محمدعلی اسماعیل زاده

مطالعات رفتاری در ورزش های تیمی معمولاً توسط عوامل پویا ازجمله وضعیت مدافعان برای مهارکردن مقید می شود. در پژوهش حاضر، داده های مربوط به سرعت جابه جایی با دوربین سرعت بالا، سرعت پرتاب با دستگاه رادارگان ورزشی و دقت پرتاب 12 هندبالیست نخبه، تحت قیود دفاعی (نبود دفاع، حضور دفاع دور، حضور دفاع نزدیک و حضور دفاع یارگیر) جمع آوری شدند. تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای تحلیل تأثیر این قیود بر پارامترهای دویدن و پرتاب کردن استفاده شدند ( P ˂ 0.05 ). نتایج، تفاوت آماری معناداری را در میانگین سرعت افقی کل بدن ( F_{(1.335, 14.682)} = 8.680, P = 0.007 ) و میانگین سرعت توپ را ( F_(3,33) = 12.733, P = 0.000 ) نشان می دهد؛ اما تفاوت معناداری در میانگین دقت توپ وجود ندارد ( F_(3,33) = 0.400, P = 0.754 ). هرچه مدافع به مهاجم نزدیک تر شد، میانگین سرعت جابه جایی و سرعت پرتاب، کاهش بیشتری را نشان می دهد. ازآنجایی که تنظیم بازیکنان حمله کننده به صورت مداوم و براساس ادراک رفتارهای موجود و موردنیاز بود، نتایج از جفت شدن ادراک عمل و مدل های کنترل موردانتظار حمایت می کند. همچنین، براساس پیشنهاد یافته ها، جنبه های تکنیکی دویدن و پرتاب کردن در هندبال می توانند تحت تأثیر قیود تکلیف تودرتو باشند.

هدف تحقیق: در تحقیق حاضر، تاثیر کوتاه مدت فعالیت بدنی در آستانه لاکتات بر زمان واکنش ساده مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق: به این منظور، تعداد 12 نفر دانشجوی مرد سالم 25-19 ساله دانشگاه تهران که در هیچ فعالیت ورزشی رقابتی شرکت نکرده بودند، گزینش شدند. هر آزمودنی، تکلیف زمان واکنش ساده را به عنوان پیش آزمون به مدت دو دقیقه اجرا کرد. آزمودنی ها سپس کار روی دوچرخه کارسنج (گروه تجربی) را به مدت 10 دقیقه اجرا کردند یا استراحت کردند (گروه کنترل). سپس، تکلیف زمان واکنش ساده را به مدت 10 دقیقه اجرا کردند. داده ها با روش آماری تحلیل واریانس فاکتوریال مخلوطA*(B) یا SP-ANOVA و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 P<ارزیابی شد. نتایج: تاثیر کوتاه مدت فعالیت بدنی در آستانه لاکتات برای نمرات زمان واکنش ساده معنی دار بود (F(1،10) = 30.94 ; P<0.05) و نتایج آزمون تعقیبی کاهش معنی داری در زمان واکنش ساده در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل بلافاصله پس از شروع تکلیف تا دقیقه چهار را نشان داد. بحث و نتیجه گیری: فعالیت بدنی در آستانه لاکتات ممکن است از طریق اثر مثبت روی انگیختگی، اثر مثبت روی جریان خون مغز یا به وسیله تنظیم سطوح انتقال دهنده های عصبی در سیستم عصبی مرکزی باعث بهبود زمان واکنش شود.