رحیم خسرومنش

صنعت گردشگری در قرن بیست و یکم رشد انفجاری داشته و جایگاه ویژه ای در تولید ناخالص داخلی (GDP) و رشد اقتصادی کشورها پیدا کرده است. گردشگری ورزشی بخش مهمی از صنعت گردشگری است و انواع گوناگونی دارد. در سال های اخیر؛ گردشگری ورزشی فعال رشد فزاینده ای در بازارهای گردشگری بین المللی پیدا کرده است. از همین رو؛ هدف این تحقیق تحلیل استراتژیک توسعه گردشگری ورزشی فعال ایران در سطح بین المللی بود. روش شناسی تحقیق از نوع آمیخته (کیفی و کمی) بود. به منظور شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای پیرامون گردشگری ورزشی فعال ایران از مصاحبه و مطالعات کتابخانه ای استفاده شد. در این تحقیق با 37 خبره مصاحبه های عمیقی انجام شد و از کارگروه تخصصی برای تحلیل، تدوین و ارزیابی استراتژی ها استفاده شد. یافته ها نشان داد بازاریابی ضعیف مهمترین ضعف، وجود جاذبه های فراوان گردشگری ورزشی فعال مهمترین قوت، ارزش بالای ارزهای بین المللی در ایران مهمترین فرصت و تحریم های آمریکا مهمترین تهدید گردشگری ورزشی فعال ایران در سطح بین المللی هستند. بازاریابی دیجیتالی، بازاریابی ویروسی و بازاریابی اینفلوئنسری سه روش بازاریابی مدرن در توسعه صنعت گردشگری هستند که به منظور افزایش سهم بازار گردشگری ورزشی فعال ایران در بازار بین المللی باید از آنها به خوبی استفاده کرد.

مقدمه: اعتیاد به ورزش پدیده مهمی است که به تازگی در بین دختران و زنان ایرانی شیوع پیدا کرده است. از همین رو هدف تحقیق حاضر مطالعه کیفی اعتیاد به ورزش در بین زنان ایرانی با توجه به جنبه های مدیریتی، زیستی و روانی بود. روش پژوهش: روش تحقیق نظریه پردازی داده بنیاد، رویکرد نظام مند بود. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. روش تحلیل داده ها، «پرسش» و «مقایسه» مستمر بود. پس از انجام 159 مصاحبه نیمه ساختاریافته در طول یک سال و بررسی متون تخصصی مختلف، اشباع نظری حاصل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد چهار مقوله اصلی در رابطه با اعتیاد به ورزش زنانی ایرانی وجود دارد که عبارت اند از: 1. سوق دهنده های اولیه، 2. انگیزه های شخصی، 3. فعالیت بدنی و 4. فواید فعالیت بدنی. یافته ها نشان داد سه سطح از انگیزه های شخصی وجود دارند. سوق دهنده های اولیه محرک انگیزه های اولیه هستند و انگیزه های شخصی زنی که به طور مستمر فعالیت بدنی دارد و فواید زیستی، روانی و اجتماعی را شخصاً تجربه می کند، به مرور زمان تعدیل و درونی تر می شود و در نهایت به سطح سوم می رسد. نتیجه گیری: اگرچه برخی روان شناسان نسبت به اعتیاد به ورزش دیدگاهی منفی دارند، با توجه به فواید زیستی، روانی و اجتماعی فعالیت بدنی زنان ایرانی، مدیران ورزشی باید اعتیاد به ورزش را همچون «تعهدات مذهبی» مثبت بپندارند و به دنبال شیوع و توسعه آن در بین زنان ایرانی باشند.

شناسایی و اثرگذاری هوشمندانه بر سوق دهنده های فعالیت بدنی زنان از الزامات مدیران ورزشی و فرهنگی کشور است. از همین رو هدف تحقیق حاضر شناسایی، دسته بندی و بررسی روند تغییرات مهمترین سوق دهنده های زنان ایرانی برای فعالیت بدنی در مراحل مختلف زندگی آنان بود. روش تحقیق، نظریه داده بنیاد رویکرد نظام مند بود. نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. تحلیل داده ها به روش «پرسش» و «مقایسه» مستمر انجام شد. به منظور رسیدن به اشباع نظری ضمن بررسی متون تخصصی، با 136 خانم 7-78 ساله ایرانی که به طور مرتب به فعالیت بدنی می پرداختند بعلاوه 17 مادر و 6 پدر، مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام شد. یافته ها نشان داد چهار دسته کلی سوق دهنده فعالیت بدنی برای زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی وجود دارند که عبارتند از: (1) مروجان، (2) انگیزه های شخصی، (3) ویژگی های فردی و (4) چالش های سلامتی. البته هر کدام از این مقولات دارای زیرمقولات و مفاهیم مهم فراوانی هستند. مهمتر اینکه یافته ها نشان داد اگرچه سوق دهنده های فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی آنان به طور اسمی شبیه هم هستند اما از لحاظ اولویت و شدت اثرگذاری بسیار متفاوت هستند. باتوجه به یافته های تحقیق وضعیت تاثیرگذاری مروجان فعالیت بدنی زنان در مراحل نوجوانی، جوانی و میانسالی با وضعیت مطلوب فاصله زیادی دارد و مدیران فرهنگی و ورزشی کشور باید به دنبال افزایش تاثیرگذاری انواع مروجان بر فعالیت بدنی زنان ایرانی در این مراحل باشند. همچنین تحریک انگیزه های شخصی شناسایی شده در مراحل مختلف زندگی در آن دسته از زنان جامعه که فعالیت بدنی جدی و مستمر ندارند یکی دیگر از اقدامات ضروری برای توسعه فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی آنان است.

مقدمه: امروزه اهمیت فعالیت بدنی برای سلامت زنان در ابعاد مختلف، بیش از پیش نمایان شده است، اما در کشورهای مختلف چالش های فراوان و متفاوتی برای فعالیت بدنی مستمر زنان در مراحل مختلف زندگی وجود دارد. از همین رو هدف این تحقیق شناسایی، دسته بندی و بررسی تأثیر چالش های فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی بود. روش پژوهش: روش تحقیق نظریه داده بنیاد، رویکرد نظام مند بود. نمونه گیری از نوع نمونه گیری نظری بود. تحلیل داده ها به روش «پرسش» و «مقایسه» مستمر انجام گرفت. به منظور رسیدن به اشباع نظری ضمن بررسی متون تخصصی، با 136 خانم 7-78 ساله ایرانی که مرتب به فعالیت بدنی می پرداختند، به علاوه 17 مادر و 6 پدر، مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد در مرحله کودکی ثانویه مشکلات مدیریتی-اقتصادی، در مرحله نوجوانی مشکلات اجتماعی-فرهنگی و مدیریتی-اقتصادی، در مرحله جوانی مشکلات اجتماعی-فرهنگی، در مرحله میانسالی کمترین مشکلات و در مرحله سالمندی مشکلات شخصی بیشترین تأثیر منفی را بر فعالیت بدنی زنان ایرانی می گذارند. نتیجه گیری: چالش های متعدد موجب شده است فعالیت بدنی زنان ایرانی در مراحل مختلف زندگی به شدت در نوسان باشد، اما مهم ترین اُفت فعالیت بدنی زنان ایرانی در شروع مرحله نوجوانی رخ می دهد. با توجه به یافته های تحقیق، محققان و مدیران ورزشی برای بررسی و برنامه ریزی به منظور توسعه فعالیت بدنی زنان ایرانی باید به وجود چالش های متفاوت در هر مرحله از زندگی آنان توجه ویژه ای داشته باشند.

مقدمه: هدف این تحقیق شناسایی و بررسی وضعیت متولیان ورزش و پیامدهای مطلوب ورزش در ایران بود. روش پژوهش: روش شناسی تحقیق از نوع ترکیبی-اکتشافی بود. در بخش کیفی از روش نظریه داده بنیاد رهیافت نظامند و در بخش کمی از روش معادلات ساختاری استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها بررسی متون تخصصی، مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته بود. در بخش کیفی ضمن بررسی 300 منبع با 14 تن از خبرگان مدیریت ورزشی و مدیران ارشد ورزش ایران مصاحبه شد تا اشباع نظری حاصل گردید. در بخش کمی جامعه آماری فعالان در حوزه متولیان ورزش ایران بودند و هزار پرسشنامه به صورت تصادفی بین آنها توزیع شد که  604 مورد پاسخ داده شد. تحلیل داده های کمی بااستفاده از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس22 و اسمارت پی.ال.اس انجام گرفت و سطح اطمینان 99% تعیین گردید. یافته ها: یافته های بخش کیفی نشان داد 10 متولی و 11 پیامد شاخص برای انواع فعالیت های ورزشی در ایران وجود دارند. یافته های کمی نیز نشان داد متولیان اصلی ورزش ایران مثل «وزارت ورزش و جوانان»، «دانشگاه ها و مدارس» و «شهرداری ها» وضعیت مطلوبی ندارند. «اشتغالزایی» نیز مهمترین پیامد مطلوب توسعه انواع فعالیت های ورزشی در ایران است. نتیجه گیری: باتوجه به یافته های تحقیق و به منظور تحول در شرایط موجود به نظر می رسد رهبری تحول گرای شورای عالی ورزش و یا تدوین، تصویب و اجرای قانون نظام جامع ورزش ایران از مهمترین اقدامات ضروری باشند.

صنعت گردشگری یک صنعت پویا با ظرفیت رشد انفجاری است که سهم قابل توجهی در اقتصاد دنیا پیدا کرده است. گردشگری ورزشی یک بخش مهمی از صنعت گردشگری است. لذا، هدف اصلی تحقیق حاضر طراحی و تدوین نقشه راه استراتژیک توسعه گردشگری ورزشی ایران در شرایط تحریم است. تحقیق از نوع آمیخته (کیفی و کمی) بود. به منظور شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای پیرامون گردشگری ورزشی ایران از مراحل کدگذاری باز و انتخابی در روش گرندد تئوری استفاده شد. در این تحقیق ضمن بررسی همه مقالات مرتبط داخلی گذشته با 31 خبره مصاحبه های عمیقی انجام شد و از کارگروه تخصصی برای تدوین و ارزیابی استراتژی ها استفاده شد. یافته ها نشان داد «بازاریابی»، «تأکید بر گردشگری فعال»، «ارائه خدمات ضروری»، «خلق تجارب متمایز»، «دور زدن تحریم ها»، «جذب سرمایه و توسعه زیرساخت ها» و «تأکید بر برگزاری رویدادهای ورزشی داخلی و بین المللی با توجه به موقعیت بین المللی ایران در جهان» به ترتیب مهم ترین استراتژی هایی هستند که برای توسعه گردشگری ورزشی ایران مورد نیاز هستند. نتایج نشان داد؛ اولین و بزرگترین اقدامات در زمینه توسعه گردشگری ورزشی در ایران بازاریابی و توسعه گردشگری ورزشی فعال یا گردشگری ماجراجویانه است. برگزاری رویدادهای ورزشی بزرگ به منظور توسعه گردشگری پایدار در ایران درحال حاضر نه امکان پذیر است  و نه منطقی. با توجه به ویژگی های جغرافیایی ایران و وجود کوه ها، بیابان ها، دریاها و سواحل زیادی که در ایران وجود دارد و تقاضای بالا و رو به رشدی که گردشگری ورزشی فعال (کوهنوردی، صخره نوردی، بیابان گردی، موج سواری و سایر ورزش های آبی-ساحلی) در بین گردشگران بین المللی پیدا کرده توسعه و بازاریابی گردشگری ورزشی فعال باید در اولویت مسئولان گردشگری کشور قرار گیرد. تأسیس یا همکاری با آژانس های مسافرتی و گردشگری بین المللی در کشورهای دوست و همسایه ایران  یکی از مهم ترین اقدامات برای دور زدن تحریم ها در حوزه گردشگری می باشد.

هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل مفهومی صنعت ورزش ایران بود. روش شناسی پژوهش ازنوع کیفی و نظریه سازی داده بنیاد بود. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه و بررسی ادبیات پژوهش بود. روش نمونه گیری ازنوع روش نمونه گیری نظری بود و بعد از بررسی بیش از 300 متن مقاله، کتاب، خبرگزاری، وب سایت، روزنامه و مجله و اجرای 16 مصاحبه با متخصصان مدیریت بازاریابی ورزشی و مسئولان ارشد ورزش کشور، اشباع نظری حاصل شد. روش تحلیل داده ها پرسش و مقایسه مستمر درحین مراحل کدگذاری باز، محوری و گزینشی بود. در انتها، بعد از انجام مراحل مخلتف پژوهش، یک مدل دوبخشی از صنعت ورزش ایران طراحی شد که در این مدل، خلق فعالیت های ورزشی به عنوان مقوله محوری و بخش اصلی و هشت مقوله اصلی دیگر نیز به عنوان مقوله های بخش پشتیبان شناسایی و تعیین شدند. این مقوله ها عبارت اند از: 1- نهادهای حاکمیتی؛ 2- مشاوران؛ 3- مراکز آموزشی؛ 4- حمایت کنندگان درآمدزا؛ 5- فرهنگ سازان؛ 6- اماکن و تأسیسات ورزشی؛ 7- کالاها و تجهیزات ورزشی؛ 8- رسانه ها. مشاوران پدیده نوظهوری هستند که با اقتصاد دانش بنیان متناسب هستند و روزبه روز به اهمیت و حجم فعالیت های آنان افزوده می شود. مقوله قابل توجه دیگر، فرهنگ سازان هستند که تاکنون کمتر به آن ها و مسئولیتی که درزمینه ترویج فرهنگ ورزش در کشور دارند، پرداخته شده است.

هدف این تحقیق تحلیل عاملی فرهنگسازان در ترویج فرهنگ ورزش در ایران بود. روش شناسی تحقیق از نوع ترکیبی اکتشافی بود. یعنی ابتدا با روش کیفی فرهنگسازان و خلق کنندگان فعالیتهای ورزشی شناسایی و مدل مفهومی ساخته شد و سپس با استفاده از روش کمی معادلات ساختاری رویکرد حداقل مربعات جزئی یا PLS، نقش آنها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته پنج ارزشی لیکرت بود. روایی پرسشنامه به تایید ده تن از خبرگان مدیریت ورزشی رسید. نتیجه آزمون آلفای کرونباخ با مقدار 0.878 نشان داد پایایی پرسشنامه در سطح قابل قبولی است. جامعه آماری افرادی بودند که در خلق انواع فعالیتهای ورزشی در ایران نقش داشتند. 604 مورد از پرسشنامه های توزیع شده پاسخ داده شد (n=604). تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS22 و Smart-PLS انجام گرفت و سطح اطمینان 95% در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد؛ در حال حاضر؛ خانواده، دوستان و نهادهای اجتماعی، جامعه پزشکی، وزارت ورزش و رسانه ملی؛ در ترویج فرهنگ ورزش در جامعه نقش معناداری دارند ولی مدیران دولتی و سیاستمدارن، رهبران و علمای مذهبی، هنرمندان، ورزشکاران نخبه و افراد مشهور در ترویج فرهنگ ورزش منفعل هستند. با توجه به یافته ها ضرورت دارند مدیران ورزشی به منظور استفاده از پتانسیل فرهنگسازان مختلف جهت ترویج فرهنگ ورزش؛ راهکارهایی شناسایی و اجرا نمایند.