بررسی «آداب المریدین»ها تا قرن سیزدهم هجری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پیوند ادبیات فارسی و عرفان اسلامی، به گونه ای است که پژوهش در بیشتر آثار ادبی، بدون شناختی ژرف از عرفان و تصوف اسلامی دشوار خواهد بود و در گرایش ادبیاتِ عرفانی، تحقیق و مطالعات روشنگرانه در شناخت عرفان و تصوف، ضرورت و اهمیت بیشتری پیدا می کند. یکی از جلوه های مکتوب ادبیات عرفانی، در زمینه آموزش های معنوی و تربیت مریدان و سالکان طریقت، «آداب المریدین»ها هستند؛ آداب ا لمریدین ها، در حقیقت، درس گفتارهای آداب سفر و حضر سلوکی ان اند؛ در این مقاله برآنیم تا این گونه ناشناخته و کمتر دیده شده را بشناسانیم. از آنجا که پیشینه روشن و قابل توجهی درباره آداب المریدین ها وجود ندارد و منابع چندانی در دست نداریم، با برشماری ویژگی ها و معرفی برخی آداب المریدین ها تا قرن سیزدهم هجری قمری، به شناخت شیوه های آموزشی اهل طریقت دست می یابیم. یادآور می شوم که این جستار قصد ورود به عقاید و مبانی اندیشه صوفیانه را ندارد و به بازخوانی آداب بسنده می کند.The Analysis and Study of the Books and Monographs of “ Adab-ol-Moridin” up to theThirteen Centrury AH
The linkage among Persian literature and Islamic mysticism is so high that conducting any research in the most of literary works will be cumbersome in the absence of perception and understanding of Islamic mysticism. Carrying on leading research and studies on mysticism owns a more focal necessity and importance specially in the field of mystic literature. "Adab al Moridin" or "Handbook of Disciples" is one of the written measures of mystical literature in the field of spiritual instructing and training of disciples and trainees in Tarighat (religious mysticism). This research is aimed at introducing these lesser known and observed resources. After finding, listing and academic reviewing of the same mystical handbooks and considering the absence of specific and significant record about the aforementioned "Adab al Moridin"s and shortage of resources we decided to examine and sctutinise the handbooks of mystical instructions Through recruiting and analysing existing" Adab al Moridin"s until the 13th century, the present research has led to the instructional methods of the Tarighat. It should be reminded that this research has not intended to enter into the creeds and foundations of Sufi thought and has sufficiently tried to examine the mores and manners of the disciples.
تبلیغات
