آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۷

چکیده

برخی معتقدند، اعمال حقوقی با اراده باطنی  به وجود می آید و اعلام اراده تنها کاشف از قصد درونی است. در صورت تعارض بین اراده ظاهری و باطنی، مطلقاً ترجیح با اراده باطنی است. طرفداران اراده  ظاهری سازنده اعمال حقوقی را اراده اظهارشده می دانند و برای آن اعتبار مطلق  قایلند؛ هرچند قصدی وجود نداشته باشد. دراین مقاله قایل به تفصیل هستیم، بدین معنی که نه صرف اراده باطنی و نه اراده ظاهری فاقد قصد، دارای اعتبار مطلق نیستند بلکه  اعلام اراده بدلیل مستتربودن قصد انشاء در آن، از قدرت ایجاد اعمال حقوقی برخوردار می باشد. آنچه اعلام می شود، منطبق با حقیقت لغوی وعرفی، بنای عقلاء، اصاله الاطلاق بوده و مبتنی بر اراده باطنی تلقی می شود. اعلام کننده اراده، زمینه اعتماد مخاطب را با آن فراهم می سازد، پس او حق اثبات اراده باطنی مغایر با اراده اعلامی را ندارد. اراده اعلام شده تا قرینه مغایرخاصی در بین نباشد؛ بطور مطلق معتبر و حاکم است. پایبندی به اراده اعلام شده، بر مبانی فقهی، مانند قاعده اقدام، لاضرر، لزوم حفظ عهد و پیمان ...استوار است و از جنبه حقوقی نیز، دارای پشتوانه قانونی متقنی در حقوق ما است.

The Study of Juridical-Legal Foundations of the Announcement of Intention in Legal Acts

     Some believe that in the inner intention theory, the inner will constitutes the legal acts and the announcement of the will is a means to reveal the inner will. In the event of a conflict between the announced will and the inner intention the inner intention will be preferred. In this article, we explained, this means that if there is no intention in the inner will and the announced, it will not valid, since in the announced will be a hidden intention to create, it can create legal acts. What was stated is in accordance with the announced will, the literal truth and customary, reasonable person's practices, and principle of prediction, will be considered the inner will. The announcer of will provides situation of its audience's confidence, so nobody cannot be against the announced will, show the inner will. As long as is no specific evidence to contradict the announced will, it is absolutely valid. 

تبلیغات