مطالعه دیپلماسی عمومی پوشش دیپلماتیک مقامات خارجی در دیدار با مقامات ایران، از 1389 تا 1398 ه.ش (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مُد، شامل مواردی همچون لباس، زیورآلات، مُدل مو، نوع آرایش، به عنوان یکی از مصداق های ارتباط غیرکلامی، پیام های ضمنی متعددی را در خود نهفته دارد. انتقال پیام از این طریق را دیپلماسی مُد می نامند که با توسعه و گسترش رسانه های دیجیتال و امکان غلبه بر محدودیت های مکانی و زمانی، تأثیرگذاری بیشتری بر افکار مخاطب عام و خاص (دیپلماسی عمومی و خصوصی) نسبت به ابزارهای ارتباطی کلامی می تواند ایجاد کند. با این توصیف، مسأله و پرسش بنیادین این پژوهش آن است که رعایت یا عدم رعایت پروتکل های پوشش دیپلماتیک توسط مقامات خارجی در دیدار با مقامات ایران (بین سال های 1389 تا 1398ه.ش) حاوی چه پیام هایی بوده است؟ در این راستا، ضمن مقایسه تئوریک کارکردهای مُد در انتقال پیام، از نظریه مایکل سولومون و رولان بارت در خصوص رمزگذاری و رمزگشایی مُد، جهت تحلیل داده ها استفاده شده است. این مهم، با اتخاذ روش تحقیق کیفی، از نوع توصیفی- تحلیلی، به صورت توصیف داده های کیفی (عکس های دیدارهای دیپلماتیک مقامات خارجی با مقامات ایران) و تحلیل پروتکل پوششی، با استفاده از نحوه رمزگشایی این نوع پوشش در رسانه ها، به نشانه شناسی مُد در این دیدارها پرداخته است. در نهایت، پژوهش حاضر با هدف پرداختن به ابعاد نظری و عملی نقش مُد در انتقال پیام، بدین نتایج منتج شده است که پیام های مستتر در پوشش دیپلماتیک مقامات خارجی در دیدار با مقامات ایران در بازه زمانی مذکور، به چهار صورت کلیِ کوتاه آمدن، تظاهر و ریاکاری، توهین و بی احترامی، و احترام و صمیمیّت قابل رمزگشایی است.A Study of Public Diplomacy: Diplomatic Dress Code of Foreign Officials in Meetings with Iranian Officials from 2010 to 2019
As a form of non-verbal communication, fashion entails several elements, such as clothing, accessories, hairstyles, and makeup, and conveys several implicit messages. The communication of messages in this manner is referred to as fashion diplomacy. With the development and expansion of digital media and the possibility of overcoming space and time limitations, fashion diplomacy can surpass traditional verbal communication tools in terms of its impact on both general and specific audiences, encompassing both public and private diplomacy. This study focuses on the implications of adherence or non-adherence to the diplomatic dress code by foreign officials during their meetings with Iranian officials between 2010 and 2019. The fashion's role in message communication is analyzed using the theoretical perspectives of Michael R. Solomon and Roland Barthes on fashion encoding and decoding. A qualitative descriptive-analytical approach is adopted to examine the dress code of foreign officials during diplomatic meetings with Iranian officials. The study involves analyzing qualitative data, specifically photos, and decoding the dressing choices portrayed in the media. The resulting analysis sheds light on the semiotics of fashion in these diplomatic visits. A thorough analysis of the theoretical and practical implications of fashion's role in message communication has led this study to a notable conclusion. During the aforementioned period of diplomatic meetings between Iranian and foreign officials, implicit messages were conveyed through fashion choices. The messages under scrutiny can be classified into four discrete forms: backing off, pretending/hypocrisy, insult/disrespect, and respect/intimacy.
تبلیغات
