بررسی و نقد قوانین منع احیای اراضی موات و مقایسه آنها با متون فقهی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
طبق منابع فقهی مالکیت اراضی موات در زمان غیبت امام به منصب حاکم جامعه اسلامی تعلق دارد که طبق مصلحت عموم بایستی در اختیار عموم افراد قرار بگیرد و استمرار ملکیت افراد نسبت به این اراضی، مادام الاحیاء است. اما قوانین مربوط به اراضی موات چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب دارای ایراد و در برخی موارد متناقض است که موجب سوءاستفاده برخی نهادها شده است و نهادها مثلا نسبت به یک زمین با استفاده از دو قانون، دو حکم متفاوت و به نفع خود صادر می کنند. پژوهش حاضر با بررسی مهمترین قوانین این حوزه، در پی شناسایی تعارضات این قوانین است و با بررسی منابع فقهی، نظریه افراد مالکی را در بهره برداری درست از اراضی موات مناسب می داند.Reviewing and criticizing the laws prohibiting the restoration of dead lands and comparing them with jurisprudential texts
Reviewing and criticizing the laws prohibiting the restoration of dead lands and comparing them with jurisprudential texts Abstract According to jurisprudential sources, the ownership of mortal lands during the absence of the Imam belongs to the ruling position of the Islamic society, which according to the public interest should be made available to the public, and the continued ownership of these lands is until revival. However, the laws related to mortal lands, both before and after the revolution, are flawed and in some cases contradictory, which has led to the abuse of some institutions, and institutions, for example, in relation to a land using two laws, two different rulings in their favor. They export. The present study seeks to identify the conflicts of these laws by examining the most important laws in this field, and by examining the jurisprudential sources, considers the theory of Maliki individuals to be suitable for the proper use of mortal lands. Keywords: mortal lands, ownership of mortal lands, land reclamation, special laws related to the revitalization of mortal lands
تبلیغات
