شهزاد طهماسبی بروجنی

مقدمه: برنامه های مداخله ای مختلفی در جهت بهبود عملکرد تصمیم گیری ورزشکاران ماهر پیشنهاد شده است. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثربخشی شیوه های تمرینی دستورالعمل، دستورالعمل+الگودهی و دستورالعمل+اجرا بر سرعت و دقت تصمیم گیری بسکتبالیست های زن ماهر بود. روش کار: بدین منظور 36 بسکتبالیست زن حاضر در رقابت های لیگ برتر بسکتبال باشگاه های ایران با میانگین سنی (7/1±49/24) سال به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند، و بر اساس نمرات پیش آزمون دقت و سرعت تصمیم گیری که به وسیله نرم افزار محقق ساخته اندازه گیری شد، به سه گروه 12 نفره تقسیم شدند. مرحله تمرین، به مدت 3 جلسه 15 دقیقه ای ادامه یافت. در این مرحله، به یک گروه فقط دستورالعمل کلامی، به یک گروه دستورالعمل کلامی همراه با نمایش 15 اسلاید و به گروه سوم، دستورالعمل کلامی همراه با اجرای واقعی 15 تاکتیک انفرادی حمله ارائه شد؛ سرعت و دقت تصمیم گیری در پس آزمون و آزمون یادداری (پس از 24 ساعت)، مجدد گرفته شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس مرکب 3 (گروه) در 3 (آزمون) در هر یک از متغیرهای سرعت و دقت تصمیم گیری نشان داد که دقت در گروه های دستورالعمل+الگودهی و دستورالعمل+اجرا از پیش آزمون تا یادداری افزایش پیدا کرد (05/0>P) و دقت گروه دستورالعمل+اجرا در پس آزمون و یادداری نسبت به گروه دستورالعمل بیشتر بود (05/0>P). همچنین در سرعت تصمیم گیری با وجود آن که همه گروه ها افزایش سرعت را نشان دادند، اما تفاوتی بین گروه ها مشاهده نشد (05/0>P). نتیجه گیری: بنابراین به مربیان بسکتبال پیشنهاد می شود برای آموزش تاکتیک های حمله از روش اجرای درون زمین به جای دستورالعمل و الگودهی استفاده نمایند.

هدف تحقیق حاضربررسی تاثیر تداخل زمینه ای درشرایط یادگیری آشکاروپنهان برهماهنگی و عملکرد حرکتی کودکان دیرآموز بود. به این منظور60کودک دیرآموز بامیانگین سنی80/0±82/12سال،به صورت دردسترس انتخاب وپس از کسب شرایط ورود به تحقیق و رضایت نامه بر اساس نمرات پیش آزمون به طور همگن در چهار گروه (تمرین آشکار بدون تداخل، تمرین آشکار با تداخل، تمرین پنهان بدون تداخل و تمرین پنهان با تداخل) تقسیم شدند. ضریب هوشی با آزمون هوش وکسلر نسخه چهارم، هماهنگی حرکتی توسط آزمون هماهنگی دو دستی و عملکرد با دستگاه پیگردی چرخان سنجیده شد. سپس دوره تمرین چهار جلسه (با چهار بلوک نه کوششی در هر جلسه) تمرین با دستگاه پیگردی چرخان را در تمرین ویژه گروه های خود اجرا کردند. پس از چهار جلسه تمرین، مجددا شرکت کنندگان در متغیرهای فوق مورد اندازه گیری قرار گرفتند و نتایج آن به عنوان پس آزمون ثبت شد. برای تحلیل داده ها بین یادگیری گروه ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب 2(نوع یادگیری) *2(شرایط تمرین)در مراحل پس آزمون و یادداری در سطح معنی داری(05/0≥p) انجام شد. نتایج نشان می دهد در آزمون اکتساب و یادداری هماهنگی تفاوتی بین یادگیری آشکار و پنهان وجود نداشت(05/0<p).در اکتساب عملکرد حرکتی تفاوتی بین یادگیری آشکار و پنهان وجود نداشت(05/0<p).اما در یادداری عملکرد حرکتی تفاوت بین یادگیری آشکار و پنهان معنی دار نبود(05/0>p)و یادگیری پنهان بهبود عملکرد بیشتری را نشان دادند.همچنین در اکتساب عملکرد گروه با تداخل عملکرد برتر و در یادداری گروه بدون تداخل برتر بودند(05/0>p).می توان گفت تمرین کودکان دیرآموز در شرایط با تداخل زمینه ای و یادگیری پنهان به یادداری بهتری منجر می شود.

مطالعات گوناگون برتری کانون توجه بیرونی را بر کانون توجه درونی نشان داده اند، اما تاکنون هیچ پژوهشی سطح فعالیت الکتریکی عضله راست شکمی را به منزله عضله تثبیت کننده تنه بررسی نکرده است. هدف این مطالعه، تعیین اثر «کانون توجه» بر فعالیت الکتریکی عضله راست شکمی در فازهای مختلف حرکت پرش عمودی بود. دوازده والیبالیست ماهر مرد از میان والیبالیست های دانشگاه تهران داوطلبانه در این تحقیق مشارکت کردند. آزمودنی ها حرکت پرش عمودی را با تمام توان در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و کانون توجه درونی روی صفحه نیروسنج اجرا کردند. در حین پرش، علامت های الکترومایوگرافی سطحی عضله راست شکمی، با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد و فعالیت الکتریکی این عضله در فازهای مختلف حرکت پرش عمودی محاسبه شد. نتایج آزمون تی هم بسته نشان داد که ارتفاع پرش در وضعیت کانون توجه بیرونی به طور معنی داری بیشتر از وضعیت کانون توجه درونی بود . کانون توجه درونی نسبت به کانون توجه بیرونی افزایش معنی داری در فعالیت الکتریکی عضله راست شکمی در طول فاز درون گرا ایجاد کرد اما تفاوت معنی داری در فعالیت الکتریکی عضله راست شکمی بین وضعیت های کانون توجه بیرونی و درونی در فاز برون گرا مشاهده نشد. این نتایج حاکی از آن است که کانون توجه بیرونی با افزایش مؤثرکارآیی حرکت پرش عمودی همراه است ؛ ازاین رو، استفاده از دستورالعمل های کانون توجه بیرونی در هنگام اجرای حرکت پرش عمودی توصیه می شود.

جایگاه تغییرپذیری در اجرای ماهرانه همواره موضوعی موردبحث بوده است؛ بنابراین، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تغییرپذیری هماهنگیبین کوشش های موفق و ناموفق در اجرای مهارت پاس چیپ بین بازیکنان ماهر فوتبال تحت تاثیر تغییرات قیود تکلیف بود. شرکت کنندگان اینپژوهش ۱۰ مرد فوتبالیست راست پا با سن ۴۱/۱± ۰۶/۲۲ سال بودند که ۱۰ پاس چیپ فوتبال را در ارتفاع مانع و فواصل مختلف توپ تا مانع و هدف اجرا کردند (قید تکلیف). برای تعیین برتری پا از پرسش نامه پابرتری واترلو (1390) و برای ارزیابی دقت اجرا از مقیاس هفت امتیازی لیکرت استفاده شد. از روش کُدگذاری بُرداری برای سنجش تغییرپذیری هماهنگی حرکتیِ داده های کینماتیک ثبت شده برای مفاصل مچ، زانو و ران پای ضربه زننده استفاده شد. برای بررسی توزیع طبیعی داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای مقایسه داده های کینماتیک در کوشش های موفق و ناموفق، از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر در سطح معناداری (0.05≤P) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین جفت شدگی مچ-زانو در کوشش های موفق و ناموفق در موقعیت اول (فاصله توپ تا هدف ۱۰ متر و ارتفاع مانع 5/1 متر) و موقعیت دوم (فاصله توپ تا هدف ۱۲ متر و ارتفاع مانع 7/1 متر) اعمال قیود تکلیف، تفاوت معنا دار وجود داشت (P = 0.01)؛ درحالی که بین جفت شدگی ران-زانو در کوش ش ه ای موفق و ناموفق در موقع یت های اول و دوم ت فاوت م عنادار مش اه ده ن شد:(P = 0.61) و (P = 0.36). براساس نتایج پژوهش می توان گفت که احتمالاً افراد ماهر در کوشش های موفق خود قادرند از تغییرپذیری ذاتی سیستم به صورت کارکردی برای سازمان دهی بهینه قیود تکلیف و بهبود اجرای حرکتی بهره ببرند.

زمینه: تحقیقات و نظربات زیادی همچون نظریه یوی وارونه در زمینه رابطه بین انگیختگی و اجرا نشان داده که انگیختگی یک فاکتور روانشناسی مؤثر بر عملکرد شناختی و حرکتی ورزشکاران است. علی رغم تحقیقات انجام شده در این حیطه، در زمینه تأثیر انگیختگی بر فعالیت های شناختی و حرکتی در پیشینه تحقیقات نیاز به تحقیق بیشتری احساس می شود. هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر انگیختگی ناشی از تماشاگر بر فرآیند و نتیجه تصمیم گیری و عملکرد سرویس والیبال بود. روش: روش تحقیق پیش رو شبه تجربی و روش نمونه گیری نیز تصادفی در دسترس بود. شرکت کنندگان پژوهش 29 بازیکن تیم های ملی والیبال نوجوانان و دانشجویان ایران با میانگین سنی 243/2±62/19 سال بودند. شرکت کنندگان ابتدا 25 کوشش تصمیم گیری سرویس والیبال را اجرا کرده و امتیازات سرعت و دقت تصمیم گیری و داده های حرکات چشم شان توسط دستگاه ردیابی بینایی مدل بدون سیم دیکابلیس ساخت کمپانی ارگونیر کشور آلمان ثبت شد. بخش دوم شامل اجرای آزمون عملی سرویس والیبال برادی (1990) بود که آزمودنی ها 10 سرویس را اجرا کردند. برای ایجاد انگیختگی از حضور تماشاگران در محیط آزمون استفاده شده و همچنین برای سنجش انگیختگی نیز از سنجش ضربان قلب ورزشکاران استفاده شد. فاکتورهای بیومکانیکی اجرای سرویس شامل: فاصله جدا شدن از زمین تا خط سرویس، ارتفاع سرویس، فاصله محل ضربه به توپ تا خط سرویس، فاصله محل فرود تا خط سرویس، و سرعت توپ بود. داده ها به وسیله آزمون آماری تی همبسته تحلیل شد. یافته ها: انگیختگی باعث افزایش سرعت تصمیم گیری (015/0 =P) و کاهش دقت تصمیم گیری (0/001 >P) شده، از طرفی افزایش تعداد ساکاد (0/001 >P) و تثبیت های بینایی (0/001 >P) و همچنین کاهش مدت زمان تثبیت های بینایی (0/001 >P) را طی آزمون های تصمیم گیری در پی داشت. همچنین نتایج آزمون اجرای سرویس والیبال نشان داد انگیختگی تأثیر معناداری بر ارتفاع سرویس (0/033 =P) دارد. نتیجه گیری: در طی اجرای مهارت های حرکتی، اگرچه فاکتور انگیختگی بر فرایند اجرای مهارت تأثیر داشته، ولی الزاماً بر نتیجه اجرا تأثیر نخواهد داشت. همچنین در مهارت های شناختی مانند تصمیم گیری، انگیختگی باعث افزایش سرعت و کاهش دقت تصمیم گیری می شود. در شرایط انگیختگی، بازیکنان مبادله سرعت - دقت را به سمت افزایش سرعت و کاهش دقت پیش می برند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه هوش هیجانی در مصرف کنندگان ورزش همگانی انجام شد. تعداد 380 زن و مرد پرسش نامه را تکمیل کردند. بعد از اجرای تکنیک ترجمه- بازترجمه و اینکه هفت متخصص روایی صوری پرسش نامه را تأیید کردند، بررسی مقدماتی اولیه پرسش نامه برای رفع اشکلات جزئی انجام شد. برای تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی پرسش نامه از ضریب آلفای کرونباخ و برای تعیین پایایی زمانی آن از ضریب همبستگی درون طبقه ای با استفاده از آزمون– آزمون مجدد استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل با شش عامل تأیید شد. همچنین، پرسش نامه از شاخص برازندگی مطلق، همسانی درونی و پایایی زمانی قابل قبولی برخوردار شد که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسش نامه با 33 سؤال است؛ درنتیجه، پیشنهاد می شود که از نسخه فارسی پرسش نامه هوش هیجانی در ورزش برای سنجش هوش هیجانی در ورزشکاران ورزش همگانی استفاده شود.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیرکانون توجه درونی و بیرونی بر طرح ریزی حرکتی پیش بینانه افراد مبتلا به MS بود. 30 بیمار مبتلا به MS )میانگین سنی 43/2 ±34 و EDSS 4-6 ) از انجمن ام اس تهران در این پژوهش شرکت داشتند. از تکلیف انتقال استوانه جهت طرح ریزی حرکتی پیش بینانه استفاده شد. شرکت کنندگان تحت سه شرایط کانون توجه درونی، بیرونی و بدون کانون توجه به صورت تک دستی و دوستی یکسان و متفاوت قرار گرفتند. اعمال مداخله در کانون توجه درونی متمرکز کردن حواس بر شست دست و در توجه بیرونی به استوانه چوبی ابزار بود. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد کانون توجه بیرونی در تکلیف دو دستی متفاوت، موجب افزایش حالت راحت پایانی نسبت به وضعیت کانون توجه درونی (001/0=P) و وضعیت بدون مداخله کانون توجه (006/0=P) شد. با این حال، در تکالیف یک دستی و دو دستی یکسان، تفاوت معنی داری بین وضعیتهای مختلف کانون توجه وجود نداشت (05/0P≥). همچنین، نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین نمره آزمون استروپ و کارکردهای اجرایی با طرح ریزی پیش بینانه در تکالیف دو دستی و دو دستی متفاوت در تمام شرایط کانون توجهی ارتباط منفی معنی داری، وجود دارد و همچنین بین نمرات آزمون فراخنای اعداد با طرح ریزی پیش بینانه در تکالیف دو دستی و دو دستی متفاوت در تمام شرایط کانون توجهی ارتباط مثبت معنی داری، وجود دارد.

تحقیق حاضر، با هدف بررسی تصویرسازی پتلپ بر انتقال دوطرفه مهارت هندبال انجام گرفت. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران بود که 24 نفر از آنها داوطلبانه در این تحقیق مشارکت داشتند. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون به طور تصادفی به دو گروه تصویرسازی با دست برتر و غیربرتر تقسیم شدند. سپس مداخله تصویرسازی پتلپ با دست برتر و غیربرتر به مدت 12 جلسه اعمال شد. پس از آخرین جلسه، پس آزمون مشابه با پیش آزمون و 24 ساعت بعد آزمون یادداری انجام گرفت و پس از 30 دقیقه، آزمون انتقال به صورت مهارت شوت سه گام هندبال انجام گرفت. پس از اطمینان از همسانی واریانس ها با آماره لون و نرمال بودن داده ها با آزمون شاپیروویلک، از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در سطح 05/0α= استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله تصویرسازی پتلپ تأثیر معناداری بر انتقال مهارت در هر دو عضو برتر و غیربرتر دارد و انتقال دوطرفه در تمام مراحل این پژوهش صورت گرفته است (05/0≥P). بنابراین، می توان گفت که تصویرسازی پتلپ سبب وقوع پدیده انتقال دوطرفه می شود و پیشنهاد می شود افراد هنگام به کارگیری انتقال دوطرفه از تصویرسازی ذهنی پتلپ برای بهبود مهارت خود استفاده کنند.

مقدمه: در پژوهش های پیشین تأثیر انگیختگی بر عملکرد بررسی شده است. با وجود این اینکه آیا انگیختگی در طول مراحل یادگیری بر هماهنگی دودستی اثربخش است، بررسی نشده است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر سطوح انگیختگی در طول مراحل مختلف یادگیری بر اجرای تکلیف هماهنگی چشم – دست انجام گرفت. روش پژوهش: بدین منظور 36 دانشجوی پسر تربیت بدنی 20-35 ساله به صورت در دسترس انتخاب و براساس بهره هوشی نرمال، اضطراب صفتی نرمال و راست برتری در سه گروه انگیختگی پایین، انگیختگی طبیعی و انگیختگی بالا همتاسازی شدند. پژوهش شامل مراحل پیش آزمون، پس آزمون و یادداری انتقال بود. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان به اجرای 10 کوشش تکلیف هماهنگی چشم و دست پرداختند. دوره تمرینی شامل 10 جلسه و هر جلسه شامل 50 کوشش بود که در انتهای هر جلسه 10 کوشش به عنوان عملکرد ثبت می شد. آزمون یادداری و انتقال 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام گرفت. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سطوح برانگیختگی بالا، طبیعی و پایین تأثیر معناداری بر مدت زمان انجام تکلیف هماهنگی چشم و دست در مراحل شناختی، تداعی و خودکار دارد و همچنین زمان انجام تکلیف هماهنگی چشم و دست بهبود یافته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، پیشنهاد می شود مربیان از این اثرات تحریک برانگیختگی برای بهبود عملکرد و یادگیری ورزشکاران در تکالیف تعقیبی استفاده کنند.

اجرای بهینه ضربات پیچیده فورهند مستلزم هماهنگی بین اصلاحات قامتی و اجرای حرکت اصلی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین زمان شروع و دامنه اصلاحات قامتی پیش بینانه (APA) و خطای ثابت و متغیر در ضربه فورهند تنیس روی میز در بازیکنان ماهر و مبتدی بود. برای این منظور شرکت کنندگان ماهر (10 نفر) و مبتدی (10 نفر)، ضربات فورهند را در پارادایم زمان بندی پیش بینی انطباقی اجرا کردند و همزمان الکترومایوگرافی عضلات قامتی منتخب آن ها ثبت شد. یافته های بررسی داده های الکترومایوگرافی عضلات قامتی نشان داد که اصلاحات قامتی پیش بینانه در تمامی عضلات قامتی قبل از شروع حرکت اصلی رخ داده است. علاوه بر این یافته های آزمون مانوآ (MANOVA) دو راهه نشان داد که اجرای بازیکنان ماهر در مقایسه با مبتدی از دقت بالا و خطای متغیر کمتری برخوردار بودند (P<0.05). همچنین نتایج همبستگی گشتاوری پیرسون نشان داد که در میان بازیکنان ماهر هم وقوع زودتر و هم دامنه بزرگتر اصلاحات قامتی پیش بینانه با دقت بالای اجرای آن ها همبستگی معنی داری دارد (P<0.05)، با این وجود در میان شرکت کنندگان مبتدی فقط زمان شروع اصلاحات قامتی پیش بینانه با دقت و خطای متغیر اجرای آن ها همبستگی معنی داری دارد (P<0.05). پایین تر بودن خطای متغیر در اجرای بازیکنان ماهر نسبت به شرکت کنندگان مبتدی و درعین حال عدم ارتباط آن با زمان شروع و دامنه اصلاحات قامتی پیش بینانه احتمالاً نشان دهنده تثبیت مدل های درونی در اثر تمرین و تجربه بلندمدت بازیکنان ماهر در آن مهارت ورزشی می باشد.

مقدمه: تمرین در یک مهارت خاص نه تنها منجر به عملکرد بهتر در حرکت می شود، بلکه تعدیل و تنظیمات عصبی در مناطق مختلف مغز را نیز ایجاد می کند. هدف: هدف این مطالعه بررسی روانشناختی پتانسیل حرکتی وابسته به رویداد در نواحی قشری مرتبط با حرکت حین اجرای تکالیف ساده و پیچیده بود. روش: نوع پژوهش، نیمه آزمایشی و طرح اجرا پس آزمونی تک مرحله ای بدون گروه کنترل بود. شرکت کنندگان تحقیق حاضر را کلیه بازیکنان تنیس روی میز مرد راست دست ۲۰ تا ۳۲ ساله شهر تهران در سال ۱۳۹۸ تشکیل دادند، که تعداد ۸ نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری داده ها در محل آزمایشگاه ملی نقشه پردازی مغز انجام شد. همچنین از پرسشنامه دست برتری آنت (۱۹۷۰)، تست چشم برتری کارت سوراخ دار (۱۹۱۰)، دستگاه توپ انداز روبوپونگ نیوجی مدل ۲۰۵۰، آزمون ویژه ضربات تنیس روی میز (۲۰۱۶)، جهت ثبت سرعت از رادارگان و به منظور اندازه گیری دقت از دوربین و امتیازدهی داوران استفاده شد. همچنین از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه جهت بررسی تفاوت ها در دو سطح پیچیدگی تکلیف در نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، دامنه پتانسیل حرکتی در ناحیه قشر حرکتی اولیه در تکلیف ساده نسبت به تکلیف پیچیده دامنه بیشتری داشت (۰/۰۱۲=P)، اما نواحی قشر پیش حرکتی (۰/۰۰۸=P) و قشر آهیانه ای خلفی (۰/۰۲۶=P) تکلیف پیچیده دامنه بیشتری نسبت به تکلیف ساده داشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دامنه پتانسیل حرکتی به سطح پیچیدگی تکلیف وابسته است. از این رو پیشنهاد می شود در بررسی پتانسیل های وابسته به رویداد، تکالیف با سطح پیچیدگی مختلف مد نظر قرار گیرد.

به نظر می رسد ترکیب خودکنترلی دشواری تکلیف با دشواری تحمیلی از خارج باعث بهبود بهتر عملکرد نسبت به شرایط کاملا خودکنترل شده می شود(1). هدف تحقیق، تعیین اثر خودکنترلی دشواری تکلیف در ابتدا و انتها تمرین بر یادگیری حرکتی بود. بدین منظور، به صورت تصادفی 48 دانش آموزان مبتدی مقطع متوسطه دوم با میانگین سنی (75/1± 5/17) سال، در چهار گروه شامل گروه کاملاخودکنترل، خودکنترل در ابتدا، خودکنترل در انتها و جفت شده به صورت تصادفی قرار گرفتند. در مرحله اکتساب که شامل 100کوشش می باشد به شرکت کنندگان گروه های خودکنترل گفته شد قبل از هر کوشش می توانند هر یک از فواصل، (3،5/3،4،5 /4، 5) متری را برای پرتاب بسکتبال انتخاب و تمرین کنند. میانگین نمرات دقت پرتاب بسکتبال در مرحله اکتساب و آزمون های یادداری و انتقال با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که خودکنترلی دشواری تکلیف باعث بهبود دقت نسبت به گروه جفت شده شد (0.001 P=) . همچنین، نتایج گروه خودکنترلی دشواری تکلیف در ابتدا نسبت به گروه انتهای تمرین بهتر بود (0.001 P=) و دقت گروه خودکنترلی دشواری در ابتدا نسبت به گروه خودکنترلی دشواری تکلیف و گروه جفت شده به طور معناداری بهتر بود (0.001 P=). به طورکلی مزایای خودکنترلی دشواری تکلیف با استفاده از چارچوب نقطه چالش، دیدگاه پردازش اطلاعات و دیدگاه شناختی توجیه شد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین عملکرد کودکان در مهارت های هماهنگی حرکتی با توانایی آن ها در همدلی شناختی و عاطفی صورت گرفت. شرکت کنندگان را 45 نفر از دانش آموزان 7 تا 9 ساله مدارس ابتدایی شهر تهران تشکیل دادند. مهارت های هماهنگی حرکتی با استفاده از مجموعه آزمون ارزیابی حرکت کودکان، ویرایش دوم و در سه حیطه چالاکی دست ها، هدف گیری و دریافت و نیز مهارت های تعادلی اندازه گیری شدند. همچنین از مقیاس همدلی گریفیت برای ارزیابی توانایی همدلی آزمودنی ها استفاده شد. نتایج رگرسیون تک متغیره و چندگانه نشان داد که چالاکی دست ها و تعادل به ترتیب با همدلی عاطفی و شناختی رابطه مستقیم و معنادار دارند و به ترتیب 7 و 11 درصد از واریانس آن ها را تبیین می نمایند. به علاوه، بدون کنترل متغیرهای دیگر، بین مهارت چالاکی دست ها و نمره کل همدلی رابطه مستقیم و معناداری مشاهده شد. ارزیابی و توجه به مهارت های هماهنگی حرکتی به ویژه مهارت های حرکتی ظریف در سنین کودکی برای پیشگیری از بروز اختلال در رشد مهارت های اجتماعی نظیر همدلی ضروری به نظر می رسند.