تبیین جایگاه تک نگاره های مکتب قزوین در نقّاشی ایرانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تک نگاره ها نوعی از نگارگری نقاشی ایرانی در قرن دهم هجری است. طراحی در این سبک اغلب با تمرکز بر یک شخص یا چند شخص و یا ترکیب حیوان با شخص با هدف ترسیم ویژگی های شخصی، ظاهر جسمانی و حتّی خصلت های مختص به آن فرد، صورت می گیرد. در قزوین دوره صفوی، شاهد تغییر در ترسیم تک پیکره نگاره ها هستیم که باعث ایجاد نگرش واقع-گرایانه به آن شده است. طبقِ اسناد به جا مانده از این عصر، شیوه ای جدید و ابداعی مکتب قزوین سهم بسزایی در ایجاد تحول در نقاشی ایرانی دارد. به همین منظور مقاله پیش رو به شیوه توصیفی- تحلیلی و با مشاهده آثار و اسناد و تحلیل محتوایی آن ها درصددِ تبیین تک پیکره ها و تک نگاری مکتب قزوین در دوره صفوی است. نتایج پژوهش نشان می دهد که هنرمندان در ساختار و شاخص فرآیند تولید آثار هنری در فرم ظاهری، پرداخت به مضامین و موضوعات و سبک هنری نقاشان تک نگاره ها به صورت عام یا خاص در مکتب قزوین تحولی به وجود آوردند و همین عوامل در نقاشی ایرانی جایگاه خاصی را شکل داده و بعدها در بخارا، شیراز، ترکیه، هند و اصفهان تاثیرگذار می شود.Explaining the position of Qazvin school monographs in Iranian painting
Monographs are a type of Iranian painting in the 10th century. Drawing in this style is often done by focusing on one person or several people, or by combining animals with people, with the aim of drawing personal characteristics, physical appearance, and even traits specific to that person.take In Qazvin during the Safavid period, we see a change in the drawing of single figures, which has created a realistic attitude towards it. According to the documents left from this era, the new and innovative style of the Qazvin school has a significant contribution to the development of Iranian painting. For this purpose, the following article tries to explain the monographs and monographs of the Qazvin school in the Safavid period in a descriptive-analytical way and by viewing the works and documents and their content analysis. The results of the research show that the artists in the structure and index of the process of producing works of art in the external form, dealing with the themes and subjects and the artistic style of the painters of monograms in a general or special way in the Qazvin school created a transformation and these factors formed a special place in Iranian painting. It was given and later became influential in Bukhara, Shiraz, Türkiye, India and Isfahan.