امیرحمزه سبزی

برنامه ریزی صحیح در دوران کودکی بویژه پیش از ورود به مدرسه می تواند روند تکاملی فرد را متحول سازد. بدین منظور هدف از این تحقیق بررسی اثر آموزش های پیش دبستانی بر مهارت های حرکتی پسران 6 - 5 ساله سنندج و مقایسه آن با هنجار موجود بود. تعداد 140 نفر از پسران ناحیه یک سنندج به صورت تصادفی ساده در دو گروه مجزا(گروه اول، افرادی که دوره پیش دبستانی را در مراکز خاص گذرانده و گروه دوم، افرادی که دوره پیش دبستانی را در منزل سپری کرده اند) قرار گرفتند. از پرسشنامه محقق ساخته و آزمون توانایی های حرکتی پایه BMAT استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها نیز از آزمون آماری t مستقل استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که تفاوت معنی داری بین پسران در هر دو گروه از لحاظ تکامل مهارت های پایه وجود ندارد. آزمودنی های 6- 5 ساله در خرده آزمون های پریدن، حرکات ترکیبی، شنا با صندلی، انعطاف پذیری و تعادل ایستا نسبت به هنجار موجود ضعیف تر هستند ولی در خرده آزمون های ضربه زدن، چابکی و هدف گیری نسبت به هنجار موجود تفاوت قابل ملاحظه ای مشاهده نگردید. به طورکلی به نظر می رسد که اتخاذ برنامه های مرتبط با فعالیت های حرکتی کودکان در دوره پیش از دبستان سبب تسریع رشد حرکتی آنان در این محدوده سنی می شود.

هدف از پژوهش حاضر، آزمون ""فرضیه بیش برنامه ریزی"" در زمینه ورزش و تعیین تأثیر نوع برنامه ریزی ورزشی (عدم مشارکت، مشارکت فراغتی و مشارکت آماتور در ورزش های سازمان یافته) بر عملکرد اجتماعی و انطباقی دختران دبیرستانی بود. در این پژوهش توصیفی پس رویدادی، 270 دانش آموز دختر (110 غیرورزشکار، 97 ورزشکار فراغتی و 63 ورزشکار آماتور) نسخه اعتباریابی شده مقیاس عملکرد اجتماعی و انطباقی کودکان و نوجوانان را تکمیل نمودند که داده های حاصل از آن با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون های تعقیبی مرتبط در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل گردید. براساس یافته ها، نوع برنامه ریزی ورزشی بر ابعاد عملکرد تحصیلی، روابط با هم سالان و وظایف خانگی/ مراقبت از خود تأثیر معناداری داشته است؛ اما اثر آن بر روابط با خانواده به لحاظ آماری معنادار نمی باشد. تحلیل های تعقیبی نیز نشان می دهد که عملکرد تحصیلی گروه آماتور پایین تر از گروه های فراغتی و غیرورزشکار است؛ اما روابط با هم سالان در گروه آماتور از گروه فراغتی و غیرورزشکار و نیز روابط با هم سالان در گروه فراغتی بالاتر از گروه غیرورزشکار می باشد. علاوه براین، سطح وظایف خانگی و مراقبت از خود در گروه آماتور بالاتر از گروه غیرورزشکار بوده و در سایر موارد تفاوت ها از نظر آماری معنادار نمی باشند. درمجموع، نتایج پیشنهاد می کنند که انتقال مشارکت از ورزش فراغتی به رقابتی، تأثیر مثبتی بر کیفیت عملکرد اجتماعی (روابط با هم سالان) و انطباقی (وظایف خانگی و مراقبت از خود) دارد؛ اما ممکن است موجب افت تحصیلی گردد. شایان ذکر است که یافته ها از فرضیه بیش برنامه ریزی در مورد اثرات منفی افزایش در فعالیت های سازمان یافته حمایت می کند.

زمینه و هدف: چاقی و اضافه وزن نه تنها به عنوان عامل اصلی بیماری های غیرواگیر فشارخون، چربی خون، دیابت، و بیماری های سکته قلبی و مغزی شناخته شده است، که سبب تأثیرگذاری بر سایر جنبه های زندگی انسان نیز شده است؛ بدین ترتیب هدف از انجام این پژوهش، مقایسه مؤلفه های آمادگی جسمانی، آمادگی ادارک شده، و مهارت های حرکتی بنیادی در کودکان چاق و غیرچاق بود. روش: روش تحقیق توصیفی از نوع علّی- مقایسه ای بود. بدین منظور 160 دانش آموز کلاس چهارم ابتدایی شهر کرج در سال 1396 به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و بر اساس شاخص توده بدنی در دو گروه چاق و غیر چاق، جایدهی شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه آمادگی ادراک شده (آبادی، 1988)، آزمون مهارت های حرکتی درشت نسخه دوم (اولریخ، 2000) و آزمون مؤلفه های آمادگی جسمانی استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس دوراهه و چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که در مؤلفه های آمادگی جسمانی و مهارت های حرکتی بنیادی بین دختران و پسران، تفاوت معنی داری وجود دارد ( 0/05 > p ) . در این متغیرها، پسران نسبت به دختران و کودکان غیرچاق نسبت به چاق، عملکرد بهتری داشتند. همچنین تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین خرده مقیاس چابکی، سرعت، انعطاف پذیری، و قدرت در دو گروه چاق و غیر چاق، تفاوت ها معنی دار بود ( 0/05> p ) . نتیجه گیری: بر طبق نتایج پژوهش حاضر، چاقی سبب کاهش آمادگی جسمانی و سطح مهارت های حرکتی بنیادی در کودکان می شود.

هدف این پژوهش تعیین روابط ساختاری کارآمدی مربیگری، خودکارآمدی بازیکنان و کارآمدی جمعی در تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان بود. به این منظور، 128 نفر (12 سرمربی و 116 بازیکن) از اعضای تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان، مقیاس کارآمدی مربیگری، مقیاس خودکارآمدی و پرسش نامة کارآمدی جمعی برای ورزش را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد اثر مستقیم کارآمدی مربیگری بر خودکارآمدی بازیکنان و کارآمدی جمعی معنادار نیست و خودکارآمدی بازیکنان اثر مستقیم و منفی بر کارآمدی جمعی دارد. براساس این نتایج، مدل مفهومی کارآمدی مربیگری با داده های گردآوری شده از تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان حمایت نمی شود. در راستای بازنگری و توسعة این مدل مفهومی، احتمال وجود متغیرهای میانجی در ارتباط کارامدی مربیگری با متغیرهای تیمی مورد بحث می باشد.

هدف این پژوهش ارائه الگوی اثر بدبینی سازمانی و رفتار سیاسی بر سلامت سازمانی کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. 120 نفر از کارکنان ورزش و جوانان به طور تصادفی برای نمونه انتخاب شدند.سه پرسشنامه سلامت سازمانی (هوی و فلدمن، 1996)، بدبینی سازمانی (دین و همکاران،1998) و رفتارهای سیاسی (دوب رین، 1987) استفاده گردید. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها توسط متخصصان امر مورد تائید قرار گرفت و پایایی آن ها در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی و با آلفای کرونباخ به ترتیب 88/0، 82/0 و 87/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار اس.پی.اس.اس 22 و آموس استفاده شد. نتایج همبستگی دوسویه نشان داد که ابعاد بدبینی سازمانی و سطح کلی بدبینی سازمانی ارتباط منفی، اما در حد ضعیف با ابعاد سلامت سازمانی و نیز سطح کلی سلامت سازمانی کارکنان دارند. بین ابعاد رفتارهای سیاسی و سطح کلی رفتار سیاسی و سطح کلی سلامت سازمانی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بر اساس نتایج مدل یابی معادلات ساختاری، بدبینی سازمانی و رفتار سیاسی کارکنان اثر مستقیم و منفی بر سلامت سازمانی داشتند. مدل مفهومی ابعاد بدبینی سازمانی، رفتارهای سیاسی و سلامت سازمانی مدل مناسبی می باشد، چرا که، بدبینی سازمان و رفتارهای سیاسی اثر مستقیم و منفی بر سلامت سازمانی کارکنان اداره ورزش و جوانان را داشت. به تمامی مدیران اداره ورزش و جوانان توصیه می شود که از طریق کنترل و مدیریت رفتارهای سیاسی و کاهش بدبینی کارکنان به سازمان می توانند سبب ارتقاء سلامت سازمانی شوند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، مطالعه تأثیر جوسازمانی بر اشتیاق و سکوت سازمانی با نقش میانجی گری صخره شیشه ای کارکنان زن بود. روش تحقیق حاضر توصیفی- پیمایشی است. نمونه آماری شامل 110 نفر از کارکنان زن بود. برای سنجش جوسازمانی از پرسشنامه جوسازمانی (سوسمان)، سکوت سازمانی با پرسشنامه هارلوز (2001) و اشتیاق سالون (2001) موردسنجش قرار گرفت. پرسشنامه صخره شیشه ای ک ه باب ایی زکلیکی (1385) تدوین کرده است، استفاده شد. یافته ها نشان دهنده اثر جوسازمانی برافزایش اشتیاق سازمانی و کاهش سکوت سازمان و صخره ی شیشه ای هست. ضرایب علی مسیرهای بین سه سازه اصلی پژوهش نشان از تأثیر غیرمستقیم جوسازمانی (از طریق میانجی صخره شیشه ای) برافزایش اشتیاق و کاهش سکوت سازمانی دارد. بر اساس نتایج تحقیق می توان گفت که صخره شیشه ای بر اشتیاق به کار تأثیر منفی دارد. بدین معنا که هرچقدر زنان جامعه موردنظر در محیط کاری خود وج ود صخره شیشه ای را بیش تر احساس کنند، میل و رغبت آنان برای کار ک اهش م ی یاب د.

هدف این پژوهش تبیین الگوی ارتباطی فرهنگ اخلاق سازمانی با اخلاق حرفه ای در مربیان ورزشی بود. 185 مربی از رشته های ورزشی مختلف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش نامه فرهنگ اخلاق سازمانی و پرسش نامه اخلاق حرفه ای مربیان ورزشی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. مطابق نتایج تحلیل رگرسیون، به ترتیب احترام به ارزش ها و هنجارها، فلسفه مربیگری، روابط انسانی، علاقه مندی به حرفه، استفاده از خرد جمعی و قانون مداری توسط ابعاد فرهنگ اخلاق سازمانی تبیین شدند. ابعاد فرهنگ اخلاق سازمانی در مجموع 9/11 درصد از تغییرات سطح کلی اخلاق حرفه ای در مربیان ورزشی را تبیین نمود. با این توجه در مسیر بهبود اخلاق حرفه ای می بایستی به فرهنگ اخلاق سازمانی توجه جدی نمود.

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل نقش سلفی، استفاده از شبکه های اجتماعی و تعداد عکس های هم رسانی شده در شبکه های اجتماعی بر شادکامی ورزشکاران تیم های ملی طراحی و اجرا شد. روش تحقیق حاضر به صورت پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی ورزشکاران تیم های ملی ایران در رشته های ورزشی مختلف بود. با توجه به دسترسی دشوار به این ورزشکاران، تعداد 200 ورزشکار تیم ملی به صورت در دسترس، به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. نتایج این پژوهش نشان داد، تعداد عکس های هم رسانی شده در شبکه های اجتماعی بر میزان شادکامی تأثیری معنادار در جهت مثبت دارد. با توجه به نتایج، مشخص شد مدل ارائه شده در پژوهش حاضر از برازش مناسبی برخوردار است