مصرفکنندگان برای خرید کالاهای بادوام مصرفی (از جمله خودرو)، دو نوع مخارج متحمل میشوند. یکی مخارج ثابت و دیگری مخارج متغیر، بهعنوان مثال، مخارج خرید یک دستگاه اتومبیل جزء مخارج ثابت و مخارج مربوط به خرید بنزین، تعمیرات، پرداخت حق بیمه جزء مخارج متغیرمیباشد. در این مقاله سعی شده است با ارایه برخی شواهد نشان داده شود که در ایران، برعکس کشورهای توسعه یافته مخارج ثابت، بالا و مخارج متغیر، پایین است. سپس از طریق روش CVM، به دنبال تمایل مصرفکنندگان برای کاهش مخارج ثابت (کاهش قیمت خودرو) و افزایش مخارج متغیر (افزایش قیمت بنزین) بودهایم. روش CVM برای تخمین حداکثر تمایل به پرداخت مردم برای بنزین استفاده شده است، که بدین منظور، پرسشنامهای طراحی شد و 1100 نفر از مردم که یا خودرو داشتند و یا در آیندهای نزدیک قصد خرید داشتند، در هفت کلان شهر تهران، اصفهان، شیراز، کرج، مشهد، تبریز و اهواز بهصورت تصادفی مورد سؤال قرار گرفتند. در این پرسشنامه، سؤال CVM روش قیمت پیشنهادی تکراری بود. نتایج بهدست آمده نشان میدهند که مردم حاضرند در صورتیکه قیمت خودرو (بهعنوان مخارج ثابت) 30 درصد کاهش یابد، مبلغ 214 تومان برای هر لیتر بنزین پرداخت کنند. این مقدار میتوانند راهنمای مناسبی برای سیاستگذاران و برنامهریزان کشور برای تعیین بهای بنزین باشد.
