بررسی سندی حدیث رضویِ شرح صدر و واکاوی در دلالت آن برای اثبات قاعده تسامح در ادله سنن (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
یکی از عرصه های هدایت گری حضرت امام رضا (ع)، تبیین و تفسیر آیات الهی است. در میان میراث گرانبهای حدیثی برجامانده از آن پیشوای معصوم، روایتی در تفسیر آیه 125 سوره انعام وجود دارد. محدثان شیعی این خبر را در زمره اخباری با عنوان «اخبار من بَلَغ» جای داده اند و دانشورانی دیگر به این حدیث، در عرصه های اصولی استناد جسته اند. پژوهش حاضر به روش تحلیلی-توصیفی و با بهره از منابع کتابخانه ای در پی ارتباط سنجی این حدیث با قاعده ای است که با عنوان تسامح در ادله سنن شهره است. برای این منظور، ابتدا میزان اعتبار سند این حدیث کاویده شده است. در گام پسین، میزان دلالت این حدیث بر رویکرد اصولی به قاعده تسامح در احکام غیر الزامی، تبیین و نقد شده است. پس آنگاه، برداشت دانشورانی دیگر از این روایت، در رویکردی کلامی بررسی شده است. رویکرد برگزیده نوشتار آن است که حدیث پیش گفته در مقام بیان هدایت ویژه الهی بر بندگان است که پذیرای هدایت تکوینی و تشریعی بوده اند. در این حالت، هدایت الهی سبب توفیق ایشان در فهم و پذیرش آموزه های دین شده و افق فکری و سپهر عملی ایشان را می گستراند. به دیگر سخن، برداشت کلامی برخی از این حدیث، تنها یکی از مصادیق ایجاد دل آرامی و سکون نفس در هنگامه تردید به مطابقت خبر معتبر با واقع خواهد بود.Examining the document of Razavi hadith of Sharh Sadr and analyzing its implications to prove the rule of tolerance in the arguments of Sunnah
One of the areas of guidance of Imam Reza (as) is the explanation and interpretation of divine verses. Among the precious hadith legacy left by that infallible leader, there is a narration in the interpretation of verse 125 of Surah An'am. Shiite narrators have included this news in the category of news with the title "My news is rhetoric" and other scholars have cited this hadith in the field of principles. The present study uses analytical-descriptive method and using library sources to measure the relationship between this hadith and a rule known as tolerance in the arguments of Sunnah. For this purpose, first the validity of the document of this hadith has been explored. In the next step, the extent of the implication of this hadith on the principled approach to the rule of tolerance in non-mandatory rulings has been explained and criticized. Then, the scholars' perceptions of this narration have been examined in a theological approach. The preferred approach of the article is that the aforesaid hadith is in the position of expressing the special divine guidance on the servants who have received formative and legislative guidance. In this case, divine guidance causes them to succeed in understanding and accepting the teachings of religion and expands their intellectual horizon and practical sphere. In other words, the verbal interpretation of some of these hadiths will be only one example of mind and calmness of the soul in case of doubt as to whether the authentic news corresponds to reality.
تبلیغات
