بررسی رابطه بین وزن دستوری بند موصولی و حضور و یا عدم حضور ضمیر تکراری (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ضمایر تکراری در جایگاهی قرار می گیرند که سازه ای از آنجا حرکت کرده باشد. در زبان فارسی، یکی از جایگاه های این ضمایر در درون بندهای موصولی است. با توجه به تبیین نقشی هاکینز (2004، 1999) برای حضور ضمایر تکراری، در بندهای موصولی، هرقدر فاصله بین هسته بند موصولی و محل سازه هم مرجع با آن در بند موصولی بیشتر باشد، عدم حضور ضمیر تکراری باعث می شود یافتن مرجع سخت تر باشد. این پژوهش، با بهره گیری از آزمایش سنجش سطح خوانش، قضاوت دستوری، آزمایش تولیدی عملکردمحور و آزمایش شنیداری، به بررسی رابطه بین وزن دستوری بند موصولی و حضور یا عدم حضور ضمایر تکراری در جایگاه مفعول پرداخته است. فرض بر این بود که با افزایش وزن دستوری بند موصولی، حضور ضمیر تکراری در جایگاه مفعول، که هدف بررسی این پژوهش است، کمک کننده خواهد بود. در نهایت، داده های هر آزمون جداگانه با نرم افزار SPSS تحلیل شدند. آزمایش هایی که نتایج آنها طبق فرضیه پژوهش بوده اند، در تحلیل های آماری SPSS معنادار نبوده اند؛ یعنی حضور ضمیر تکراری و یا عدم حضور آن، در هر یک از سطوح وزنی، تغییر معناداری ایجاد نمی کند. به علاوه، رابطه بین وزن دستوری و حضور ضمیر تکراری نیز معنادار نبود؛ یعنی سخنگویان فارسی زبان فارغ از هر نوع وزن دستوری، به میزان زیادی ضمیر تکراری استفاده می کنند.Assessing the Relationship of Grammatical Weight of Relative Clause and Presence or Absence of Resumptive Pronoun
A resumptive pronoun is a pronoun appearing in a relative clause, which restates the antecedent. The use of resumptive pronouns in relative clauses appears to be governed by structural complexity in grammar and usage. Hawkins’s (2004) Efficiency and complexity in grammars predicts a parallel effect in usage: when the grammar permits the option of either resumptive pronoun or gap, resumptive pronouns should be used more often as structural complexity increases. By the results of four experiments including processing assessment, production task, an acceptability judgement task and listening experiment, the relation of relative clauses’ weight and the presence of a resumptive pronoun with an objective antecedent or lack of it is verified. The hypothesis was that with the increase of grammatical weight of relative clause, the need for a resumptive pronoun will be more. Finally, the results of four experiments are analyzed by SPSS software. The results which were based on the hypothesis, were not meaningful. It means that the presence or absence of resumptive pronoun in different grammatical weights does not make a meaningful difference. It means Persian speakers use lots of resumptive pronouns without attention to grammatical weights of relative clause.
تبلیغات
