استعاره پردازی عاشقانه از حیوانات دامی و بومی در ترانه های محلی ایران؛ نمونه موردی کرمان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رابطه انسان با حیوانات دامی در گذشته بنا بر یک پس زمینه روحی اخلاق گرا مبتنی شده بوده و اگرچه انسان ها حیوانات دامی را برای مصرف خوراکی و غیرخوراکی خود نگاه می داشته اند، اما رابطه بین آنان هرگز به سطح موجود تنزل پیدا نکرده بوده است. نگارندگان با هدف شناخت جایگاه حیوانات در فرهنگ بومی ایران، پرداخته و توجه خود را به نمونه موردی ناحیه کرمان در اوایل سده سیزدهم هجری معطوف کرده اند و در یک بررسی کیفی، 383 ترانه محلی از منطقه مورد اشاره، از یک منبع مشخص برگزیده و بررسی می کنند. یافته ها با روش توصیفی تحلیلی و مطالعات اسنادی نشان می دهد که در ترانه های بومی استعاره ها متوجه حیواناتی هستند که در زندگی روزمره شان حضور دارند؛ به جای هدهد پیام رسان، کبک سرمست قهقه زن نشسته و جای آهو را نیز قوچ و میش و گوسفند اشباع کرده است. شاعر مشارکت دادن حیوانات بارکش را در ماجراهای عاشقانه و وصف العیش هایش یاد می کرد. اسب برای یک مرد، یار و هم نشینی بوده که شریک اسرار او بوده است. ترانه سرای محلی جستجوی دلدار را به پوییدن بره در پی مادرش همانند می کند و یا رسیدن به کام دل را به شیرخواری بره ای تشبیه می کند؛ او زلف یارش را، به شاخ های معوج قوچ جنگی همانند کرده است. در نگاه ترانه سرای محلی، گرگ اجل در پوستین رقیبی می توانست درآید که معشوقه را چونان بره ای از میان رمه برباید و یا جایی دیگر رقیب به کفتار تشبیه می شود؛ و جایی دیگر یار به شیر تشبیه و گاه به یار بی وفا تعبیر می شد.Romantic metaphors of native and domestic animals in Iranian folk songs; Case example of Kerman
Apart from negative environmental consequences, modern animal husbandry has also created unfortunate moral consequences. Studies show that the relationship between humans and domestic animals in the past was based on a moralistic spiritual background, and although humans kept domestic animals for their edible and non-edible consumption, the relationship between them has never been degraded to the existing level. In folk literature, there has been a very sentimental view of livestock. Although some cases suggest that they are derived from the official literature, there are many cases that show a very clear difference between the two. Metaphors in which friends are likened to deer and gazelles are familiar in Persian literature; But in folk literature, this case is rare, and the metaphor of romantic beauty is used from domestic animals. In their descriptive and analytical study, using documentary sources, the authors have addressed the issue of romantic metaphors in the oral literature of the native regions of Iran with the aim of understanding the place of animals in the native culture of Iran, and have focused their attention on the case example of Kerman district in the early 13th century. In a qualitative study, 383 local songs from the mentioned region were selected and analyzed from a specific source. The result of this point is that in Iranian culture, despite all the problems that nature has raised in front of man, animals, especially animals that live with him, have had a spiritual and spiritual place.
تبلیغات
