبستانی، در مقایسه با دانش¬آموزان مقاطع بالاتر کوله پشتی سنگین تری حمل می کنند. با توجه به نتایج، به طور کلی نورم طبیعی و حداکثر وزن نسبی مجاز کوله¬پشتی، به ترتیب برای دانش¬آموزان ابتدایی، 5/9% و 11% وزن بدن، راهنمایی، 8% و 5/9% وزن بدن و دبیرستان، 7% و 5/8% وزن بدن تعیین شده است. بر همین اساس، نورم و حداکثر وزن مجاز کوله¬پشتی بر حسب کیلوگرم برای پایه های اول تا پنجم ابتدایی با وزن طبیعی، به¬ترتیب (10/2 و 35/2)، (40/2 و 80/2)، (70/2 و 15/3)، (10/3 و 50/3) و (40/3 و 90/3) کیلوگرم، برای پایه های اول تا سوم راهنمایی با وزن طبیعی، به ترتیب (55/3 و 22/4)، (80/3 و 50/4) و (12/4 و 90/4) کیلوگرم و برای پایه های اول تا سوم دبیرستان با وزن طبیعی، به ترتیب (25/4 و 15/5)، (36/4 و 30/5) و (60/4 و 60/5) کیلوگرم تعیین شده است؛ بنابراین، با توجه به رعایت نکردن حمل وزن مجاز کوله پشتی از سوی دانش¬آموزان ایرانی که تاکنون به دلیل نبود نورم ملی در مدارس، عادی به نظر می رسید و آثار منفی خود را بر دردها و ناهنجاری های قامت آن ها برجای می گذاشت، پیشنهاد می شود دانش آموزان، والدین، مدیران و مسئولان آموزش و پرورش از نتایج تحقیق حاضر به عنوان مبنا و نورم وزن کوله پشتی استفاده کنند.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطة بین سطح هوشبهر با عوامل آمادگی دانش آموزان کم توان ذهنی بود. روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است که در آن تعداد 355 دانش آموز کم توان ذهنی (160 پسر و 195 دختر) در دامنة سنی 22-16 سال، از بین کلیة دانش آموزان کم توان ذهنی مدارس دارای مقاطع پیش حرفه ای و حرفه ای شهر تهران (1663 نفر) انتخاب شدند. برای اندازه گیری عوامل آمادگی جسمانی از مجموعه آزمون یوروفیت ویژه استفاده شد. سطح هوشبهر و سوابق پزشکی دانش آموزان نیز از پرونده های تحصیلی، مشاوره، و سلامت آنان استخراج شد. نتایج آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد که به جز انعطاف پذیری، بین سطوح هوشبهر با سایر عوامل آمادگی جسمانی در دانش آموزان کم توان ذهنی ارتباط معنا داری وجود دارد؛ بدین معنا که دانش آموزانی که سطح هوشبهر بالاتری دارند از تعادل، استقامت عضلانی، قدرت، سرعت، و استقامت قلبی تنفسی بالاتری برخوردارند. پیشنهاد می شود در آموزش هر نوع فعالیت بدنی و ورزشی، و همچنین در طراحی برنامه های تمرینی، توانمندی های افراد در سطوح مختلف هوشبهر مورد توجه قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطة بین سطح مهارت های روانی بازیکنان جوان فوتبال و بروز آسیب های ورزشی بود. بدین منظور، 66 بازیکن 16 14 سال از چهار تیم فوتبال در این پژوهش شرکت نمودند. پیش از شروع فصل مسابقات، این بازیکنان پرسش نامة اومست 3 را که 12 محور مهارت های روانی را اندازه گیری می کند، تکمیل نمودند. سپس، آسیب های این بازیکنان در طول یک فصل به صورت آینده نگر توسط تیم پزشکی ثبت گردید. لازم به ذکر است که میزان شیوع آسیب ها برابر با 7/8 آسیب در هر 1000 ساعت فعالیت بود. نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان می دهد که نمرة مجموع آزمون اومست 3 و نمرة مهارت های روان تنی و هدف گزینی ارتباط معناداری با وقوع آسیب های بازیکنان دارد؛ اما در سایر زیرمحورها ارتباط معناداری مشاهده نمی شود. همچنین، یافته ها حاکی از آن است که مهارت های روانی می توانند وقوع آسیب های ورزشی را پیش بینی کنند؛ ازاین رو، توصیه می شود در تدوین برنامه های پیشگیری از آسیب های ورزشی به این ریسک فاکتورها توجه شود.

در این مطالعه، اثر تغییر اقلیم بر زمان کشت و طول دوره رشد گندم دیم در منطقه سرارود کرمانشاه بررسی شده است. ابتدا رخداد تغییر اقلیم برای دوره پایه (2010-1970) در منطقه با استفاده از دو آزمون من کندال و Sen’s slop estimator ارزیابی شد. نتایج نشان داد که متوسط دمای سالانه دارای روند افزایشی به میزان2/2 درجه سانتی گراد است، ولی متوسط بارندگی های سالانه از روند کاهشی به میزان 35 درصد برخوردار است. در ادامه با کوچک مقیاس سازی آماری، داده های خروجی مدل CCSM4 به کمک نرم افزار LARS WG، پارامترهای اقلیمی بیشینه دما، کمینه دما و بارندگی منطقه، تحت سناریوی RCP4.5 در افق سال های 2013 تا 2039 شبیه سازی شد. نتایج محاسبه طول دوره رشد هم با استفاده از شاخص GDD به دست آمد. یافته ها نشان داد که در دوره آتی متوسط دما در تمامی ماه های سال، افزایشی بین 7/1 تا 5/2 تا درجه سانتی گراد داشته و تا پایان سال 2039 ادامه می یابد. تاریخ های کاشت هم با توجه به دو شاخص دما و بارندگی برای دوره پایه و آینده تعیین شد. نتایج نشان داد که تحت شرایط تغییر اقلیم در آینده، طول دوره رشد 25روز کوتاه تر خواهد شد و دوره زمانی مناسب برای کشت گندم دیم بین 20-9 روز کاهش خواهد یافت.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات ثبات مرکزی بر استقامت و کنترل تنه در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. جهت انجام پژوهش، آزمودنی های (با دامنه سنی 40 20 سال) با مقیاس ناتوانی جسمانی 4 1، به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. شایان ذکر است که تمرینات به مدت هشت هفته انجام گرفت و برای ارزیابی استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده تنه از تست خم کردن تنه، بازکردن تنه و آزمون پل زدن به چپ و راست استفاده شد. مقیاس اختلالات تنه نیز برای ارزیابی کنترل تنه مورداستفاده قرار گرفت و داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس در سطح (05/0) تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که تمرینات ثبات مرکزی منجر به افزایش استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده تنه و توانایی کنترل تنه شده است. همچنین، تفاوت معناداری بین استقامت ایزومتریک عضلات ثبات دهنده تنه و توانایی کنترل تنه در پس آزمون بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده می شود. براساس یافته های پژوهش، تمرینات ثبات مرکزی می تواند عاملی برای بهبود استقامت و کنترل تنه در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس باشد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ده هفته تمرینات ترکیبی در سطوح پایدار و ناپایدار بر قدرت عضلات و ظرفیت عملکردی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. بدین منظور، 30 بیمار در دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که در هر دو گروه تمرینی، افزایش معناداری در تمام پارامترهای اندازه گیری شده مشاهده می شود. همچنین، یافته ها بیانگر این هستند که گروه تمرین در سطح ناپایدار، پیشرفت معنادارتری در قدرت عضلات و آزمون های پنج بار نشستن و بلندشدن و بالارفتن از پله نسبت به گروه تمرین در سطح پایدار و کنترل داشته است. به طورکلی، می توان گفت تمرینات در سطوح پایدار و ناپایدار، منجر به افزایش معناداری در قدرت ایزومتریک عضلات و ظرفیت عملکردی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می شود.

هدف از این پژوهش بررسی نقش میانجی گری خشم در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده با قلدری-قربانی سایبری در دختران نوجوان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1400-1399 بودند. حجم نمونه 272 نفر از این افراد بر اساس دیدگاه کلاین (2015) و به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس (شیوه برخط) انتخاب و به پرسشنامه تجربه قلدری-قربانی سایبری (CBVEQ) آنتیادو و همکاران (2015)، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) زیمت و همکاران (1988) و سیاهه خشم (CHIA) نلسون و فینچ (2000) پاسخ دادند. سپس الگوی پیشنهادی از طریق مدل معادلات ساختاری با استفاده از SPSS و AMOS نسخه 24 و روش بوت استرپ در برنامه ماکرو پریچر و هایز (2004) تحلیل شد. نتایج نشان داد که حمایت اجتماعی ادراک شده (668/22-=t؛ 001/0=sig) و خشم (379/3=t؛ 001/0=sig) بر قلدری سایبری اثر مستقیم دارند. همچنین حمایت اجتماعی ادراک شده (264/20-=t؛ 001/0=sig) و خشم (083/4-=t؛ 001/0=sig) بر قلدری سایبری اثر مستقیم دارند. افزون اثرات غیرمستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده از طریق نقش میانجی خشم بر قلدری-قربانی سایبری معنادار بود و مدل از برازش مطلوب برخوردار بود (061/0=RMSEA و 05/0>P-value). می توان نتیجه گیری کرد که توجه به حمایت اجتماعی ادراک شده و خشم در دانش آموزان دختر برای شناسایی عوامل مؤثر بر قلدری-قربانی سایبری آنان ضروری است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تحلیل توصیفی طرح های پژوهشی خاتمه یافته حوزه روان شناسی ورزشی و رفتار حرکتی پژوهشگاه علوم ورزشی، از بدو تأسیس تا پایان سال 1395 انجام شد. همه طرح های پژوهشی و پایان نامه های خاتمه یافته حوزه های روان شناسی ورزشی و رفتار حرکتی جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. از چک لیست کدگذاری برای جمع آوری داده ها استفاده شد که پنج نفر از اساتید خبره علوم ورزشی روایی محتوایی آن را ارزیابی و تأیید کردند. بیشترین نوع تعداد طرح های خاتمه یافته، کاربردی و کمترین آن ها ازنوع بنیادی بودند. همچنین، بیشترین تعداد طرح های خاتمه یافته به ترتیب مربوط به سال های 1393  و 1392 است. مردان بیشترین تعداد طرح ها را انجام داده اند و اغلب مجریان رتبه علمی استادیار داشتند. بیشترین میزان هزینه طرح ها مربوط به سال 1393 و کمترین هزینه مربوط به سال 1381 بود. براساس ابزار اندازه گیری، 26 عنوان از پرسش نامه و 22 عنوان از ابزار آزمایشگاهی استفاده کرده اند. درنهایت، می توان برنامه ریزی های خرد و کلان پژوهشی پژوهشگاه علوم ورزشی را براساس نتایج به دست آمده  از مطالعه حاضر تبیین و اجرایی کرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین های ثبات مرکزی بر آمادگی حرکتی بازیکنان نخبه گلبال انجام شده است. 26 ورزشکار نخبه گلبال با دامنه سنی 25 تا 45 سال آزمودنی های این پژوهش را تشکیل دادند. این بازیکنان به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) و کنترل (13 نفر) (نُه مرد و چهار زن) قرار گرفتند. برای ارزیابی تعادل ایستا، تعادل پویا، عملکرد اندام تحتانی، توان اندام فوقانی و عملکرد حرکتی، به ترتیب از آزمون های تعادل ایستای لک لک، تعادل پویای وای، سه پرش تک پا، مسافت پرتاب مدیسن بال و سرعت پرتاب توپ گلبال استفاده شد. هر دو گروه قبل و پس از پایان هشت هفته تمرین، در آزمون های عملکردی شرکت کردند. گروه تجربی تمرین های ثبات مرکزی را با استفاده از توپ سوئیسی به مدت هشت هفته و هفته ای سه روز و گروه کنترل تمرین های عادی گلبال را انجام دادند. برای تحلیل داده ها و با توجه به فرض توزیع طبیعی داده ها، همگنی شیب خطوط رگرسیون، و رابطه خطی بین متغیر کووریت و وابسته، از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین تعدیل شده تعادل ایستای گروه تمرین های ثبات مرکزی (20/3 = M ) با گروه کنترل (35/2 = M ) تفاوت معناداری وجود دارد (59/0 =< 2 η ، 000/0 = P ، 66/33 = (23 ،1) F ). همچنین، بین میانگین تعدیل شده تعادل پویا در گروه تمرین های ثبات مرکزی (8/79 = M ) با کنترل (4/75 = M ) ورزشکاران نخبه تفاوت معناداری وجود دارد (38/0 =< 2 η ، 001/0 = P ، 04/14 = (23 ،1) F ). بین میانگین تعدیل شده سرعت پرتاب، مسافت پرتاب توپ مدیسن بال از جلو و عقب در گروه تمرین های ثبات مرکزی و کنترل نیز تفاوت معناداری وجود دارد  (001/0 = P ). تأثیر مثبت تمرین های ثبات مرکزی بر آزمون غربالگری عملکرد حرکتی بازیکنان گلبال، بر نقش سازنده این تمرین ها در آمادگی حرکتی تأکید دارد. نتایج پژوهش توصیه می کند از تمرین های ثبات مرکزی درکنار تمرین های عادی گلبال به عنوان شیوه مؤثری برای ارتقای عملکرد حرکتی و پیشگیری از آسیب استفاده شود.

مطالعات پیشین نقش تمرینات ثبات مرکزی را بر ارتقای عملکرد ورزشکاران نشان داده اند؛ اما مطالعات اندکی به بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر متغیرهای بیومکانیکی پرداخته اند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین ثبات مرکزی بر نیروی عکس العمل زمین، هنگام فرود ورزشکاران مرد پارکور بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 30 مرد ورزشکار پارکور به صورت تصادفی انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (میانگین سن:46/2 ± 07/21 سال، قد: 35/5 ± 10/175 سانتی متر، وزن: 27/9 ± 33/67 کیلوگرم) و کنترل (میانگین سن: 31/2 ± 20/20سال، قد: 65/4 ± 93/175، وزن: 45/8 ± 33/67) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته، سه جلسه تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند. قبل و بعد از انجام هشت هفته تمرین ثبات مرکزی، متغیرهای نیروی عکس العمل زمین و تغییرات مرکز فشار با استفاده از دستگاه صفحه نیرو ارزیابی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 انجام شد. نتایج نشان داد که اختلاف معناداری بین میانگین تغییرات مرکز فشار در هر دو جهت داخلی- خارجی و قدامی- خلفی و نیروی عمودی عکس العمل زمین در دو گروه تجربی و کنترل وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد که تمرینات ثبات مرکزی تأثیر مثبتی بر پارامترهای فرود ورزشکاران رشته پارکور دارند و می توانند در پیشگیری از آسیب های این ورزشکاران مؤثر باشند.

هدف این پژوهش تحلیل جامعه شناختی عوامل موثر بر اعتیاد زنان بود. حجم نمونه 100 نفر از زنان معتاد در کلینک ترک اعتیاد رویش اراک بود. . روش تحقیق پیمایشی است و داده های مورد نیاز جهت آزمون فرضیات از طریق پرسش نامه همراه با مصاحبه انجام گرفت. فرضیات از سه دیدگاه کلوارد و اهلین، ساترلند و هیرشی استنتاج شدند که متغیرهای مستقل عبارتند از یادگیری اجتماعی،کنترل اجتماعی،گوشه گیری و انزوا طلبی و متغییر وابسته مدت مصرف موادو میزان کندال و b مصرف مواد بود. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی مانند صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که کنترل اجتماعی قوی تر ،عدم همنشینی با c کندال افراد بزهکار،تعلق خاطر و وابستگی میان اعضاء خانواده،اعتقادات مذهبی،کاهش و قطع ارتباط با دوستان معتاد و مجرم، مشارکت در فعالیت های گروهی و همچنین کمک و یاری کردن افراد در رسیدن به اهداف و موفقیت و در اختیار گذاشتن منابع و وسایل مشروع در راه رسیدن به آنها می تواند منجر به کاهش اعتیاد در زنان شود.

آسیب های وارد به نخاع یکی از جدی ترین آسیب های جسمانی است . افراد دچار آسیب نخاعی عموماً دردهای متفاوتی را تجربه می کنند. درد نوروپاتیک شایع ترین آن هاست و ازآنجا که با از دست دادن تحرک همراه است به ناتوانی عملکردی منجر می شود. مطالعه حاضر باهدف تأثیر ماساژبازتابی و واقعیت مجازی بر بهبود عملکرد افراد پاراپلژی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را مردان ورزشکار پاراپلژی فعال در هیئت جانبازان و معلولان استان تهران تشکیل می دادند. 45 نفر ورزشکار پاراپلژی به صورت تصادفی و بر مینای حروف الفبا در پرونده پزشکی به سه گروه کنترل، واقعیت مجازی و ماساژبازتابی تقسیم شدند. در هر گروه 15 آزمودنی حضور داشتند. دو گروه تجربی سه جلسه مداخله در هفته را به مدت شش هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. متغیرهای قدرت و دامنه حرکتی کمربند شانه مرتبط با عملکرد به ترتیب با استفاده از دینامومتر دستی دیجیتال و الکتروگونیامتر ارزیابی شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 23 و در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته های آزمون های آماری نشان داد متغیرهای مرتبط با قدرت و دامنه حرکتی کمربند شانه در حرکات مختلف چرخش داخلی، چرخش خارجی، اکستنشن و فلکشن پس از انتخاب شش هفته تمرین در هر دو گروه ماساژ و واقعیت مجازی افزایش یافته بود (003/0 , P = 02/0= P , 001/0= P ,003/0= P ). همچنین افزایش قدرت و دامنه حرکتی در گروه واقعیت مجازی با توجه به میانگین های تغییرات معنادارتر بود. نتایج نشان داد اعمال ماساژ بازتابی و همچنین تمرین واقعیت مجازی در بهبود دامنه حرکتی و قدرت ایزومتریک کمربند شانه در افراد پاراپلژی مؤثر بوده است ؛ بنابراین، افراد پاراپلژی و مربیان و پرستارانی که با این افراد کار می کنند، می توانند از مزایای این مداخلات برای بهبود عملکرد این افراد استفاده کنند.

زمینه و هدف: مقایسه رویکردهای مختلف در روان شناسی جهت اثربخشی بیشتر یکی از مسائل موردعلاقه محققان می باشد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر همسنجی تأثیر برنامه غنی سازی روابط مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی و زوج درمانی هیجان مدار بر صمیمیت و سازگاری در زوجین درگیر خشونت خانگی انجام می باشد. مواد و روش ها: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون چند گروهی با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری زنان درگیر خشونت خانگی ۲۰ الی ۴۰ سال منطقه ۷ تهران در سال ۱۴۰۱ بود. روش نمونه گیری در دسترس و ۶۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و ۲۰ نفره کنترل تقسیم شدند. برای گروهای آزمایش آموزش مداخله غنی سازی روابط مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی و آموزش درمان هیجان مدار برگزار و گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را داشتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه سازگاری و صمیمیت زناشویی جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر و با بهره گیری از SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که رفتاردرمانی شناختی و درمان هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی و سازگاری در زوجین درگیر خشونت خانگی تأثیر معناداری دارد (۰۵/۰>p)، اما نتایج برای تفاوت تأثیر روش درمانی معنادار نبود. (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت غنی سازی روابط مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی درمان هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی و سازگاری در زوجین مؤثر است. تازه های تحقیق محمدرضا بیات: Google Scholar, Pubmed