فلسفه وجودی عنصر خنده در تئاتر مولیر (مورد مطالعه، نمایش نامه خسیس) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مضمون فلسفی خنده در هنر های نمایشی، بخصوص در تئاتر کلاسیک فرانسوی زبان سده هفده میلادی، بیش از پیش به ژانر کُمیک گره خورده است. در این نوع ادبی ملایم، ولی طنزآمیز، که با انتقاد به قصد اصلاح عیوب رفتاری و اجتماعی شهروندان شکل گرفته، موضوعی –که به طور معمول، ویژ گی های اخلاقی و یا رفتاری قهرمان داستان که خلاف عرف جامعه می باشد- به شیوه ای اغراق آمیز بزرگ نمایی و آمیخته به ترفندهای نمایشی همچون کمیک کلامی، رفتاری، کمیک تکرار، کمیک موقعیت و غیره روی پرده نمایش اجرا می شود. با این وصف، کلام کمیک ضمن ایجاد خنده به دنبال ارائه پیامی اخلاقی است که خود محصول انتقاد از ناراستی های آداب معاشرتی زننده و باورهای غلط نگران کننده در جامعه است. از این حیث، لحن کمیک و طنزآمیز -به عنوان نگاهی نو و آشتی پذیر با جهانِ هستی، در مقابل جهانِ بسته و بی رحم ترسیم شده در ژانرِ تراژیک- عامل گفتگو و وسیله ارتباطی موثری بین توده های اجتماعی به شمار می آید. نویسندگان مقاله در این پژوهش سعی بر آن دارند تا با اشاره کوتاه به تاریخ و ادبیت عنصر خنده، به عبارتی ژانر کمیک در ادبیات فرانسوی زبان در طول قرون شانزده و هفده میلادی، این موضوع مهم را تعریف و به عوامل و شیوه های نمایشی که در نمایش نامه مشهور خسیسL’Avare/The Miser سبب خنده تماشاگر- خواننده می شود به صورت تحلیلی از ورای نمونه های متنی به پیدایش و فلسفه وجودی عنصر خنده بپردازند.The philosophy of laughter in Moliere’s Theatre (the case study: The Miser)
The exploration of laughter’s philosophical significance within the realm of performing arts, particularly the French classical theatre of the seventeenth century, reveals a profound connection to the comedic genre. This literary form, characterized by its gentle yet satirical nature, aims to critique and amend the behavioral and societal flaws of individuals. It often portrays a protagonist whose moral attributes and actions defy societal norms, depicted on stage in an exaggerated manner, amplified and interwoven with theatrical techniques such as verbal wit, comedic behavior, and the humorous repetition of scenarios. Through this lens, comedic dialogue not only elicits laughter but also conveys an ethical message, emerging from the critique of society’s distasteful customs and pervasive misconceptions. The comic and humorous approach offers a fresh, conciliatory perspective on life, contrasting the somber, oppressive reality presented in tragedy, thus serving as a potent vehicle for engaging diverse social groups. This study briefly touches upon the history and evolution of the laughter element, or the comedic genre, within French literature of the sixteenth and seventeenth centuries. It delves into the critical issue and examines the techniques and performances that induce laughter in The Miser, extending the discussion to encompass the philosophy of laughter.
تبلیغات
