واکاوی مفهومی «أسماء» در کاربست آیه «وَ عَلَّمَ آدَمَ الأسماء» (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
مفسّران در طول چهارده قرن پس از نزول قرآن، معانی مختلفی برای واژه «أسماء» در آیه 31 سوره بقره بیان کرده اند. گروهی آن را به معنای «نام ها و علامات اشیاء یا مخلوقات» گرفته اند، گروهی دیگر به ضمایر موجود در آیه مثل «هُم» (در عَرَضَهُم) و «هؤلاء» توجه نموده اند و آن را به «نام های فرشتگان» یا «نام های فرزندان آدم» معنا نموده اند، برخی دیگر سیاق را مدّ نظر قرار داده و آن معانی را سبب برتری آدم ندانسته و «أسماء» را به «نام های خداوند» یا «صفات الهی» معنا نموده اند، و برخی دیگر، معانی دیگر. این نوشتار، به بررسی معنای «أسماء» در این آیه از چهار منظر می پردازد: لغت، سیاق آیات قبل و بعد، ارتباط با آیات هم موضوع و احادیث مرتبط با آیه. بر این اساس، «ویژگی ها» مناسب ترین معنای قابل برداشت است؛ همان صفات برتری که ویژه انسان است و او را بر ملائک برتری می بخشد؛ معنایی که با ریشه لغوی هماهنگ تر و با آیاتی که این واژه در آنها به کار رفته، سازگارتر است.The Conceptual Analysis of Asmā‘ (Names) in the Application of the Verse “And He taught Adam the Names”
During the fourteen centuries after the revelation of the Qur’an, commentators have expressed different meanings for the word asm ā ’ in verse 31 of S ū ra t Al-Baqara . Some have taken it to mean “letters and signs of objects or creatures”; others have paid attention to the pronouns in the verse such as hum (in ara ḍ ahum ) and ha’ul ā ’ and have interpreted it as “names of the Angels” or “names of the children of Adam”; some others have taken the context into consideration and have not considered those meanings as the cause of Adam’s superiority and have taken asm ā ’ as “Names of God” or “Divine Attributes”; and others have taken it by other meanings. This article examines the meaning of asm ā ’ in this verse from four perspectives: the word, the context of the verses before and after, the relationship with the related verses, and the hadiths related to the verse. Accordingly, “attributes” is the most appropriate meaning to be implied; i.e., the same attributes of superiority that are specific to man and make him superior to the angels; the meaning of which is more concordant with the lexical root and more compatible with the verses in which the word is used.