نظامنامه اساسی محصّلینی که به خرج دولت به خارجه اعزام می شوند
آرشیو
چکیده
با روی کار آمدن رضاشاه و آغاز برنامه های همه جانبه ی مدرن سازی، نیاز به نیروهای متخصّص و آموزش دیده بیش از هر زمان دیگری احساس می شد. نبود موسسات آموزش عالی در ایران طی نخستین سال های حکومت پهلوی اول، ایجاب می کرد تا این نیاز همچنان از طریق اعزام محصّلین به خارج از کشور برطرف گردد. این امر سید محمد تدیّن، وزیر وقت معارف را بر آن داشت تا در سال ۱۳۰۶ هجری خورشیدی، نظامنامه ی اساسی محصّلینی که به خرج دولت به خارج اعزام می شوند را در پانزده ماده تدوین و تصویب کند. مواد این نظامنامه که شامل مقرّراتی در باب موارد متعددی از جمله ویژگی های محصّلین، شرایط انتخاب، نظارت بر تحصیل، نحوه ی بازپرداخت مخارج پرداختی و غیره می شود، سبب گشت تا نظم کارآمدی بر اعزام محصّلین برقرار گردد و فارغ التحصیلانی که بعدها از طریق این اعزام ها به کشور بازگشتند، نقش های مهمی در تاریخ معاصر ایران ایفا کنند. از جمله این افراد می توان به مهندس مهدی بازرگان و کریم سنجابی اشاره کرد.The fundamental regulations for students who are sent abroad at the government's expense
With the advent of Reza Shah and the beginning of comprehensive modernization programs, the need for specialized and educated personnel was felt more than ever before. The absence of higher education institutions in Iran during the early years of the Pahlavi regime necessitated the fulfillment of this need through sending students abroad. This task fell upon Seyyed Mohammad Tadayon, the Minister of Education at the time, to draft and approve the basic regulations for students sent abroad by the government in 1927. The provisions of these regulations, which include regulations on various matters such as the characteristics of students, selection criteria, supervision of studies, repayment of expenses, etc., led to the establishment of an effective system for sending students abroad, and the graduates who later returned to the country through these programs played significant roles in the contemporary history of Iran. Among these individuals, mention can be made of Mehdi Bazaragan and Karim Sanjabi.
تبلیغات
