علی دلشاد

زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی درک مسافران از گردشگری در هنگام شیوع بیماری همه گیری کووید-19 و در نتیجه قصد خرید در آینده طراحی شده است. در حقیقت این مطالعه روابط بین محدودیت های سفر، سوگیری منفی، نگرش، مدیریت بحران درک شده و قصد رفتاری پس از بحران را در مقصد گردشگری شهر یزد به بوته آزمون گذاشته است تا بر اساس نتایج به دست آمده، امکان ارائه راهبردهای بهبود بازار گردشگری در دوران پساکرونا فراهم شود.روش شناسی: در این پژوهش برای گردآوری داده ها از روش های کتاب خانه ای و پیمایشی مبتنی بر پرسش نامه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، گردشگران ورودی به شهر یزد بوده است. حجم نمونه به روش نمونه گیری تصادفی و به تعداد 389 نفر در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با نرم افزارهای SPSS نسخه 27 و Amos نسخه 24 انجام شد.یافته ها: نتایج  پژوهش نشان داد که هرچه محدودیت های سفر بیشتر باشد، سوگیری منفی افراد بیشتر می شود.نتیجه گیری و پیشنهادات: بهتر است در دوران پساکرونا محدودیت ها از جمله قرنطینه شهرها و عدم ورود و خروج به وسیله اتومبیل شخصی کمتر شود. کافی بودن داشتن کارت واکسیناسیون و عدم نیاز به داشتن تست کووید-19 و ... می تواند از محدودیت ها کاسته و در نتیجه سوگیری منفی افراد را نیز کم کند. همچنین هرچه مدیریت بحران دقیق تر و بهتر انجام شود، گردشگران نگرش بهتر و اعتماد بیشتری خواهند داشت.نوآوری و اصالت: مهمترین نوآوری تحقیق آزمون روابط بین متغیرهای تحقیق در مدل نظری پان و همکاران (2021) در یک مقصد گردشگری میراثی است که نشان داد که تمام روابط مشخص و تأیید شده در مدل مربوطه (به غیر از نقش تعدیل گری نوع مسافر در رابطه بین سوگیری منفی و قصد پس از بحران و نقش تعدیل گری وضعیت مالی در رابطه بین مدیریت بحران درک شده و نگرش-اعتماد)، در مقصد گردشگری شهر یزد و گردشگران متقاضی سفر به این شهر برقرار است. در نهایت مهم ترین دستاورد عملی این تحقیق دست یابی به این یافته بود که تصمیم سازان، سیاست گذاران و مدیران کسب و کارها و مقصدهای گردشگری با بررسی ادراک گردشگران از بحران هایی مانند همه گیری کووید-19، می توانند استراتژی های اثربخشی را برای احیای فعالیت های گردشگری پساکرونا، برگزینند.

هدف از این مطالعه ارائهٔ الگوی بهینهٔ زنجیرهٔ ارزش گردشگری استان یزد است، به گونه ای که امکان بهبود وضعیت فعلی توسعهٔ گردشگری استان یزد فراهم شود. در این پژوهش، با بررسی ادبیات تحقیق، 67 عامل کلیدی تأثیرگذار در زنجیرهٔ ارزش گردشگری شناسایی شد. سپس، با استفاده از روش دلفی فازی، این عوامل بررسی شدند. این تحقیق، از نظر هدف، توصیفی و، از نظر نتایج، کاربردی است. به منظور گردآوری داده ها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از دیدگاه های خبرگان آشنا به حوزهٔ تحقیق استفاده شده است. با توجه به نتایج این پژوهش، تعداد 54 عامل را خبرگان تحقیق تأیید کردند. همچنین، عوامل «آثار مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی - فرهنگی و زیست محیطی» و «سازمان مدیریت مقصد» نیز اضافه و تأیید شدند. با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهاد می شود سازمان مدیریت مقصد گردشگری استان یزد با تأکید بر نقش آفرینی تمامی ذی نفعان توسعهٔ گردشگری استان و با تأکید بر دستیابی به خروجی های مطلوب، بیشینه سازی رضایت گردشگران و آثار مثبت اقتصادی، اجتماعی - فرهنگی و زیست محیطی و کمینه سازی آثار منفی شکل گیرد و از الگوی بهینهٔ ارائه شده به منزلهٔ چهارچوب و روشی برای تجزیه وتحلیل فرایندهای شکل گیری تجربهٔ گردشگری و شناسایی فرصت هایی برای افزایش ارزش از طریق اقدامات مثبت یا حذف موانع یا محدودیت ها استفاده شود.

در فضای بسیار رقابتی گردشگری عصر حاضر، مقصدهایی شانس رقابت پذیری بیشتری دارند که بتوانند از نظر شاخص های رقابت پذیری و جذب گردشگران نوین، موقعیت های ممتازی را کسب کنند. هوشمند شدن مقصدهای گردشگری یکی از عوامل کسب این موقعیت ممتاز است. هدف از انجام این تحقیق، سنجش، شناسایی و تحلیل وضعیت هوشمندی و رقابت پذیری مقصد گردشگری شهر یزد در کل و به تفکیک مولفه های هریک است. برای دستیابی به هدف تحقیق سه مرحله پژوهشی تدوین گردید. در مرحله اول با روش تحلیل داده های آرشیوی به گردآوری و تلفیق پژوهش های پیشین و تعیین مولفه ها و شاخص های سنجش هوشمندی و رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری پرداخته شده و یافته ها با استفاده از نظر خبرگان گردشگری اعتبارسنجی گردید. در مرحله دوم، با استفاده از ابزار پرسشنامه و نظرسنجی از خبرگان گردشگری شهر یزد، داده های مربوط به وضعیت هوشمندی و رقابت پذیری مقصد گردشگری شهر یزد گردآوری و میزان تاثیر هریک از مولفه های هوشمندی و رقابت پذیری تعیین شد. در مرحله سوم با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای، وضعیت هوشمندی و رقابت پذیری مقصد گردشگری شهر یزد در کل و به تفکیک مولفه های هریک سنجیده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بر اساس آزمون تی تک نمونه ای، وضعیت هوشمندی و مولفه های آن در شهر یزد پایین تر از میانگین است. نتیجه این آزمون از نظر رقابت پذیری، نشان داد که وضعیت چهار مولفه سیاست و برنامه ریزی گردشگری، مدیریت مقصد، زیرساخت های عمومی و خدمات گردشگری در شهر یزد پایین تر از میانگین است.

رقابت پذیری مقصد اگرچه به خوبی در ادبیات موضوع گردشگری جاافتاده است، اما پر از ناسازگاری ها و تناقض ها در مفهوم، سنجش و مشروعیت آن به عنوان یک موضوع پژوهشی است. این وضعیت موجب شده است که علی رغم تلاش بسیاری از پژوهشگران، امکان ارائه یک مجموعه جهان شمول شاخص های رقابت پذیری که قابل کاربرد برای همه مقصدها در همه زمان ها باشد، وجود نداشته باشد. بنابراین، هدف از این تحقیق، تعیین ابعاد یا مؤلفه های رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری و شاخص های سنجش آن ها به گونه ای بوده است که بر اساس آن بتوان به اندازه گیری و سنجش رقابت پذیری مقصدهای گردشگری پرداخت. در راستای پاسخگویی به مسئله اصلی تحقیق، گام های سه گانه پژوهش تعیین شده اند. در گام اول به احصای مؤلفه های رقابت پذیری و شاخص های سنجش آن ها و اعتبارسنجی آن ها با استفاده ازنظر خبرگان پرداخته شده است. در گام دوم تحقیق با استفاده از ابزار پرسشنامه آنلاین و نظرسنجی از 320 خبره گردشگری در سطح 12 مقصد گردشگری منتخب، علاوه بر سنجش میزان رقابت پذیری، میزان تأثیرگذاری هریک از مؤلفه های رقابت پذیری تعیین شده است. در گام سوم تحقیق، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی، تفاوت بین میزان رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری منتخب در کل و به تفکیک مؤلفه ها تحلیل شده است. بر اساس نتایج تحقیق هشت مؤلفه و چهل ودو شاخص برای سنجش رقابت پذیری تعیین شدند. نتایج تحقیق نشان داد که چهار مؤلفه زیرساخت های عمومی، مدیریت مقصد، سیاست و برنامه ریزی گردشگری و عوامل تقویت کننده و حمایت کننده که به ترتیب در رتبه های اول تا چهارم میزان تأثیرگذاری بر رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری قرارگرفته اند، نقش بسیار کلیدی در تبدیل مزیت های موهبتی یا طبیعی مانند منابع و جاذبه های کلیدی به مزیت رقابتی مقصدهای گردشگری شهری بر عهده دارند.

گردشگری در سه دهه اخیر و در فضای پس از انقلاب فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی، آزادسازی تجارت و جهانی شدن، تغییرات بنیادین و وسیعی را تجربه کرده است. این وضعیت، به ویژه در دهه اخیر، توجه مدیران و سیاستگذاران مقصدها را به فرصت هایی که از این تغییرات وسیع در سطح مقصدهای گردشگری ایجاد می گردد، جلب نموده است، تا بتوانند با اتخاذ رویکرد نوآورانه و هوشمندانه، مزیت رقابتی در گردشگری ایجاد و رقابت پذیری مقصدها را افزایش دهند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثرگذاری هوشمندی بر رقابت پذیری مقصد گردشگری شهر یزد بوده است. برای دستیابی به هدف تحقیق دو مرحله پژوهشی تدوین گردید. در مرحله اول با روش تحلیل داده های آرشیوی به گردآوری و تلفیق پژوهش های پیشین و تعیین مولفه ها و شاخص های سنجش هوشمندی و رقابت پذیری مقصدهای گردشگری پرداخته شده و یافته ها با استفاده از نظر خبرگان گردشگری اعتبارسنجی گردید. در مرحله دوم، با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی، نرم افزار Smart PLS و ابزار پرسشنامه، اثرگذاری هوشمندی بر رقابت پذیری مقصد گردشگری شهر یزد بر اساس نظر خبرگان سنجیده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مدل مفهومی تحقیق از برازش قابل قبولی برخوردار است و هوشمندی بر رقابت پذیری مقصد گردشگری شهر یزد تاثیرگذار است. تایید اثرگذاری هوشمندی بر رقابت پذیری و نیز تعیین مولفه های این اثرگذاری در چارچوبی فراگیر و سیستماتیک، نقطه تمایز تحقیق حاضر در مقایسه با تحقیقات پیشین است که هریک وجوهی از هوشمندی و رقابت پذیری را بررسی کرده اند.

در عصر حاضر که فناوری مشخصه بارز آن است، خدمات به شکلی یکپارچه در دسترس استفاده کنندگان قرار گرفته است و فناوری به بنیانی برای شکل گیری یا تغییر شکل مقصدهای گردشگری تبدیل شده است. این توسعه سریع فناوری در گردشگری و علاقه در حال رشد به هوشمندسازی شهرها، توجه مدیران و سیاستگذاران مقصدها را به فرصت هایی که از کاربرد راهبرد هوشمندی ایجاد می شود، جلب کرده است. بنابراین، هدف این تحقیق تعیین ابعاد یا مولفه های هوشمندی مقصدهای گردشگری شهری، و شاخص های سنجش آنها به گونه ای است که بر اساس آن بتوان به سنجش هوشمندی مقصدهای گردشگری پرداخت. بر این اساس، گام های سه گانه پژوهشی تعیین شده اند. در گام اول به احصای مولفه های هوشمندی و شاخص های سنجش آنها و اعتبارسنجی آنها با استفاده از نظر خبرگان پرداخته شده است. در گام دوم تحقیق با استفاده از ابزار پرسشنامه آنلاین و نظرسنجی از 320 خبره گردشگری در سطح 12 مقصد گردشگری منتخب، علاوه بر سنجش میزان هوشمندی، میزان تاثیرگذاری هریک از مولفه های هوشمندی تعیین شده است. در گام سوم تحقیق، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی، تفاوت بین میزان هوشمندی مقصدهای گردشگری شهری منتخب در کل و به تفکیک مولفه ها تحلیل شده است. بر اساس نتایج تحقیق شش مولفه و پنجاه و هفت شاخص برای سنجش هوشمندی تعیین شدند. همچنین مشخص شد که تفاوت معناداری بین هوشمندی مقصدهای گردشگری شهری وجود دارد و بر آن اساس، قم دارای بیشترین و ساری دارای کمترین میزان هوشمندی است.

ظهور و بروز گردشگری هوشمند، توجه مدیران و سیاست گذاران مقصدها را به فرصت هایی که از تطبیق راهبرد هوشمندی در سطح مقصدهای گردشگری ایجاد می شود، جلب کرده است تا بتوانند با اتخاذ رویکرد نوآورانه و هوشمندانه، مزیت رقابتی در گردشگری ایجاد و رقابت پذیری مقصدها را افزایش دهند. این پژوهش در پی شناسایی و ارائه مدلی بوده که در آن سازوکار اثرگذاری هوشمندی بر رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری در ایران تبیین شده باشد؛ بدین منظور و برای ایجاد فهم و ادراک عمیق از ابعاد، عوامل و چگونگی اثرگذاری هوشمندی بر رقابت پذیری در مقصدهای گردشگری شهری، رویکرد کمّی اتخاذ و دو مرحله پژوهشی تدوین شد. در مرحله اول با روش تحلیل داده های آرشیوی، به گردآوری و تلفیق پژوهش های پیشین و تعیین مؤلفه ها و شاخص های سنجش هوشمندی و رقابت پذیری مقصدهای گردشگری پرداخته شده و یافته ها با استفاده از نظر خبرگان گردشگری اعتبارسنجی شد. در مرحله دوم با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و ابزار پرسشنامه، اثرگذاری هوشمندی بر رقابت پذیری مقصدهای گردشگری براساس نظر خبرگان در سطح مقصدهای دوازده گانه شهری منتخب سنجیده شده و به تأیید مدل ارائه شده، پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که براساس مدل تحقیق، هوشمندی بر رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری اثرگذار است و هوشمندی روی هم رفته توانسته است 88 درصد از تغییرات رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری را پیش بینی کند. ارائه مدل اثرگذاری هوشمندی بر رقابت پذیری، تعیین مؤلفه ها و شاخص های هوشمندی و رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری، وجوه تمایز این تحقیق نسبت به تحقیقات پیشین بوده اند.

گردشگری هوشمند با تمرکز بر تأمین هرچه بهتر و بیشتر نیازهای گردشگران، بیشینه سازی رضایت گردشگران و بهبود اثربخشی مدیریت منابع با استفاده از انواع فنّاوری ها، شناخته شده است و در زمره مهم ترین عناصر بهبود رقابت پذیری مقصدهای گردشگری نیز به شمار می روند. هدف این پژوهش، بررسی سازوکار اثرگذاری هوشمندی در رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری در ایران با تأکید بر مؤلفه های آنان بوده است. بدین منظور، در مرحله اول با روش تحلیل داده های آرشیوی، به گردآوری و تلفیق پژوهش های پیشین و تعیین مؤلفه ها و شاخص های سنجش هوشمندی و رقابت پذیری مقصدهای گردشگری پرداخته شده و یافته ها با استفاده از نظر خبرگان گردشگری اعتبارسنجی شد. در مرحله دوم، با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و ابزار پرسش نامه، اثرگذاری هوشمندی و مؤلفه های آن در رقابت پذیری و مؤلفه های آن براساس نظر خبرگان در سطح مقصدهای دوازده گانه شهری منتخب بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد که تمامی مؤلفه های هوشمندی به غیر از مؤلفه ساکنان/ گردشگران در رقابت پذیری تأثیر مثبت و معنادار دارند و توانسته اند 90 درصد تغییرات رقابت پذیری را پیش بینی کنند. همچنین هوشمندی در تمامی مؤلفه های رقابت پذیری تأثیر مثبت و معنادار دارد. تعیین مؤلفه ها و شاخص های هوشمندی و رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شهری و رتبه بندی میزان تأثیرگذاری مؤلفه های هوشمندی در رقابت پذیری و اثرپذیری مؤلفه های رقابت پذیری از هوشمندی، وجوه تمایز این تحقیق با تحقیقات پیشین بوده اند.

رقابت پذیری مقصدهای گردشگری اگرچه به خوبی در ادبیات و مبانی نظری مطالعات گردشگری جا افتاده است، اما پر از ناسازگاری ها و تناقض ها در مفهوم، سنجش و مشروعیت آن به عنوان یک موضوع پژوهشی است. بر این اساس، هدف این پژوهش، ارائه یک دیدگاه کل نگر و سیستماتیک به مطالعات حوزه رقابت پذیری مقصدهای گردشگری و تحلیل تحقیقات پیشین در سلسله مراتب پارادایم علمی این حوزه از مطالعات گردشگری بوده است. به منظور ایجاد فهم و ادراک عمیق از ویژگی ها، عوامل و چگونگی سنجش و بهبود رقابت پذیری مقصدهای گردشگری، از روش فراتحلیل کیفی برای گردآوری و تجزیه و تحلیل پژوهش های پیشین و از شاخص سه گانه بلیکی برای تحلیل این پژوهش ها در سلسله مراتب پارادایم علمی این حوزه از مطالعات گردشگری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در دو دهه اخیر، توجه بسیاری به پژوهش های حوزه رقابت پذیری مقصدهای گردشگری شده است و محققان، برای غلبه بر پیچیدگی های این حوزه از مطالعات گردشگری، به روش های تلفیقی و تکمیل مدل های قبلی با یافته های جدید روی آورده اند. دیگر نتایج این تحقیق که آن را نسبت به تحقیقات دیگر متمایز می کند، نشان می دهد که در سلسله مراتب پارادایم علمی این حوزه از مطالعات گردشگری، 61 درصد تحقیقات پس از پاسخ به سوال چیستی، به مبحث چرایی پرداخته اند. همچنین تعداد اندکی از پژوهش های مربوط به رقابت پذیری مقصدهای گردشگری (15 درصد) با گذر از دو سطح چیستی و چرایی، سعی کرده اند تا الگویی جدید برای چگونگی سنجش رقابت پذیری مقصدهای گردشگری ارائه دهند. یافته نهایی این تحقیق، ارائه چارچوبی مفهومی است که در آن نحوه تعامل عوامل و متغیرهای رقابت پذیری مقصدهای گردشگری با دیدگاه سیستمی و کل نگر مشخص شده است.

توسعه سریع فناوری در گردشگری و ظهور گردشگری هوشمند، توجه مدیران و سیاستگذاران مقصدها را به فرصت هایی که از تطبیق راهبرد هوشمندی در سطح مقصدهای گردشگری ایجاد می گردد، جلب نموده است. بر این اساس، گونه شناسی جدیدی برای مقصدها پدیدار شده که به آن عنوان مقصد هوشمند گردشگری اطلاق می شود. این پژوهش در پی ارائه چارچوب مفهومی است که در آن مولفه ها و عوامل هوشمندی مقصدهای گردشگری شهری شناسایی و تبیین شده باشد. بدین منظور و برای ایجاد فهم و ادراک عمیق از ویژگی ها، عوامل و چگونگی پیاده سازی هوشمندی در مقصدهای گردشگری شهری، رویکرد کیفی و تفسیری اتخاذ و از روش فراترکیب برای گردآوری و تلفیق پژوهش های پیشین استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که مفاهیم موجود در زمینه هوشمندی مقصدهای گردشگری را می توان در سه مقوله عوامل کلان، عوامل خرد یا سیستمی و وجوه مشخصه هوشمندی دسته بندی کرد. دیگر نتایج این تحقیق که آن را نسبت به تحقیقات دیگر متمایز می کند، شناسایی سه ویژگی اصلی در ارائه چهارچوب هوشمندی مقصدهای گردشگری است. این سه ویژگی شامل درنظرگرفتن مولفه های هوشمندی در قالب سیستم گردشگری، توجه به بعد شهر بودن مقصدهای گردشگری شهری که علاوه بر ارائه خدمات به گردشگران، محل زندگی ساکنان نیز هست و در نهایت مدنظر قرار دادن وجوه مشخصه هوشمندی مقصدهای گردشگری شهری در دو وجه اثربخشی، پایداری، برابری و قابلیت زیست پذیری بیشتر در شهرها، و ابزارمند بودن، به هم پیوسته بودن و هوشمندتر بودن این مقصدها با توجه به کاربرد بنیان فناوری در بهبود عملکرد تمامی ذینفعان مقصدهای گردشگری شهری است.

برای کسب اطمینان از پایداری توسعه گردشگری، استفاده از فنون و روش های عملی ارزیابی پایداری موردتوجه قرار گرفته است. بررسی نتایج پژوهش های گذشته نشان می دهد که در هیچیک به روابط و میزان اهمیت این شاخص ها نسبت به یکدیگر توجهی نشده است. بنابراین هدف از انجام این پژوهش، شناسایی شاخص های سنجش پایداری توسعه گردشگری و تعیین اولویت هریک از شاخص ها بوده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده و جامعه آماری آن شامل اساتید دانشگاهی رشته گردشگری و مدیران درگیر در فعالیت های گردشگری بوده اند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از تکنیک های دلفی فازی، فرایند تحلیل شبکه ای فازی و دیمتل فازی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داده است که در میان 6 عامل اصلی، عامل اقتصادی با وزن 415/0، مهمترین شاخص در سنجش پایداری گردشگری به شمار می رود. همچنین شاخص های اقتصادی به عنوان تاثیرگذارترین و شاخص های فرهنگی به عنوان تاثیرپذیرترین شاخص ها در سنجش پایداری توسعه گردشگری، تعیین شده اند.

در دهه های اخیر، پیش بینی و تشریح سیر تحول و تکامل توسعه مقصدهای گردشگری، موضوعی چالش برانگیز برای پژوهشگران حوزه گردشگری بوده است. اهمیت این موضوع در آن است که پیش بینی و تشریح این فرآیند، عملا امکان هدایت توسعه به سوی روندی مطلوب و نظام مند را ممکن می سازد. شناسایی عوامل تاثیرگذار بر توسعه مقصدها و تعیین و تبیین نحوه تعامل آن ها با یکدیگر، نقش مهمی در ادراک مناسب از فرآیند توسعه مقصدهای گردشگری و پیش بینی مراحل توسعه و تکامل آن ها خواهد داشت که در پژوهش های پیشین، کمتر به آن پرداخته شده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، شناسایی عوامل و عناصر تاثیرگذار بر توسعه و تکامل مقصدهای گردشگری و بررسی ارتباط بین آن ها است. این پژوهش، بر مبنای مخاطب پژوهش، بنیادین (نظری) و بر مبنای هدف، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش شامل اساتید دانشگاهی و پژوهشگران رشته گردشگری بوده اند. روش گردآوری داده ها، آرشیوی و پیمایشی (مصاحبه) بوده است. برای نظرسنجی از خبرگان از مصاحبه پیمایشی در قالب ابزار پرسشنامه دیمتل و برای تجزیه و تحلیل داده ها در زمینه بررسی ارتباط و وابستگی بین عوامل موثر بر توسعه و تکامل مقصدهای گردشگری از تکنیک دیمتل خاکستری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که پنج عامل، نوع و فعالیت گردشگران، ظرفیت تحمل و محدودیت های رشد، تعداد گردشگران/ساکنان، رقابت و توسعه تسهیلات و خدمات، به ترتیب دارای بیشترین میزان اهمیت در فرآیند توسعه و تکامل مقصدهای گردشگری هستند. همچنین عامل سیاست ها و پشتیبانی دولت، دارای بیشترین تاثیر بر سایر عوامل بوده، و عوامل رقابت و توسعه زیرساخت ها و فناوری های نوین، بیشترین تاثیر را از سایر عوامل می پذیرند.

در دهههای اخیر، فناوری های اطلاعاتی تقریبا با تمام جنبههای زندگی ما به ویژه زندگی کاری و حرفهای گره خورده است. کاربرد فناوری های اطلاعاتی در حوزههای مختلف و رشد سریع استفاده از رایانه در سازمانها، اهمیت ویژه ای به بررسی عوامل مؤثر بر عدم پذیرش فناوری های اطلاعاتی در سازمانها، بخشیده است. بهرغم تمام مزیتهای ذاتی فناوری های اطلاعاتی، هنوز بکارگیر ی و پذیر ش آن با مقاومت کارکنان همراه است. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر رفتار پذیرش فناوری- های اطلاعاتی در میان کارکنان هتل است. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری آن، کارکنان هتلهای شه ر شیرا ز بوده است. برای تجزی ه و تحلیل دادههای جمعآوری شده ، ا ز نر م افزار استفاده شدهاست. نتایج بهدست آمده، نشان می دهد که عواملی چون Smart PLS و 2 SPSS20 نگرش، باورهای رایج نسبت به فناوری های اطلاعات و هنجارهای ذهنی، بر پذیرش و بهکارگیری فناوری اطلاعات تأثیر مثبت و معنیداری دارند