آرشیو

آرشیو شماره ها:
۶۷

چکیده

شیوع بیماری ایدز در سال های اخیر از یک سو و فقدان قانونی خاص جهت جرم انگاری و مجازات رفتارهای انتقال دهنده آن سبب شده است تا در این راستا توسل به نهادهای کیفری موجود مورد توجه قرار گیرد. در ایران عناوینی چون انتقال بیماری های آمیزشی، قتل عمد و شبه عمد، شروع به قتل، وارد کردن ضرب و جرح عمدی و محاربه درخصوص مورد قابل اعمال به نظر می رسد حال آنکه عناوینی چون تهدید علیه بهداشت عمومی چندان مناسب نخواهد بود. فوت جانی یا مجنی علیه بواسطه عللی غیر از ابتلاء به ایدز و ابراء جانی توسط مجنی علیه قبل از مرگ از جمله موارد سقوط قصاص و به تبع آن دیه، در نظام کیفری اسلام به شمار می آید. اما علم مجنی علیه به ابتلاء ناقل و یا آلوده بودن طرق انتقال ایدز و حتّی رضایت بدوی وی به چنین انتقالی، نمی تواند سبب مشروعیت فعل مرتکب را فراهم آورده و از اسباب اباحه ی عمل مجرم به شمار آمده و رفتار مجرمانه وی را بدون عقاب واگذارد.

Punishment Falls Arising from the Transmission of HIV

HIV prevalence in recent years, on the one hand, and the lack of specific law for criminal negligence and punishment for those who spread HIV on the other hand, have caused to attract the attention to use penal institutions in this regard. Some titles like: transmission of sexually transmitted diseases, willful murder, quasi-intentional homicide, attempted murder, premeditated assault and battery as well as restoring to arms (in order to frighten people) are applicable in Iran, however, threats to public health seems not to be appropriate in this respect. The death of offender or victim of an offence for reasons rather than AIDS and acquittal of offender before death penalty calling by victim offended person, lead to punishment fall and retaliation in Islamic Penal System of Iran. The knowledge of victim of an offence of being HIV transmitter or infective, even his/ her primitive satisfaction, brings no legitimacy for offender of the act committed. It also can not be considered as legal reasons for criminal act leading to criminal pardons.

تبلیغات