غلامرضا مرادی سیاسر

زمینه و هدف: ارتقاء کیفیت تیراندازی های حین مأموریت، همواره مورد توجه مسئولان فراجا بوده است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر استفاده از شبیه سازهای ناپتل و تپانچه لیزری بر ارتقاء مهارت تیراندازی کارکنان پلیس پیشگیری فرماندهی انتظامی تهران بزرگ است.روش: این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، جزو تحقیقات شبه آزمایشی است. جامعه آماری تحقیق کارکنان پلیس پیشگیری فاتب و اندازه نمونه 60 نفر شامل دو گروه آزمایش ناپتل و تپانچه لیزری، به علاوه گروه گواه هر گروه شامل 20 نفر بوده و نمونه گیری به صورت دردسترس انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و آزمایش میدانی و دریافت آزمون تیراندازی بر اساس فرم های استاندارد تعیین شده در فراجا بوده است.  پایایی ابزار به روش آزمون-بازآزمون با ضریب همبستگی بین دو آزمون و بازآزمون در دو گروه ناپتل و تپانچه لیزری به ترتیب برابر با 0.963 و 0.856 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره توسط نرم افزار spss  بهره برداری شد.یافته ها: سطح معنی داری تحلیل کوواریانس در مورد تأثیر تمرین با تپانچه لیزری و شبیه ساز ناپتل کمتر از 05/0 بود بنابراین با اطمینان 95 درصد، بین گروه گواه و آزمایش در نمرات مهارت های سرعت و دقت تیراندازی تفاوت وجود دارد. همچنین میانگین نمرات هر دو مهارت، در گروه تپانچه لیزری بیشتر از گروه شبیه ساز ناپتل به دست آمد.نتیجه گیری: تمرین با تپانچه لیزری و شبیه ساز ناپتل، تأثیر معناداری بر ارتقاء مهارت های تیراندازی دقت و سرعت کارکنان پلیس پیشگیری فاتب دارد و بنابراین می توان در رده های اجرایی و عملیاتی از این شبیه سازها به عنوان یکی از ابزارهای موجود برای ارتقاء تیراندازی کارکنان استفاده کرد. 

زمینه و هدف: برقراری امنیّت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی یکی از چالش مهم متولیان برگزاری آن در کشور است. بنابراین پژوهش حاظر، به دنبال شناسایی عوامل مؤثر بر امنیّت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی در ایران است. روش: این پژوهش، کاربردی و از نوع اکتشافی با رویکرد آمیخته (کیفی - کمّی) است. در بخش کیفی از نظریه داده بنیاد (استراوس و کوربین 1990) و مصاحبه نیمه ساختاریافته با 20 نفر از خبرگان که با نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب شدند و از روایی صوری و پایایی (بازآزمون) استفاده گردید. در بخش کمّی پژوهش، تعداد 250 نفر مشارکت کردند که با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته که روایی و پایایی (ضریب آلفای کرونباخ 89%) آن مورد تایید قرار گرفت جمع آوری و با آزمون، رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: بر مبنای یافته ها، عوامل علّی شامل مدیریت صحیح، اقدامات انتظامی و امنیّتی، ارتباطات بین سازمانی؛ عوامل زمینه ای شامل مدیریت هیجانات هواداران، حمایت های روحی و روانی؛ عوامل مداخله گر شامل اجرای قوانین و مقررات، نظارت بر رسانه ها و فضای مجازی و سیاست گذاری های ورزشی؛ راهبردها شامل ارتقای فرهنگ، همگرایی اجتماعی، آموزش های صحیح، دیپلماسی ورزشی، بهبود زیرساخت رفاهی و ورزشی، سرمایه گذاری و کمک مالی، فناوری و اطلاعاتی و پیامدها شامل پیامدهای ورزشی، امنیّتی و فرهنگی بودند. نتیجه گیری : پیشنهاد می شود متولیان ورزش کشور با ایجاد وحدت و همدلی به وسیله تغییر نگرش در جامعه ورزش کشور و با مدیریتی هماهنگ با محوریت نیروهای تأمین کننده امنیّت، عزمی سازنده و وحدت بخش را جهت ایجاد امنیّت پایدار پایه گذاری کنند.

دستیابی به امنیت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی از مهم ترین چالش های آن در سطح جهان است، اما در ایران به دلیل شرایط خاص ملی و منطقه ای اهمیت بیشتری دارد. این پژوهش با هدف طراحی مدل امنیت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی در ایران انجام شد. این پژوهش با استفاده از روش کیفی و نظریه داده بنیاد (استراوس و کوربین1990) و با مصاحبه نیمه ساختاریافته با 20 نفر از خبرگان مدیریت ورزشی (نُه نفر) و امنیتی و انتظامی (هشت نفر) و نخبگان ادارات ورزشی (سه نفر) و با نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انجام شد. اطلاعات از طریق مطالعه پژوهش های پیشین و مصاحبه جمع آوری شد. نتایج پژوهش به مشارکت کنندگان ارائه شد و نظرهای آن ها اعمال شد. همچنین روایی صوری و محتوایی تعیین شد و برای بررسی پایایی از روش بازآزمون استفاده شد. میانگین میزان پایایی بازآزمون 82 درصد گزارش شد. برمبنای یافته ها، عوامل علّی شامل مدیریت و برنامه ریزی صحیح، کنترل انتظامی و امنیتی، تعامل و ارتباطات سازمانی، عوامل زمینه ای شامل مدیریت هیجانات هواداران، حمایت های روحی و روانی، عوامل مداخله گر شامل ضعف در اجرای قوانین و مقررات، ضعف در کنترل رسانه ها و فضای مجازی، سیاست گذاری های ورزشی نامناسب بودند. راهبردها شامل ارتقای فرهنگ، همگرایی اجتماعی، آموزش های صحیح، دیپلماسی ورزشی، بهبود زیرساخت رفاهی و ورزشی، سرمایه گذاری و کمک مالی، فناوری و اطلاعاتی بودند. پیشنهاد می شود متولیان ورزش با عزم ملی به وسیله تغییر نگرش در جامعه ورزش کشور با مدیریتی یکپارچه و هماهنگ با محوریت پلیس، تعاملی سازنده و وحدت بخش را برای خلق امنیت پایدار ریل گذاری کنند.

رویدادهای ورزشی یکی از مورد توجه ترین پدیده ها در جهان هستند که باحیثیت بین المللی کشورها ارتباط داشته و نشان دهنده سطح توسعه یافتگی کشورها و نشان دهنده وضعیت بسیاری از شاخص ها در کشورها هستند. ازاین رو تأمین امنیت این رویدادها دغدغه بسیار مهمی است که با تغییر علایق و سلایق مخاطبین و توسعه فناوری ها، آینده امنیت رویدادهای ورزشی با عدم قطعیت های بسیار زیادی روبرو شده است. هدف از انجام این تحقیق شناسایی سناریوهای آینده تأمین امنیت رویدادهای ورزشی در جمهوری اسلامی ایران است. از رویکرد منطق شهودی (روش 8 مرحله ای پیترشوارتز) برای سناریونویسی استفاده شده است. ابزارهای گردآوری داده شامل مرور نظام مند منابع، مصاحبه با خبره ها، برگزاری پنل خبرگی و دلفی آنلاین بوده است و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار میک مک و سناریو ویزارد و همچنین تحلیل خبرگی استفاده شده است. در گام نخست 7 پیشران شامل: مدیریت انتظامی- امنیتی رویدادهای ورزشی، مدیریت عوامل انسانی و آمادگی عوامل اجرایی رویدادها، زیرساخت ها و استانداردهای امنیتی، فناوری های نوین امنیتی، نظارت و تدوین مقررات رویدادهای ورزشی، هماهنگی و ارتباطات سازمان های مسئول، تشکیل مرکز فرماندهی و کنترل عملیات و تعیین افسران امنیتی باشگاه ها، شناسایی شد. با استفاده از نرم افزار میک مک، تحلیل ساختاری انجام و به کمک فرایند دلفی پس از تعیین عدم قطعیت ها، سناریوها به شرح زیر شناسایی و استخراج شدند: الف) سناریوی امنیت خودجوش. ب) سناریوی امنیت تفنگی. پ) سناریوی امنیت گورستانی. این سناریوها نشان می دهند که پلیس به عنوان بخش مهم نیروهای مسلح که وظیفه نظم و امنیت جامعه را بر عهده دارد، درصورتی که نتواند از طریق آموزش نیروهای خود و آموزش در سطوح مختلف اجتماعی و تجهیز شدن به فناوری ها، سطح امنیت در رویدادهای ورزشی را افزایش دهد در آینده مجبور خواهد شد با زور اسلحه چنین نظمی را ایجاد کند که به شدت هزینه زا و پُر ریسک است.

زمینه و هدف: تمهیدات و فرایند های امنیتی در اماکن اجتماعی، ورزشی به خصوص ورزشگاه ها، جایگاه ویژه ای در تامین امنیت رویدادهای ورزشی دارد.هدف از این پژوهش شناسایی مؤلفه های کلیدی و پیشران های رویدادهای ورزشی در کشور ایران است. روش شناسی: ماهیت این تحقیق توصیفی-تحیلی و روش آن کیفی-کمی است. برای گردآوری داده ها از از روش کیفی استفاده شده و سپس به کمک پرسشنامه ها و نرم افزار میک مک به داده های کمی تبدیل شده اند. گردآوری داده ها در این پژوهش حاصل فرایندی منسجم و به هم پیوسته با مصاحبه خبرگان، پنل خبرگان، پیمایش محیطی و تحلیل اثر متقابل با نرم افزار مذکور می باشد. یافته های پژوهش: بر اساس نتایج پژوهش، هفت عامل کلیدی که نیروهای پیشران نامیده می شوند :مدیریت انتظامی امنیتی رویدادهای ورزشی، مدیریت عوامل انسانی و آمادگی عوامل اجرایی رویدادها، زیرساخت ها و استانداردهای امنیتی، فناوری های نوین امنیتی،نظارت و تدوین مقررات رویدادهای ورزشی، هماهنگی و ارتباطات سازمانهای مسئول، تشکیل مرکز فرماندهی و کنترل عملیات و تعیین افسران امنیتی باشگاه ها . نتایج: پیشران مدیریت انتظامی امنیتی رویدادهای ورزشی به عنوان مهمترین پیشران های کلیدی تأمین امنیت رویدادهای ورزشی می-باشند. که جهت تأمین امنیت رویدادهای ورزشی، با توجه به تأثیرگذاری بعد مدیریتی بر سایر ابعاد، تخصص گرایی در مدیریت، نظارت و یکپارچگی ستاد فرماندهی از مهمترین اقدامات است و نقشه اثرگذاری و اثرپذیری مؤلفه های کلیدی میان آنها با بهره گیری از نرم افزار میک مک تحلیل و بازشکافی شده است.

زمینه و هدف: در این پژوهش به بررسی برخی زمینه های انتظامی و رسانه ای مؤثر بر شکل گیری و گسترش خشونت و اوباشگری در بین تماشاگران ورزش فوتبال ایران در سال 1395 پرداخته شده است. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی، و از نظر روش، توصیفی – تحلیلی از نوع پیمایش است. جامعه آماری این پژوهش کلیه تماشاگران، هواداران، لیدرهای باشگاه ها، خبرنگاران ورزشی، داوران، کادر فنی تیم ها، نیروهای پلیس می باشد. حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 384 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب، تعیین گردید. روش گردآوری اطلاعات میدانی و ابزار آن پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی پرسشنامه به طریق منطقی و پایایی آن نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که در بررسی توصیفی عوامل مربوط به شاخص تأثیر شیوه های کنترلی و نظارتی  مشخص شد که عامل «معطلی طولانی مدت تماشاگران در بیرون از ورزشگاه و گیت های بازدید بدنی توسط مأمورین در گرایش تماشاگران به اوباشگری مؤثر است» با میانگین 4 در رتبه اول و در بررسی توصیفی گویه های مربوط به شاخص تأثیر رسانه  مشخص می شود، عامل «تأکید بر این که در حق برخی تیم ها اجحاف، بی عدالتی و نادلوری شده، در گرایش تماشاگران فوتبال به خشونت و اوباشگری در ورزشگاه ها مؤثر است» با میانگین 77/3 در رتبه اول قرار گرفتند. نتیجه گیری: در بررسی توصیفی متغیرها مشخص شد که متغیر نقش شیوه کنترلی و نظارتی پلیس یگان های ویژه با میانگین 78/3 در رتبه اول، و رسانه ها با میانگین 60/3 در رتبه دوم قرار دارند.

زمینه و هدف: با توجه به بازتاب وسیع برگزاری رویدادهای ورزشی در رسانه های جمعی، امنیت موجود در برگزاری این رویدادها می تواند به عنوان نمودی از امنیت در سطح جامعه شناخته شود، بنابراین هدف این تحقیق، شناسایی عوامل موثر بر امنیت رویدادهای ورزشی در ایران، با تاکید بر مسابقات فوتبال است.<br /> روش شناسی: روش اجرای این تحقیق توصیفی از نوع کتابخانه ای است، جامعه آماری این تحقیق را مطالعات و تحقیقات در حوزه امنیت رویدادهای ورزشی، به ویژه مسابقات فوتبال تشکیل داده اند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، فیش برداری است.<br /> یافته ها و نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق، عوامل موثر بر امنیت رویدادهای ورزشی در پنج حوزه؛ زیرساخت ها، فناوری، رسانه ها و تبلیغات، منابع انسانی و اقدامات فرهنگی قابل تقسیم بندی هستند. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد که فرایند مدیریت امنیت انتظامی رویدادهای ورزشی شامل گام های؛ مدیریت و برنامه ریزی مسابقات، سیاست ها و تدابیر انتظامی، سیستم مدیریت ورزشگاه، برآوردها، کنترل ترافیک و تعاملات و مشارکت بین سازمانی است. در انتهای تحقیق مدل فرایندی عوامل تأثیرگذار امنیت رویدادهای ورزشی، گام های مدیریت امنیت و پیامدهای آن ذکر شده است.