محبوبه خداپرست

هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی جامعه پذیری شهروندان از طریق مشارکت در ورزش همگانی بود. این پژوهش با استفاده از روش کیفی و رویکرد سیستماتیک گراندد تئوری انجام پذیرفت. جامعه آماری شامل اساتید برجسته جامعه شناسی و مدیریت ورزشی، مدیران و معاونین ادارات کل ورزش و جوانان و کارشناسان آگاه به حوزه پژوهش بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند و تعداد آنها به 15 نفر رسید. ابزار و روش گردآوری داده ها، مصاحبه از نوع نیمه ساختار یافته فردی بود و اجرای مصاحبه ها به منظور اطمینان از اشباع نظری تا نفر پانزدهم ادامه یافت. جهت تحلیل داده ها از رویکرد نظام مند شامل سه گام اصلی کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی بهره گرفته شد. طی فرآیند کدگذاری باز، در مجموع 436 کد اولیه بدون در نظر گرفتن هم پوشانی احصاء گردید و در گام بعد، 78 مفهوم مشترک براساس هم پوشانی ها و تشابهات، 27 مقوله را شکل دادند. در نهایت در مرحله کدگذاری محوری و انتخابی، مدل نهایی پژوهش با محوریت مقوله مرکزی جامعه پذیری شهروندان از طریق مشارکت در ورزش همگانی ترسیم گردید. بررسی وضعیت، جایگاه و ارائه شاخص های جامعه پذیری شهروندان از طریق مشارکت در ورزش همگانی می تواند به سیاست گذاران، مدیران و مسئولان جهت شناخت مشکلات موجود در این حوزه و ارائه راه حل های مناسب برای کاهش شکاف بین وضعیت موجود و مطلوب جامعه پذیری شهروندان یاری رساند، که در این مسیر شرایط علّی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، راهبردها و همچین پیامدهای حاصل به تفکیک تبیین شده اند.

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل ترکیبی AHP فازی و تحلیل تاکسونومی عددی در ارزیابی عملکرد و رتبه بندی سازمان های ورزشی بود که ادارات ورزش و جوانان استان اصفهان به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شدند. جامعه آماری مدیران ارشد ادارات ورزش و جوانان سراسر کشور بودند که 297 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. گام اول شامل تعیین شاخص های مرتبط با چهار منظر کارت امتیازی متوازن بود که به این منظور از منابع علمی معتبر، پیشینه پژوهش و نظرهای خبرگان و در نهایت تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد و در نهایت 41 شاخص شناسایی و در مناظر چهارگانه BSC طبقه بندی شدند. پس از تأیید ساختار نهایی کارت امتیازی متوازن، به منظور تعیین اوزان شاخص ها در هریک از مناظر چهارگانه کارت امتیازی متوازن از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی استفاده شد؛ سپس با استفاده از روش تاکسونومی عددی، 26 اداره ورزش و جوانان استان اصفهان رتبه بندی شدند که طبق نتایج به دست آمده، ادارات ورزش و جوانان شهرستان اصفهان، شهرستان نجف آباد و شهرستان شاهین شهر به ترتیب در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند. در نهایت مدلی به منظور ارزیابی عملکرد و رتبه بندی سازمان های ورزشی با استفاده از مسیر پیموده شده ارائه شد.

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل برندسازی مکان با رویکرد کلان پروژه های تفریحی، ورزشی و گردشگری در استان اصفهان بود. روش تحقیق از نوع کیفی بود و با استفاده از روش سیستماتیک گراندد تئوری انجام پذیرفت؛ این روش از سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی تشکیل شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی افراد متخصص و صاحب نظر در زمینه موضوع پژوهش شامل استادان برجسته مدیریت ورزشی آشنا به پژوهش در حوزه گردشگری، مدیر و معاونان ادارات ورزش و جوانان و کارشناسان آگاه به حوزه پژوهش بود که به روش گلوله برفی انتخاب شدند و تعداد آنها به 14 نفر رسید. ابزار پژوهش، استفاده از منابع علمی از جمله مقالات، کتاب های معتبر، سایت های علمی و خبری معتبر و مصاحبه های عمیق و باز با افراد نمونه بود که به منظور سنجش روایی آنها، یافته های پژوهش برای مشارکت کنندگان ارائه و مدل پیشنهادی توسط آنان مطالعه و نظرهای آنها اعمال شد و در پایان، این پژوهش توسط استادان مدیریت ورزشی مطالعه و بازبینی شد و مواردی به منظور اصلاح یا تغییر مدل نهایی بیان شد. به منظور بررسی پایایی نیز از روش حسابرسی فرایند و همچنین از روش توافق درون موضوعی استفاده شد که پایایی بین دو کدگذار را 78% نشان داد که نشان از قابلیت اعتماد کدگذاری ها داشت. در نهایت مدل پژوهش مطرح شد که شامل محورهای اصلی، شرایط علّی، راهبردها، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر و پیامدها بود.

در هر سازمان، یکی از وظایف اصلی مدیران ارزیابی عملکرد است که اجرای بهینه آن می تواند موجب رفع نقاط ضعف سازمان و رشد و توسعه آن شود؛ بنابراین، امروزه پژوهشگران سعی می کنند با ارائه روش های مختلف، نتایج ارزیابی های عملکرد را به شرایط واقعی و حاکم بر سازمان ها نزدیک تر کنند؛ براین اساس، هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل جدیدی درزمینه ارزیابی عملکرد و رتبه بندی اداره های ورزش وجوانان با استفاده از ترکیب دو روش کارت امتیازی متوازن و تحلیل خوشه بندی خاکستری بود. این پژوهش مبتنی بر ترکیب دو بخش کلی بود: بخش اول شامل تعیین شاخص های مرتبط با هریک از منظرهای چهارگانه کارت امتیازی متوازن بود و بخش دوم شامل رتبه بندی سازمان های موردمطالعه براساس روش تحلیل خوشه بندی خاکستری بود. برای تعیین ساختار نهایی مناظر چهارگانه کارت امتیازی متوازن، از نظرهای 297 تن از مدیران ارشد اداره های ورزش و جوانان کشور به عنوان نمونه آماری و نیز از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد و برای پیاده سازی روش تحلیل خوشه بندی خاکستری در رتبه بندی، مجموعه اداره های ورزش وجوانان استان اصفهان به عنوان نمونه مطالعاتی درنظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که ازمیان 26 اداره ورزش وجوانان موردمطالعه، اداره شهرستان نجف آباد در رتبه اول، اداره شهرستان اصفهان در رتبه دوم و اداره شهرستان شاهین شهر در رتبه سوم قرار گرفتند. درنهایت و براساس مراحل انجام شده، مدل ارزیابی عملکرد و رتبه بندی سازمان ها با استفاده از ترکیب دو روش کارت امتیازی متوازن و تحلیل خوشه بندی خاکستری ارائه شد.

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل تحلیل خوشه بندی خاکستری در ارزیابی عملکرد و رتبه بندی هیات های ورزشی بود. محدوده مورد مطالعه استان اصفهان؛ و نمونه آماری را هیات های ورزشی با ویژگی رشته های دسته جمعی و توپی شامل هیات های ورزشی فوتبال، والیبال، هندبال، بسکتبال، راگبی، و بیس بال (و سافت بال) تشکیل دادند که بر اساس چهار مولفه اصلی توسعه سخت افزاری (3 شاخص)، توسعه ورزش همگانی (5 شاخص)، توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای (6 شاخص)، و توسعه منابع انسانی (8 شاخص)؛ و روش تحلیل خوشه بندی خاکستری رتبه بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که هیات هندبال استان اصفهان در رتبه اول، هیات فوتبال در رتبه دوم، هیات بسکتبال در رتبه سوم، و به ترتیب هیات های راگبی، والیبال، و بیس بال در رتبه های بعدی قرار گرفتند. در انتها نیز بر اساس مراحل پیموده شده، مدل تحقیق جهت ارزیابی عملکرد و رتبه بندی هیات های ورزشی بر اساس روش تحلیل خوشه بندی خاکستری ارائه گردید.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر فرهنگ سازمانی بر اخلاق حرفه ای و عملکرد شغلی اعضای هیئت علمی رشتة تربیت بدنی و علوم ورزشی بود. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی، به لحاظ نحوة جمع آوری داده ها، میدانی و به لحاظ نوع، علّی بود که مبنای آن بر اساس مدل سازی معادلات ساختاری در محیط لیزرل بنا شد. جامعة آماری را همة اعضای هیئت علمی کشور در رشتة تربیت بدنی و علوم ورزشی (709 N= ) تشکیل دادند که حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان برابر با 256 نفر در نظر گرفته شد. برای سنجش متغیر فرهنگ سازمانی از پرسش نامة استاندارد دنیسون (2000) شامل 12 مؤلفه و 60 سؤال، برای سنجش متغیر عملکرد شغلی از پرسش نامة استاندارد علیرضایی و همکاران (2013) شامل دو مؤلفه و 23 سؤال، و برای سنجش متغیر اخلاق حرفه ای از پرسش نامة استاندارد 16سؤالی کادوزیر و براون(2004) شامل هشت مؤلفه استفاده شد. روایی پرسش نامه ها را به لحاظ صوری و محتوایی، استادان مدیریت ورزشی تأیید کردند و آلفای کرونباخ معادل 0/85 برای پرسش نامة فرهنگ سازمانی، 0/81 برای پرسش نامة اخلاق حرفه ای و 0/80 برای پرسش نامة عملکرد شغلی، نشان از پایایی مطلوب ابزار تحقیق داشت. با توجه به مدل ساختاری ارائه شدة نهایی، فرهنگ سازمانی با ضریب 1/31 بر روی اخلاق حرفه ای و با ضریب 0/96 بر روی عملکرد شغلی به طور معنادار اثرگذار است. همچنین اخلاق حرفه ای با ضریب 0/87 به طور معنادار بر عملکرد شغلی اعضای هیئت علمی رشتة تربیت بدنی و علوم ورزشی اثرگذار است. بنابراین می توان با ارتقای متغیرهای فرهنگ سازمانی و اخلاق حرفه ای در اعضای هیئت علمیِ تربیت بدنی و علوم ورزشی، عملکرد شغلی آنها را بهبود بخشید.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ارتباط استاد دانشجو بر انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلیِ تربیت بدنی و علوم ورزشی بود. محدودة مطالعاتی پژوهش، استان اصفهان و جامعة آماریِ آن، تمام دانشجویان مشغول به تحصیل در مقاطع تحصیلات تکمیلیِ رشتة تربیت بدنی و علوم ورزشی (934=N) بود. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعیین (274=n) و دانشجویان به صورت تصادفی طبقه ای گزینش شدند. برای جمع آوری اطلاعات پیرامون متغیر ارتباط استاد دانشجو از پرسشنامة عابدینی و همکاران (1391)، برای جمع آوری اطلاعات پیرامون متغیر انگیزش تحصیلی از پرسشنامة هرمانس (1987) و برای جمع آوری اطلاعات پیرامون متغیر خودکارآمدیِ پژوهشی از پرسشنامة گراوند و همکاران (1392) استفاده شد که روایی محتوایی و صوری آنها بر اساس نظرات استادان مدیریت ورزشی، و پایایی آنها بر اساس آلفای کرونباخ تأیید شد. برای تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار لیزرل 80/8 استفاده گردید که نتایج نشان داد ارتباط استاد دانشجو با ضریب 45/0 بر خودکارآمدی پژوهشی و با ضریب 36/0 بر انگیزش تحصیلی دانشجویانِ تحصیلات تکمیلیِ تربیت بدنی و علوم ورزشی اثرگذار است. همچنین، انگیزش تحصیلی نیز با ضریب 51/0 به طور معنی دار بر روی خودکارآمدی پژوهشی اثرگذار است. بر این اساس می توان گفت با بهبود روابط و تعاملات استادان و دانشجویانِ رشتة تربیت بدنی، انگیزش تحصیلی و خودکارآمدی پژوهشی این دانشجویان به سطح بالاتری ارتقا پیدا خواهد کرد و در نتیجه، وضعیت مناسب تری برای پژوهش و تحصیل آنها فراهم می آید.