آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۰

چکیده

The Arab Uprisings initiated a new phase of security order in the Middle East. In light of these developments, Türkiye is regarded as one of the players who set the stage for shifting its regional stance. Moreover, the Kurds in northern Iraq and Syria were able to express their desire for independence, which led to new geopolitical developments in the North Middle East. In this regard, the attitudes of Turkish politicians toward the Kurds in northern Iraq and Syria demonstrate their different views of the aforementioned Kurdish territories in the years following the beginning of the Arab Uprisings. Now the question here is why the Turkish government behaved differently toward the Kurdish areas of Iraq and Syria both during and after the Arab Uprisings. The Turkish government's divergent actions seem to be caused by two factors: on the one hand, its security concerns regarding the autonomous territories of the Syrian Kurds in the south of Türkiye; and on the other hand, its economic gains from the Kurdish territories of Iraq, including oil concessions. Put simply, the contradictory behavior of Turkish statesmen toward Syrian and Iraqi Kurds in the post-Arab Uprisings is influenced by existential security concerns as well as economic and political interests. This paper aims to use the defensive realism theory to address the double standards of Türkiye towards the Kurds of Iraq and Syria in the post-Arab Uprising era.

مطالعه تطبیقی سیاست خارجه ترکیه نسبت به کردهای عراق و سوریه در دوره پساناآرامی های عربی

نظم امنیتی خاورمیانه به دنبال ناآرامی های عربی وارد مرحله نوینی شده است. کشور ترکیه از جمله بازیگرانی محسوب می گردد که در پرتو این ناآرامی ها زمینه تغییر جایگاه منطقه ای خود را فراهم نموده است. تحولات ناشی از آزاد شدن ظرفیت استفلال طلبی کردهای شمال عراق و سوریه در پرتو ناآرامی های عربی موجب تحولات ژئوپلتیکی نوینی در خاورمیانه شمالی گردید. در این ارتباط، موضع گیری های دولتمردان ترکیه در قبال کردهای شمال عراق و سوریه نشان از تفاوت نگاه آنها نسبت به سرزمین های کردنشین مورد اشاره در دوره پس از شروع ناآرامی های عربی دارد. حال این سوال مطرح می شود چرا رفتار دولت ترکیه نسبت به سرزمین های کردنشین عراق و سوریه طی ناآرامی های عربی و پس از آن متفاوت بوده است؟ به نظر می رسد دغدغه امنیتی دولت ترکیه نسبت به سرزمین های خودمختار کردهای سوریه در جنوب این کشور از یک سو و منفعت های اقتصادی آن از سرزمین های کردنشین عراق نظیر دسترسی به امتیازات نفتی زمینه ساز رفتار متفاوت ترک ها نسبت به مناطق مذکور بوده است؛ به عبارت دیگر، دغدغه های امنیت وجودی ترکیه در کنار منافع اقتصادی-سیاسی آن تعیین کننده رفتار متفاوت دولتمردان این کشور نسبت به کردهای سوریه و عراق در دوره پساناآرامی-های عربی می باشد. در این نوشتار قصد بر آن است رفتار دوگانه ترکیه نسبت به کردهای عراق و سوریه در دوره پساناآرامی های عربی در چارچوب نظریه واقع گرایی تدافعی مورد بررسی قرار گیرد.
ناآرامی های عربی ،ترکیه ،واقع گرایی تدافعی ،کردهای عراق ،کردهای سوریه،

تبلیغات