بررسی نقش ساختار و محتوای گفت وگو در داستان سیاوش (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
موضوع مقاله حاضر، بررسی و تحلیل عنصر داستانی گفت وگو، در داستان سیاوش است. این داستان با گفت وگوی طوس و گیو که مادر سیاوش را یافته اند، آغاز می شود و با گفت وگوی سیاوش با پیلسم برادر پیران که از او می خواهد پیامش را به پیران رساند، پایان می پذیرد. بنابراین داستان سیاوش اساساً گفت و گو محور است و تمام اطلاعاتی که قرار است داستان در اختیار خواننده بگذارد، از طریق گفت و گو به وی انتقال می یابد، گذشته از این گفت وگو، در پیوند با عنصرهای دیگر داستان، کارکردهای متفاوت خود را آشکار می کند. فردوسی با بهره گیری از آن، شخصیت های داستان را توصیف و معرفی می کند. کنش های داستانی و درگیری ها و کشمکش ها را نشان می دهد، اندیشه های آرمانگرایانه خویش را به گونه ای غیر مستقیم در اختیار مخاطب می گذارد. پدیده های ذهنی را عینی می کند، به مساله روان شناختی پیوند ذهنی و زبان اشاره کرده، در عمل نشان می دهد که در بررسی داستان نمی توان و نباید کارکردهای گفت و گو را از قلم انداخت. داده های این پژوهش از رهگذر مطالعات کتاب خانه ای فراهم آمده و پس از دسته بندی با بهره گیری از روش تحلیلی توصیف شده است. این پژوهش بیش از هر چیز نشان می دهد که فردوسی، در جایگاه داستان سرا، نه تنها عناصر داستان را می شناسد، بلکه بیش از آن از نحوه کارکرد آن ها آگاهی دارد.Investigating and Analyzing the Role of Dialogue Structure and Content in the Process of Siavash's Story
The subject of the present article is the study and analysis of the narrative element of dialogue in Siavash's story. The story begins with a conversation between Toos and Giv, who has found Siavash's mother, and ends with a conversation between Siavash and Pilsem, the elder brother, who asks him to convey his message to the elders. Therefore, Siavash's story is basically dialogue-based and all the information that the story is supposed to provide to the reader is transmitted to him through dialogue. In addition to this dialogue, in relation to other elements of the story, its different functions reveals. Ferdowsi uses it to describe and introduce the characters of the story. Shows narrative actions and conflicts, indirectly presents its idealistic thoughts to the audience. It objectifies mental phenomena, points tothe psychological problem of mental connection and language, and shows in practice that the functions of dialogue cannot and should not be neglected in the study of the story. The data of this research are provided through library studies and after classification, they are described using analytical method. This research shows more than anything that Ferdowsi, as a storyteller, not only knows the elements of the story, but is also more aware of how they work.
تبلیغات
