مطالعات فراوانی در مورد همگرایی کشورها و مناطق مختلف بهیکدیگر صورت گرفته است. در این میان نمونههای محدودی نیز به وضعیت منطقه منا توجه داشته اند. در این مقاله روش به نسبت جدید معرفی شده توسط ناهار و ایندر (2002)، جهت آزمون همگرایی فرایندهای غیرساکن، در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا طی دوره 1975-2002، با هدف بررسی امکان همگرا شدن این کشورها به کشور ژاپن، بهعنوان کشور رهبر، و کاهش شکاف درامدی آنها به این کشور استفاده شده است. ما در تجزیه و تحلیلهای تجربی خود بهصورت خاص به مسیر طی شده توسط ایران توجه داریم.
