زیبا کریمی

مقدمه: ابتلا به بیماری کووید 19 پیامد های روانی منفی کوتاه مدت و بلند مدتی روی جوامع بشری داشته است. نتایج مطالعات متعدد حاکی از تأثیرات قابل توجه روی سلامت افراد مثل اضطراب، استرس، افسردگی، بی خوابی و استرس پساسانحه.است. هدف: هدف پژوهش حاضر اثر درمان ذهن آگاهی بر استرس و اضطراب بیماران مبتلا به کووید 19 بود روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعه ی آماری پژوهش شامل همه ی افراد مبتلا شده به بیماری کووید 19 شهرستان اصفهان بود که از طریق نمونه گیری در دسترس 30 نفر از افراد بهبود یافته از کووید 19 انتخاب و به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر در هر گروه) گمارده شدند. پرسشنامه های استرس بیماری کرونا) 18 - (CSS سلیمی، عابدینی چم گوردانی، قاسمی نفچی و تبشیر (2021) و اضطراب بیماری کرونا (CDAS) علی پور، قدمی، علی پور و عبدالله زاده (2020) در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش و کنترل توسط شرکت کنندگان کامل گردید.. جهت تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کواریانس تک متغیره استفاد شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که تفاوت معنی داری در میانگین نمرات پس آزمون گروه کنترل و آزمایش وجود داشت. میانگین نمرات استرس و اضطراب گروه آزمایش در مقایسه با گره کنترل کاهش معنی داری داشت و مداخله درمانی ذهن آگاهی در کاهش استرس و اضطراب بیماران مبتلا به کووید 19 در مرحله پس آزمون مؤثر بود (01/0>P) . نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان ذهن آگاهی بر بهبود استرس و اضطراب بیماران مبتلا به کووید 19 اثر مثبت و معناداری داشت و طبق یافته های پژوهش درمان ذهن آگاهی می تواند جهت کاهش اثرات و پیامدهای بیماری کووید 19 مطر گردد

هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش سرمایه های روان شناختی در پیش بینی کیفیت زندگی کاری معلمان زن متوسطه اول بوده است. جامعه موردنظر کلیه دبیران زن متوسطه اول استان اصفهان در سال تحصیلی 1400-1401 می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول فیدل و تاباکنیک (۲۰۰۷) حداقل ۱۳۰ نفر تعیین گردید که نهایتاً 167 معلم زن متوسطه اول به روش نمونه گیری در دسترس به پرسشنامه ها پاسخ دادند. در این پژوهش علاوه بر اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه سرمایه روان شناختی لوتانز (2007) و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی کاری والتون (1973) استفاده شد. پس از جمع آوری پرسشنامه ها از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون چندمتغیری با استفاده از نرم افزار spssاستفاده شد. رابطه ی مثبت و معناداری بین سرمایه روان شناختی و کیفیت زندگی کاری می باشد. زیر مؤلفه های تاب آوری و امید واری 17 درصد قادر به پیش بینی کیفیت زندگی کاری در سطح 0/0001 می باشد؛ بنابراین، بهبود سطح سرمایه روان شناختی می تواند کیفیت زندگی کاری معلمان را بهتر نموده، همچنین سلامت روان و کیفیت تدریس را بهبود بخشد.

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی فضای عاطفی خانواده در دانشجویان بر اساس تنیدگی ادراک شده و تفکرخودآیند در دوران کرونا بوده است. جامعه ی آماری در این پژوهش عبارت است از کلیه ی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400-1401 است. حجم نمونه با استفاده از فرمول فیدل و تاباکنیک (۲۰۰۷) حداقل 186 نفر با روش نمونه گیری در دسترس تعیین گردید. در پژوهش حاضر علاوه بر اطلاعات دموگرافیک از سه پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات نیز استفاده شده است؛ مقیاس تنیدگی ادراک شده (کوهن، کمارک و مرملستین، 1983)، افکار خودآیند (ﻫﻮﻟﻮن و ﮐﻨﺪال، 1980)، جوعاطفی خانواده (هیل برن، ۱۹۶۴) مورداستفاده قرار گرفت. پس از جمع آوری پرسشنامه ها در بخش داده های توصیفی، از میانگین، انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی، از همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. بین فضای عاطفی خانواده با تفکرخودآیند و تنیدگی ادراک شده رابطه ی منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون همزمان حاکی از تائید فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه تنیدگی ادراک شده و تفکرخودآیند در پیش بینی فضای عاطفی خانواده دانشجویان در دوران کرونا سهم دارند. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد که دانشگاه ها و نهادهای دولتی، کارگاه های آموزشی در زمینه شناخت و کنترل تفکرخود آیند، کلاس های آموزشی برای آگاهی های لازم فرزند پروری برای ایجاد فضای عاطفی خانوادگی سالم و امن برای فرزندان و آموزش مدیریت تنیدگی و راهبردهای مقابله با تنیدگی در دوران بحرانی نظیر کرونا را برگزار کنند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله ی روانشناسی مثبت مبتنی بر مدرسه در زورگویی دانش آموزان دختر دهم هنرستانی بود. روش پژوهش حاضر بصورت، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم هنرستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1401-1402 بود. روش نمونه گیری در این تحقیق، به صورت در دسترس بود. در پژوهش حاضر، ابتدا پرسشنامه قلدری ایلی نویز (2001) پیش آزمون برای هر دو گروه تحت شرایط، یکسان اجرا شد. سپس مداخله مثبت مبتنی بر مدرسه به آزمودنی های گروه آزمایش طی 8 جلسه گروهی 90 دقیقه ای (هفته ای دو جلسه به مدت یک ماه) آموزش داده شد؛ ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام آموزش، مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. براساس نتایج کواریانس تک متغیره (آنکوا)، مداخله ی روانشناسی مثبت مبتنی بر مدرسه در زورگویی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری داشت به بیان دیگر می توان برای کاستن از زورگویی دانش آموزان از مداخله ی روانشناسی مثبت در مدارس بهره برد.